Interpretacja Reel around the fountain - The Smiths

"Reel Around the Fountain" The Smiths to utwór otwierający ich debiutancki album z 1984 roku. Piosenka, napisana przez Morrisseya (tekst) i Johnny'ego Marra (muzyka), od samego początku wzbudzała kontrowersje, a jej interpretacja pozostaje obiektem wielu dyskusji. To właśnie w niej Morrissey po raz pierwszy objawił swój charakterystyczny styl, łączący romantyzm z melancholią i dwuznacznością.

Głównym motywem, który od razu rzuca się w oczy, jest utrata niewinności i przejście z dzieciństwa do dorosłości, często w sposób bolesny i przedwczesny. Powtarzające się wersy "It's time the tale were told / Of how you took a child / And you made him old" sugerują, że narrator opowiada historię transformacji spowodowanej przez inną osobę, która odarła go z młodości i beztroski. Morrissey sam w wywiadzie dla Rolling Stone potwierdził, że piosenka opowiada o "utracie niewinności, że dopóki nie ma się fizycznego zobowiązania z inną osobą, dusza pozostaje dziecinna". Ta wypowiedź nadaje tekstowi głębię, wskazując, że przejście do dorosłości nie musi oznaczać fizycznego starzenia się, lecz raczej mentalne i emocjonalne dojrzewanie poprzez intymne relacje.

Utwór bywał oskarżany o gloryfikowanie pedofilii, jednak Morrissey wielokrotnie zaprzeczał tym zarzutom. Zamiast tego, wielu interpretatorów widzi w nim opowieść o skomplikowanej, być może homoseksualnej relacji z dużą różnicą wieku, w której młodszy partner patrzy wstecz z uczuciem. Wersy takie jak "Reel around the fountain / Slap me on the patio / I'll take it now" są często odczytywane jako aluzje do aktów intymnych, a nawet sugestie poddania się w relacji. W rzadkich występach na żywo Morrissey miał nawet śpiewać "shag me on the patio" zamiast "shove me on the patio", co dodatkowo podkreśla seksualny podtekst.

Niezależnie od charakteru relacji, dominuje tu motyw desperackiego pragnienia i akceptacji. Narrator wyraża gotowość na "piętnaście minut" z osobą, którą podziwia, mówiąc "Oh, I wouldn't say no". To pragnienie jest niezachwiane, mimo negatywnych opinii otoczenia: "Oh, people said that you were virtually dead / And they were so wrong" oraz "Oh, people see no worth in you / Oh, but I do.". To podkreśla głębokie wewnętrzne przekonanie narratora o wartości drugiej osoby, wbrew osądom innych. Narrator wydaje się być zafascynowany partnerem, broniąc go i ignorując zewnętrzne głosy, które próbują zdyskredytować tę relację.

W piosence pojawiają się również elementy osobistej wrażliwości i rozczarowania. Linia "I dreamt about you last night / And I fell out of bed twice" to bezpośrednie nawiązanie do sztuki Shelagh Delaney z 1958 roku, A Taste of Honey. Morrissey nigdy nie ukrywał swoich inspiracji Delaney, uznając ją za co najmniej 50% jego twórczości, choć przyznał, że fani Delaney nie zawsze przyjmowali to z aprobatą. Ta specyficzna fraza dodaje tekstowi warstwy literackiej, wprowadzając motyw podświadomego pragnienia i niepokoju.

Ostatnie wersy "You can pin and mount me like a butterfly / But 'take me to the haven of your bed' / Was something that you never said" są niezwykle poruszające. Pokazują, że narrator jest gotów być całkowicie poddany i zdominowany, "przypięty i zamontowany" jak motyl w kolekcji, ale mimo to brakuje mu pełnego, odwzajemnionego zaangażowania i intymności fizycznej. To pragnienie schronienia w łóżku partnera pozostało niespełnione, co dodaje piosence nuty smutku i tęsknoty. Pomimo tej tęsknoty, narrator zachowuje poczucie własnej wartości, twierdząc "You're the bee's knees / But so am I", co oznacza, że choć podziwia drugą osobę, widzi siebie jako równie wartościowego.

Muzycznie, melodia "Reel Around the Fountain" pochodzi z próby Johnny'ego Marra zagrania piosenki Jimmy'ego Jonesa "Handy Man", którą usłyszał jako dziecko. Marrowi zależało na uchwyceniu akordów z pamięci, co zaowocowało unikalną, delikatną i zawiłą grą gitary, która stała się znakiem rozpoznawczym The Smiths. Niestety, producent John Porter nie był do końca zadowolony z nagrania studyjnego i uważał, że piosenka nigdy nie została w pełni uchwycona. Mimo to, wielu fanów preferuje wersję z Hatful of Hollow (tzw. Peel Session) za jej subtelność i wirtuozerię Marra.

"Reel Around the Fountain" to piosenka pełna niuansów, balansująca na granicy pożądania, niewinności, rozczarowania i buntu przeciwko społecznym osądom. To intymny portret jednostki, która odnajduje piękno i wartość w relacji, którą inni mogliby potępić, jednocześnie mierząc się z własnymi niespełnionymi pragnieniami.