Guillotine (It goes Yah) Death Grips to utwór, który ucieleśnia surową, nihilistyczną energię charakterystyczną dla twórczości zespołu, a jednocześnie stanowi jedno z jego najbardziej rozpoznawalnych i wpływowych dzieł. Od pierwszych, mantrycznych powtórzeń "It goes, it goes, it goes, it goes" i wykrzyczanego "Guillotine – yah", piosenka natychmiast zanurza słuchacza w intensywny, niemal rytualny trans. To powtarzające się intro nie tylko buduje napięcie, ale także sygnalizuje nieuchronność i mechaniczny charakter zbliżającej się egzekucji – czy to fizycznej, czy metaforycznej.

Tekst utworu, pisany przez MC Ride'a, jest pełen brutalnych, fragmentarycznych obrazów, które splatają się w narrację o destrukcji, samoprzekroczeniu i wyzwoleniu poprzez chaos. Początkowe wersy "Sit in the dark and ponder how I'm fit to make the bottom fall through the floor / And they all fall down – yah" sugerują introspektywny, ale jednocześnie wywrotowy stan umysłu. Podmiot liryczny jawi się jako siła sprawcza, zdolna do obalenia istniejącego porządku, do stworzenia sytuacji, w której "wszyscy upadają". To pragnienie rozłamu, rozpadu fundamentów jest kluczowym motywem.

Dalej Ride maluje wizję "Out of the shadows barrage of witch tongue / Cobra spit over apocalyptic cult killer cauldron smoke", co przywołuje obrazy magicznego, pierwotnego rytuału, gdzie słowa mają moc, a dźwięk (czyt. "Stomp music seriously – yah") jest narzędziem transformacji lub destrukcji. Muzyka Death Grips sama w sobie często jest opisywana jako agresywna i konfrontacyjna, a te wersy zdają się podkreślać jej intencjonalną, niemal szamańską siłę.

Motyw niepowstrzymanego ruchu i fizycznej potęgi pojawia się w "Can't stop the groove lics jaws clear off them locks relentless raw movement / Fit to knock you from here to that g-spot body rock connected". Jest to celebracja surowej, nieokiełznanej energii, która może być zarówno seksualna, jak i destrukcyjna, zdolna do wywoływania intensywnych doznań. Ta siła jest oferowana słuchaczowi: "To everything you want, ever did want / We got it why not come get it, stick your head in that hole / And watch me drop this cold guillotine death sentence – yah". Ta propozycja jest mroczna i kusząca zarazem; zaprasza do doświadczenia ostatecznej konfrontacji, przekraczając granicę komfortu i bezpieczeństwa, aby doświadczyć czegoś autentycznego, nawet jeśli jest to "wyrok śmierci".

Guillotine, jako centralna figura, może symbolizować wiele rzeczy. Oczywiście jest to narzędzie egzekucji, ale w kontekście Death Grips nabiera szerszego znaczenia. Może reprezentować radykalne odcięcie od przeszłości, od norm społecznych, od własnych ograniczeń. Jest to gwałtowny koniec, ale potencjalnie także początek czegoś nowego – pustki, z której można stworzyć coś innego. Możliwe, że guillotine to także sam zespół i jego muzyka, która poprzez swoją bezkompromisowość i intensywność "ścina głowy" słuchaczy, odcinając ich od konwencjonalnych oczekiwań i wprowadzając w stan psychodelicznego chaosu.

Wersy "Hidden art, between and beneath, every fragmented, figure of speech, / Tongue in reverse, whenever the beat, causes my jaws to call / Out out out out – yah" mogą odnosić się do twórczego procesu Death Grips, który jest często niekonwencjonalny i polega na dekonstrukcji języka i formy. Jest to "ukryta sztuka" wydobywana z chaosu i fragmentacji, gdzie sam rytm i dźwięk wywołują pierwotne, niekontrolowane okrzyki.

Obrazy psychicznego rozpadu są niezwykle żywe: "The screens flashing red, can't see shit but heads / Spinning exorcist like planets / Out of orbit off the edge / Off mine axis whipping through doors to far more than all that’s ever been said – yah". To opis stanu umysłu, który jest poza kontrolą, doświadczający rzeczywistości w sposób zniekształcony, niemal apokaliptyczny. Umysł "kręci się jak planety", jest "poza orbitą", szukając czegoś "więcej niż to, co kiedykolwiek zostało powiedziane". To pragnienie przekroczenia granic poznania i wyrażania siebie, nawet kosztem stabilności psychicznej.

Refren "Tie the chord kick the chair and your dead – yah" to brutalne, bezpośrednie nawiązanie do samobójstwa, które w kontekście utworu może być interpretowane jako ostateczny akt wyzwolenia lub ucieczki od przytłaczającej rzeczywistości. Ta linia, podobnie jak "Head of a trick in a bucket / Body of a trick in a bag / And thrown in the fire like fuck it / Gotta burn it before it goes bad", podkreśla mroczną i bezlitosną perspektywę na życie i śmierć, gdzie rozkład i brzydota są nieuniknione, a jedynym sposobem na poradzenie sobie z nimi jest radykalna eliminacja. W wywiadach członkowie Death Grips często podkreślali, że ich muzyka jest odzwierciedleniem ciemnych stron ludzkiej psychiki i społeczeństwa, co potwierdza ten pesymistyczny ton.

Ostatnie fragmenty tekstu: "Serial number, killing machine / The illest of means, / To an end built on the filthy sound / you're experiencing – yah" utożsamiają zespół i jego muzykę z bezwzględną, seryjną "maszyną do zabijania". To przyznanie się do stworzenia dźwięku, który jest celowo "brudny" i konfrontacyjny, mający na celu osiągnięcie pewnego "końca" – być może zniszczenia zastanego porządku lub wywołania silnej reakcji u słuchacza. Instrumentarium utworu, charakteryzujące się syntetycznym, agresywnym beatem, doskonale odzwierciedla mechaniczność "maszyny".

Wersy takie jak "Tinted windows, bulletproof / The slip knot fixin rope to noose / To the grave stone grinder of cold steel" to obrazy niedostępności i nieuchronnego losu, gdzie siła i ochrona (kuloodporne szyby) łączą się z przygotowaniem do egzekucji. Końcowe zdanie "The passion that blinds me so I feel – YAH / Can't let go, no it flows through our veins / Blows through our tunnels and rattles our chains / And they all fall down – yah" to podsumowanie obsesyjnej, niemal chorobliwej pasji, która napędza ten cykl destrukcji i wyzwolenia. Ta siła jest nie do opanowania, przepływa przez każdego, zrywa łańcuchy i ostatecznie powoduje, że "wszyscy upadają" – co może być zarówno klęską, jak i ostatecznym wyzwoleniem. To kwintesencja Death Grips: bezkompromisowa, brutalna, ale jednocześnie głęboko poruszająca i skłaniająca do refleksji nad naturą wolności i kontroli.