Interpretacja This charming man - The Smiths

This Charming Man The Smiths to drugi singiel zespołu wydany w 1983 roku, utwór, który zdefiniował ich brzmienie i wyniósł na piedestał brytyjskiej sceny niezależnej. To połączenie jangielowego riffu gitarowego Johnny'ego Marra i charakterystycznie melancholijnych, choć pełnych dwuznaczności tekstów Morrissey'a, sprawiło, że piosenka stała się klasykiem. Marr skomponował muzykę do utworu specjalnie na sesję radiową dla DJ-a Johna Peela z BBC, który był wielkim orędownikiem zespołu. Marr wspominał, że napisał go tej samej nocy co "Pretty Girls Make Graves" i "Still Ill", a inspiracją do stworzenia bardziej chwytliwej, utrzymanej w durowej tonacji melodii była zazdrość po usłyszeniu "Walk Out to Winter" Aztec Camera. Chociaż nie był początkowo przekonany do swojej kompozycji, nagranie dla Peela przekonało wytwórnię Rough Trade do wydania jej jako singla zamiast "Reel Around the Fountain".

Tekst piosenki rozpoczyna się obrazem „Punctured bicycle / On a hillside desolate / Will nature make a man of me yet ?”. To sugestywne otwarcie ukazuje narratora w sytuacji bezbronności i izolacji. Przebity rower, symbol młodzieńczego transportu i wolności, na opuszczonym wzgórzu, zmusza go do refleksji nad własną tożsamością i męskością. Pytanie, czy natura "uczyni ze mnie mężczyznę", może odnosić się do konfrontacji z trudnościami, ale także, jak sugerują interpretatorzy, do niepewności co do własnej seksualności.

Wtem pojawia się kontrast: „When in this charming car / This charming man”. Oto postać „czarującego mężczyzny” w luksusowym samochodzie, oferującego pomoc i pewnego rodzaju ucieczkę od „skomplikowanego życia”. Linia „Why pamper life's complexities / When the leather runs smooth / On the passenger seat ?” może być odczytana jako zaproszenie do beztroski, ignorowania problemów na rzecz komfortu i przyjemności, a nawet jako subtelna aluzja do seksualnego spotkania w samochodzie. Morrissey celowo używał archaicznego języka, aby stworzyć wrażenie "bardziej dwornego świata" niż rzeczywistość północnej Anglii lat 80..

Odmowa narratora, „I would go out tonight / But I haven't got a stitch to wear”, jest zakorzeniona w osobistych doświadczeniach Morrissey'a z wczesnych lat, kiedy to z powodu braku pieniędzy często nie miał odpowiednich ubrań i odmawiał wyjść. Odpowiedź czarującego mężczyzny – „it's gruesome / That someone so handsome should care” – to komplement, który lekceważy troski narratora, podkreślając jego fizyczną urodę i sugerując, że takie powierzchowne problemy nie powinny go dotyczyć. Morrissey już wcześniej używał słowa „handsome” w swoich tekstach, starając się ożywić język, który uważał za zbyt ograniczony.

Refren wprowadza tajemniczą postać: „A jumped-up pantry boy / Who never knew his place / He said "return the rings" / He knows so much about these things”. Fraza „A jumped-up pantry boy, who never knew his place” została zaczerpnięta przez Morrissey'a z filmu Sleuth (1972) z Laurence’em Olivierem i Michaelem Caine’em, który sam w sobie odnosi się do powieści Loving Henry'ego Greena. W Sleuth postać o niższym statusie jest oskarżana o bycie "zuchwałym chłopcem z spiżarni, który nie zna swojego miejsca". Ta aluzja wprowadza element klasowy i socjalny, a także sugeruje homoerotyczne podteksty. Polecenie „return the rings” może być interpretowane na wiele sposobów: jako dosłowne odniesienie do kradzieży pierścionków w Sleuth, ale także metaforycznie – jako sugestia, by zerwać zaręczyny (nawiązując do innych tekstów The Smiths, jak „William, It Was Really Nothing”), a tym samym uwolnić się od heteronormatywnych oczekiwań i zaakceptować swoją homoseksualną tożsamość. Niektórzy widzą w tym również odniesienie do The Picture of Dorian Gray Oscara Wilde'a, gdzie Lord Henry doradza Dorianowi, by porzucił małżeństwo i poświęcił się przyjemności. Powtórzenie „He knows so much about these things” wzmacnia poczucie autorytetu i doświadczenia czarującego mężczyzny, który wydaje się rozumieć skomplikowane kwestie tożsamości i pragnień.

Piosenka jest szeroko interpretowana jako opowieść o spotkaniu homoseksualnym i odkrywaniu własnej seksualności, a Morrissey sam mówił, że utwór ma na celu ukazanie wrażliwości męskiego głosu, który jest „manipulowany” i daleki od „ciężkiego maczyzmu”. Tekst jest celowo niejednoznaczny, co pozwala na różne odczytania, choć silne są sugestie romantycznego napięcia i podwójnych znaczeń.

Od strony muzycznej, piosenka jest triumfem Johnny'ego Marra. W wywiadach Marr szczegółowo opisywał, jak stworzył charakterystyczne brzmienie gitary, używając Fendera Telecastera z 1954 roku, a nie Rickenbackera, jak często sądzono. Nagranie zawierało trzy ścieżki akustyczne, gitarę graną od tyłu z długim pogłosem, a także efekt „upuszczania noży na gitarę” w refrenie, aby stworzyć unikalne uderzenia. Basista Andy Rourke również zaimponował swoim zaraźliwym rytmem, który nadał piosence taneczny charakter.

"This Charming Man" szybko stał się wizytówką The Smiths, choć sam Marr przyznał, że nigdy nie był to jego ulubiony utwór zespołu, ponieważ "opowiadał tylko błyszczącą stronę historii". Pomimo umiarkowanego sukcesu w momencie premiery (osiągając 25. miejsce na brytyjskiej liście singli), utwór zyskał uznanie krytyków i fanów, a jego reedycja w 1992 roku osiągnęła 8. miejsce, stając się największym przebojem The Smiths pod względem pozycji na liście. Występ zespołu w Top of the Pops w 1983 roku, gdzie Morrissey wymachiwał mieczykami, stał się ikoną i zapadł w pamięć wielu Brytyjczykom, w tym młodemu Noelowi Gallagherowi z Oasis, który określił go jako „zmieniający życie”. Piosenka ostatecznie umocniła The Smiths jako kultową grupę i stworzyła podwaliny dla ich błyskotliwej kariery.