Utwór „OG (Osiedlowy Geniusz)”, będący wspólnym dziełem Kaziora, Amstera oraz OG Enzo, stanowi autoportret lub wizję postaci zakorzenionej głęboko w środowisku ulicznym, a jednocześnie aspirującej do miana „geniusza”. Piosenka ukazała się 2 sierpnia 2024 roku jako singiel promujący nadchodzący projekt studyjny Kaziora. Za muzykę odpowiada producent Syru. Sam OG Enzo, znany również jako E9 Enzo, jest postacią owianą tajemnicą, ukrywającą swoją tożsamość pod kominiarką, co podkreśla jego gangsterski wizerunek i autentyczność w polskim drillu. Jego twórczość, charakteryzująca się brutalną szczerością i kontrowersyjnym stylem życia, przyciąga szerokie grono odbiorców szukających "prawdziwego obrazu życia na ulicy".

Tekst piosenki rozpoczyna się od prowokacyjnych wersów, które natychmiast ustalają ton utworu: „Jebać kurwy i młode policjantki, Po chuj mam płacić podatki”. To mocne otwarcie wyraża totalny sprzeciw wobec autorytetu, prawa i systemu, personifikowanego przez policję i obowiązek płacenia podatków. Powtarzające się frazy „Na osiedle rzucam paczki, nowe Nike ciągle nowe hajsy” od razu zarysowują obraz bohatera zaangażowanego w nielegalną działalność – dystrybucję narkotyków, co jest przedstawione jako źródło jego bogactwa i statusu. Nowe ubrania, takie jak Nike, stają się symbolem sukcesu w jego świecie, osiągniętego poza ramami legalnego zarobkowania.

Centralnym punktem utworu jest postać „Geniusza z osiedla”, który wjeżdża „jak nikola tesla”. To porównanie, choć na pierwszy rzut oka zaskakujące, ma na celu podkreślenie innowacyjności, sprytu i niezwykłych zdolności protagonisty w jego dziedzinie. Nie jest to geniusz akademicki, lecz ktoś, kto doskonale opanował „chemię” i „toksyczne związki” – eufemizmy dla wiedzy o narkotykach i ich przygotowywaniu: „Umiem gotować, woda, koka, soda wrzucam gar do ognia / Podgrzewam mieszam na powierzchni tłuste oczka”. Te wersy malują obraz eksperta w dziedzinie produkcji substancji psychoaktywnych, kogoś, kto działa z precyzją i znajomością rzeczy. Bohater chwali się, że to, co inni mają na handel, on otrzymuje na „testa”, co wskazuje na jego dominującą pozycję w hierarchii ulicznej.

Utwór otwarcie porusza kwestię przestępczości: „Może zbrodnia nie popłaca robią to przestępstwa”. Jest to cyniczne stwierdzenie, które zdaje się zaprzeczać potocznemu przekonaniu, sugerując, że w jego świecie przestępstwa są opłacalne. Postać „Osiedlowego Geniusza” jest zdolna załatwić wszystko „wysyłając dwa emoji”, co symbolizuje jego wpływy i nowoczesne metody komunikacji w świecie podziemia. Wers „Przyszłość polskich bloków młodzi karani i zdolni” to ponura refleksja nad rzeczywistością, w której młodzi ludzie z osiedli, naznaczeni przez system, odnajdują drogę do sukcesu (choć niekoniecznie legalnego) dzięki swojej sprawności i zaradności. Kluczowa zasada jego funkcjonowania to „Nie zostawiaj śladów bez dowodów nie ma zbrodni”, co świadczy o świadomości ryzyka i dbałości o bezpieczeństwo w niebezpiecznym fachu.

W kolejnych zwrotkach bohater kontynuuje swoje chełpienie się bogactwem i stylem życia: „Tłuste topy tłuste dupy dziś nie pytam się how much'a / Nie chce wciąż gonić za chlebem jak jakaś jebana kaczka”. To wyraża jego odrzucenie biedy i pragnienie życia w dostatku, z dala od codziennej walki o przetrwanie. Motyw „jebanej mafii” dzwoniącej „po ciasta” to kolejny obraz związany z narkobiznesem, gdzie „ciasta” są eufemizmem dla narkotyków. Wers o „szwedzkim bufecie” i braniu „tylko raz” w kontekście kobiet, a także fragmenty o „sędzinach i policjantkach” oraz rzucaniu „kurwy w bagażnik”, ukazują skrajną mizoginię i dehumanizację kobiet, sprowadzanych do roli obiektów używanych i porzucanych. Te fragmenty, wraz z wulgaryzmami obecnymi w całym tekście, sprawiają, że utwór jest przeznaczony dla osób pełnoletnich.

Narrator przedstawia się jako postać nieuchwytna („Wbijam jakbyś widział ducha chociaż masz ksywe kudłaty”) i bogata („Fanty do syta, Pełne samary”), która nawet „obrazy maluje jak daddy daddy daddy”, co może sugerować jego twórczą zdolność do kreowania rzeczywistości, opowiadania historii lub po prostu manifestowania swojej siły i wpływów. Odniesienie do „sto tysięcy vejs” i znajomości kobiet „które brały znam te co biorą do dziś” jeszcze bardziej cementuje jego wizerunek jako osoby głęboko osadzonej w przestępczym świecie i zaznajomionej z jego mrocznymi aspektami.

Podsumowując, „OG (Osiedlowy Geniusz)” to agresywna, bezkompromisowa opowieść o życiu na krawędzi, gdzie inteligencja i spryt wykorzystywane są do budowania własnego imperium poza prawem. To manifest buntu przeciwko systemowi, celebrujący bogactwo, siłę i niezależność, osiągnięte w świecie ulicznych zasad. Kontrowersyjny styl OG Enzo i jego autentyczne przedstawienie ulicznej rzeczywistości, pełnej przemocy i narkotyków, sprawiają, że jego muzyka resonuje z fanami poszukującymi surowego i niezafałszowanego obrazu podziemia.