"The Art Of Peer Pressure" Kendricka Lamara, pochodzący z przełomowego albumu good kid, m.A.A.d city z 2012 roku, to autobiograficzna opowieść o wpływie presji rówieśniczej na młodego K. Dota w Compton w Kalifornii. Utwór ten, będący kluczowym elementem narracji całego albumu, ukazuje wewnętrzny konflikt protagonisty, który z natury jest "trzeźwą duszą" i "rozjemcą", ale w towarzystwie "kumpli" ulega pokusom i dokonuje czynów sprzecznych z jego prawdziwym ja.

Piosenka rozpoczyna się od bezpośredniego intro, które osadza słuchacza w realiach Rosecrans w Compton, zapowiadając "prawdziwą historię". Już w pierwszej zwrotce Lamar przedstawia kontrast między swoim prawdziwym charakterem a zachowaniem pod wpływem grupy: "Really I'm a sober soul / But I'm with the homies right now" oraz "Really I'm a peacemaker / But I'm with the homies right now". To podkreśla główny motyw utworu – jak łatwo można stracić kontrolę nad sobą, gdy chce się dopasować do otoczenia. Matczyne ostrzeżenie "One day, it's gon' burn you out" stanowi głos rozsądku, który jest ignorowany na rzecz akceptacji przez rówieśników.

Pierwsza zwrotka maluje obraz beztroskiej, ale niebezpiecznej przejażdżki: "Me and my niggas four deep in a white Toyota / A quarter tank of gas, one pistol, and orange soda". Wymienienie pistoletu pomiędzy gazowanym napojem a małą ilością paliwa w baku nonszalancko ukazuje normalność posiadania broni w tym środowisku. Przyjaciele słuchają debiutanckiego albumu Jeezy'ego, co odzwierciedla ich nastrój i styl bycia. Kendrick, zazwyczaj unikający narkotyków, pali skręta, by wtopić się w towarzystwo: "Usually I'm drug-free, but shit I'm with the homies". Te sceny są świadectwem siły presji rówieśniczej, która prowadzi do działań dalekich od jego "normalnego" życia.

Interludia, wypełnione okrzykami i chaotycznymi rozmowami, potęgują wrażenie recklesnessu i eskalacji nieodpowiedzialnych zachowań: picie, zażywanie tabletek i chęć przemocy. W drugiej zwrotce grupa kontynuuje szaloną jazdę po 405, a Kendrick przyznaje, że nigdy nie był członkiem gangu, ani też obcym dla "funku" (kłopotów), ale to w towarzystwie "kumpli" staje się skłonny do przemocy: "I never was a gangbanger, I mean I was never stranger to the funk neither / I really doubt it / Rush a nigga quick and then we laugh about it / That's ironic 'cause I've never been violent, until I'm with the homies". To pokazuje, jak obecność grupy obniża jego osobiste granice moralne i staje się katalizatorem do agresywnych zachowań.

Punktem kulminacyjnym utworu jest zaplanowane od dwóch miesięcy włamanie do domu. Kendrick opisuje ten akt przestępczy z pozornym brakiem skruchy, choć wspomina o swojej wierze w karmę: "I'm usually a true firm believer of bad karma / Consequences from evil will make your past haunt you". Napięcie rośnie, gdy okazuje się, że w domu jest ktoś, a następnie dochodzi do ucieczki przed policją. Telefon od matki w tym newralgicznym momencie jest momentem refleksji i ulgi po udanej ucieczce, lecz jednocześnie bolesnym przypomnieniem o kłamstwie, które musi podtrzymywać, aby utrzymać pozory przed swoimi przyjaciółmi. Słowa "I should've told her I'm probably 'bout to catch my first offense with the homies" wyrażają jego wewnętrzne poczucie winy i uświadamiają, jak blisko był nieodwracalnych konsekwencji. Metaforyczne "We made a right, then made a left, then made a right / Then made a left, we was just circling life" symbolizuje brak progresu i cykliczność ich destrukcyjnego stylu życia.

Outro, będące nagraną rozmową przyjaciół po akcji, utwierdza w przekonaniu, że cykl ten będzie kontynuowany. Planują kolejną "misję", jednocześnie żartując z "K. Dota" i jego romantycznych planów z Sherane (postacią kluczową dla narracji albumu good kid, m.A.A.d city), co podkreśla, jak głęboko Kendrick jest uwikłany w ich świat. Producent Tabu stworzył do utworu "smooth to sinister" podkład muzyczny, samplując utwór "Helt Alene" duńskiej grupy Suspekt. Kendrick Lamar w wywiadzie dla Complex Magazine stwierdził, że udało mu się przezwyciężyć presję rówieśniczą dzięki ojcu, który zapewnił mu miłość i wiarę w muzykę jako drogę do lepszego życia. "The Art Of Peer Pressure" jest hołdem dla tych doświadczeń, a także ostrzeżeniem przed pułapkami toksycznych wpływów. Piosenka jest ceniona za umiejętne przedstawienie presji rówieśniczej w kontekście młodości w Compton i to, jak ukształtowała ona artystę.