Interpretacja Ask - The Smiths

"Ask" The Smiths to utwór, który z pozoru jawi się jako optymistyczna piosenka popowa, ale pod jej żywiołową warstwą kryje się typowa dla Morrissey'a melancholia i egzystencjalne rozterki. Wydany jako singiel 20 października 1986 roku, szybko zdobył popularność, osiągając 14. miejsce na brytyjskiej liście singli. Piosenka była celowo lżejsza w tonie niż poprzedni singiel, "Panic", co Morrissey skomentował, mówiąc, że kolejny "protest" spotkałby się z negatywnym odbiorem.

Centralnym tematem utworu jest walka z nieśmiałością i wstydem, które powstrzymują ludzi przed realizacją ich pragnień i wyrażaniem siebie. Morrissey śpiewa: "Shyness is nice, and / Shyness can stop you / From doing all the things in life / You'd like to". To powtórzenie podkreśla, jak te pozornie urocze cechy mogą w rzeczywistości być przeszkodą w nawiązywaniu prawdziwych relacji i czerpaniu z życia. Podobnie, "Coyness is nice, and / Coyness can stop you / From saying all the things in / Life you'd like to" rozszerza tę myśl na niewypowiedziane słowa i niewykorzystane okazje.

W refrenie "ASK ME - I WON'T SAY 'NO' - HOW COULD I?" podmiot liryczny zachęca do otwartej komunikacji, oferując bezwarunkową akceptację i gotowość do współuczestniczenia w nowych doświadczeniach. To jest przypomnienie, że wystarczy zapytać, aby przełamać bariery. Wokal wspierający Kirsty MacColl, żony producenta Steve'a Lillywhite'a, który miksował utwór, dodaje piosence dodatkowej głębi i optymistycznego nastroju.

Jednak Morrissey nie byłby Morrisseyem, gdyby nie wplótł w tekst bardziej mrocznych i złożonych elementów. Linia "Spending warm Summer days indoors / Writing frightening verse / To a buck-toothed girl in Luxembourg" często interpretowana jest jako odniesienie do młodzieńczego życia Morrissey'a i jego skłonności do pisania listów do korespondencyjnych przyjaciółek. Może to również symbolizować jego introspekcję i trudności w bezpośrednich relacjach, preferując wyimaginowane lub pośrednie formy kontaktu, nawet jeśli próbuje celowo odstraszyć te osoby, by unikać prawdziwej bliskości.

Najbardziej uderzającym i zapadającym w pamięć fragmentem jest powracające stwierdzenie: "Because if it's not Love / Then it's the Bomb, the Bomb, the Bomb / That will bring us together". To zdanie, wykrzyczane z rosnącą intensywnością, wprowadza motyw zjednoczenia poprzez destrukcję. Można je interpretować jako metaforę dla intensywnych doświadczeń, które mają moc jednoczenia ludzi, zarówno pozytywnych, jak i negatywnych. W kontekście lat 80., czyli szczytu Zimnej Wojny, "bomba atomowa" była wszechobecnym zagrożeniem, co nadaje tej frazie dodatkowego, dosłownego ciężaru. Morrissey w późniejszych występach na żywo czasem zmieniał ten wers na "it's the nuclear bomb that will bring us together" lub nawet "it's military might, it's macho military might that will bring us together", co jeszcze bardziej podkreśla jego polityczny i społeczny wymiar. Sugeruje to, że jeśli miłość i komunikacja nie są siłą napędową, to siła zewnętrzna, katastrofa, jest jedyną, która może przełamać ludzkie bariery.

Kolejna zagadkowa linia: "Nature is a language - can't you read?", powtórzona dwukrotnie, może sugerować znaczenie rozumienia świata naturalnego i otoczenia. Simon Goddard w "Mozipedii" doszukuje się jej korzeni w teleplay'u Alana Bennetta z 1978 roku, "Me! I'm Afraid of Virginia Woolf". Może to być wezwanie do dostrzeżenia subtelnych znaków i wskazówek w świecie, które mogą prowadzić do głębszych połączeń i zrozumienia, jeśli tylko nauczymy się je odczytywać.

"Ask" to utwór, który, pomimo swojej chwytliwej melodii i radosnej partii gitary Johnny'ego Marra, pełen jest typowej dla The Smiths głębi i ironii. Marr wykorzystał liczne partie gitarowe, w tym arpeggia na Rickenbackerze 330 i solówki na Stratocasterze z 1963 roku, tworząc bogate, "jangly" brzmienie. Dynamiczna gra Mike'a Joyce'a na perkusji i bas Andy'ego Rourke'a stanowią solidny fundament. Piosenka, choć zachęca do przełamywania nieśmiałości, równocześnie w subtelny sposób pokazuje, jak trudne to jest dla osoby introspektywnej, która woli pisać "przerażające wiersze" w samotności niż doświadczać życia w pełni. Ostatecznie, "Ask" to hymniczny apel o komunikację i wykorzystywanie szans, ale z gorzkim przypomnieniem, że alternatywą dla miłości bywa destrukcja, która również potrafi zjednoczyć.