Piosenka "Peekaboo (feat. AzChike, Dody6)" Kendricka Lamara, pochodząca z jego szóstego albumu studyjnego GNX, to utwór przesiąknięty agresją, pewnością siebie i jawnym lekceważeniem dla pozorów i fałszu w świecie hip-hopu. Wydany jako czwarty singiel 26 lutego 2025 roku, stanowi wyraźne odejście od poprzednich, bardziej koncepcyjnych dzieł Lamara, pozwalając artyście na "zabawę" i celebrowanie swojej pozycji w rapowym świecie.

Otwierający utwór, powtarzający się refren "What they talkin' 'bout? They ain't talkin' 'bout nothin'" natychmiast ustala ton. To odrzucenie wszelkich plotek, krytyki czy pustych przechwałek, które, zdaniem Lamara, nie mają żadnego znaczenia. Jest to swego rodzaju przesiewanie szumu, by skupić się na tym, co naprawdę istotne – jego własnej autentyczności i dominacji. Produkcja utworu, opisana jako "szkieletowa, ale sprężysta", z niesynchronicznym basem i przytłumionymi, "surowymi i złowieszczymi" akordami w tle, stworzona przez Sounwave'a, Ruchauna "Scott Bridgeway" Akersa i Seana Mombergera, doskonale podkreśla ten konfrontacyjny nastrój. Utwór sampluje "Give Me a Helping Hand" Willie'ego Hale'a.

Frazę "Peekaboo" – dziecięcą zabawę w chowanego – Kendrick Lamar przekształca w prowokacyjne wyzwanie i groźbę. W swoich wersach artysta epatuje bogactwem ("I just put them boogers in my chain"), odwołując się do diamentów w biżuterii, oraz mocą, wspominając o 80-karatowych kamieniach, nawiązując do słynnego 81-punktowego meczu Kobego Bryanta ("eighty-pointers like a Kobe game"). Linijki o broni ("7.62s'll make 'em plank") i ostrzeżenia ("you better not smut my name") budują atmosferę zagrożenia. Lamar nie unika odniesień do luksusowego życia, łącząc je z uliczną wiarygodnością, jak wtedy, gdy rapuje o zagranicznych samochodach na autostradzie 405 czy wyszukanym jedzeniu ("cacio e pepe if I'm doin pasta"). Krytykuje także tych, którzy "udają twardych na IG Live", podkreślając, że jego ludzie "są szaleni". Jego styl w tym utworze jest porównywany do Drakeo the Rulera, a jego "kinetyczne dwuwiersze odbijają się od beatu", demonstrując jego techniczną sprawność.

Wkład AzChike'a do utworu jest równie bezkompromisowy. Jego wersy kontynuują motyw nagłego pojawienia się i konfrontacji ("surprise, bitch, it's that nigga Chuck E. Cheese"). Wspomina o "FaceTiming" swoich przeciwników z bliskiej odległości i chwali się bezwzględnością swoich działań. Co ciekawe, AzChike nie był początkowo świadomy swojego udziału w utworze, dopóki nie trafił do studia, a sama sesja była "chill". Pierwotnie to on miał zaśpiewać refren "Peekaboo", ale uznał to za "łamacz języka" ze względu na szybkość, z jaką Kendrick go wymawia. Lamar naśladował styl AzChike'a, zachęcając go do bardziej klarownego rapowania. To świadczy o jego zdolności do pracy z innymi artystami i dążeniu do perfekcji, nawet w pozornie luźnym utworze.

Późniejsze wersy Kendricka utrzymują ten sam ton. Linijki "That's my bitch" oraz "with all that fake shit, ain't the one to play with" stanowią ostrzeżenie dla tych, którzy próbują go zlekceważyć lub wdać się w udawane konflikty. Możliwe jest, że powtarzające się "Hey, hey, hey" to nawiązanie do wiralowego klipu NBA Kawhi'ego Leonarda. Lamar podkreśla swój sukces ("now I'm trophied up") i odrzuca potrzebę czyjejkolwiek pomocy, manifestując swoją niezależność i dominację ("Big-dog business, I would not hold your hand", "Broke-bitch business, I could not be your man"). Ostatnie wersy są brutalnie szczere, mówiąc o konsekwencjach nienawiści i braku litości dla wrogów: "Heard what happened to your mans, not sorry for your loss / Should've prayed before them shooters came and nailed him to the cross". Cały utwór, a zwłaszcza refren, działa jak ciągłe przypomnienie, że choć na chwilę mógł zniknąć z pola widzenia, "Peekaboo" to sygnał jego powrotu, pełnego siły i bezkompromisowego nastawienia. Piosenka jest również przykładem tego, jak Kendrick "zjednoczył Zachodnie Wybrzeże", zapraszając do współpracy lokalnych artystów, co czyni GNX jednym z jego "najbardziej unikalnych albumów" do tej pory.