"Już polane stoi szkło" Braci Figo Fagot to utwór, który doskonale oddaje esencję twórczości tego duetu: prześmiewczą, parodystyczną formę disco polo, przesyconą czarnym humorem i licznymi wulgaryzmami. Piosenka, pochodząca z ich albumu "Eleganckie chłopaki" z 2013 roku, maluje obraz mocno zakrapianej imprezy, która szybko wymyka się spod kontroli, stając się niepokojąco realistycznym przedstawieniem stylu życia beznadziejnego pijaka.

Od pierwszych wersów utwór wprowadza nas w świat alkoholowego maratonu: "Pierwsza lufa nie weszła mi - w gardle bełt, a w oczach łzy / Po co się z piwami czaić, lepiej na start gołdę walić". Ten agresywny początek od razu zarysowuje ton całości – brak subtelności, dążenie do natychmiastowego upojenia i pogardy dla "słabszych" trunków. Narratorzy, Figo i Fagot, którzy są alter ego Bartosza Walaszka i Piotra Połacia, prowadzą ze sobą dialog, z którego wyłania się obraz dwóch bohaterów nieprzejmujących się konsekwencjami. Scena na CPN-ie po kolejną butelkę wódki jest symbolicznym elementem polskiej kultury picia, gdzie alkohol jest łatwo dostępny o każdej porze.

Tekst zręcznie balansuje między komizmem a pewną dozą groteski. Opis "w gardle bełt a w oczach strach, zaraz zrzygam się na blat" jest obrazowy i dosadny, a następująca po nim wymiana zdań o zabrudzonych papierosach podkreśla brak kultury i szacunku do siebie i innych, charakterystyczny dla kreowanych postaci. To właśnie w tej warstwie Bracia Figo Fagot ujawniają swój specyficzny rodzaj humoru – brutalny i bezkompromisowy, często operujący na granicy dobrego smaku.

Refren "Teraz gdy wódę leje z gwinta w ryja / Czuje się tak, że Jezus Maryja / Już w raju tysiąc lat temu Adam biegł do CPN-u / Ewa mu nie żałowała, nawet 2kace dawała" to kwintesencja ich twórczości. Jest to parodia religijnych odniesień połączona z trywializowaniem archetypowych postaci biblijnych i przeniesieniem ich w szarzyznę polskiej rzeczywistości. Adam biegnący do CPN-u to komiczny, ale jednocześnie smutny obraz zakorzenienia picia w polskim pejzażu kulturowym. Prośba "Rosół byś ugotowała, a nie mordę piłowała" to z kolei stereotypowe przedstawienie relacji męsko-damskich, gdzie kobieta jest sprowadzona do roli opiekunki domowego ogniska, której jedynym zadaniem jest zaspokajanie potrzeb mężczyzny, a nie krytykowanie jego nałogów.

Druga część utworu eskaluje, gdy po litrze wódki pojawia się agresja: "Litr zrobiony - kurwa mać, teraz komu by wjebać / Dawaj Fagot pod remizę, nabijemy komuś pizdę". Jest to bezpośrednie nawiązanie do patologicznych zachowań często kojarzonych z nadmiernym spożyciem alkoholu. Jednak zamiast realnej przemocy, Figo i Fagot przechodzą do szukania "pizdy na portalu", co wprowadza kolejny element groteski i społecznej obserwacji, tym razem dotyczącej prostytucji i anonimowych spotkań. Wahanie Figo: "Fagot ty dzwoń - ja się wstydzę, no i trochę damy brzydzę / Wiesz, bo ja się chcę zakochać, a nie kurwie cnotę oddać" to kolejny przykład perwersyjnego humoru, gdzie naiwność miesza się z cynizmem i hipokryzją. Postacie wydają się być uwięzione w świecie, gdzie brutalna rzeczywistość zderza się z niespełnionymi pragnieniami.

Bracia Figo Fagot, założeni w 2010 roku przez Bartosza Walaszka i Piotra Połacia, swój początek mieli w serialu komediowym "Kaliber 200 volt", gdzie miniteledyski w stylu disco polo były tworzone na potrzeby każdego odcinka. Zespół szybko zyskał popularność, parodiując kicz i estetykę tego gatunku, a ich twórczość, pełna wulgaryzmów i czarnego humoru, często jest określana mianem "żenującej", co jednak nie przeszkadzało im w zdobywaniu nagród, np. w plebiscycie "Niegrzeczni" w kategorii "niegrzeczny artysta" w 2014 roku. Warto dodać, że utwory Braci Figo Fagot kreują kompletne uniwersum społeczne, które choć przerysowane, dotyka gorzkiej rzeczywistości "wiejskich potańcówek, wszechobecnej wódki i 'menów' łowiących 'świnki'".

Mimo ich prześmiewczego charakteru, twórczość BFF niejednokrotnie budziła kontrowersje. Największe z nich dotyczyły piosenek zawierających motywy związane z narodowością romską. W 2013 roku Stowarzyszenie Romów w Polsce złożyło doniesienie do prokuratury, zarzucając zespołowi nawoływanie do nienawiści. Chociaż prokuratura ostatecznie umarzała śledztwo, uznając, że teksty nie stanowiły przestępstwa, incydent ten pokazuje, jak trudno czasem odróżnić parodię od rzeczywistego nawoływania do nienawiści, zwłaszcza gdy język jest tak dosadny. Zespół podkreślał, że ich teksty to kicz i denerwują tylko osoby, które nie mają dystansu do świata. Piosenka "Już polane stoi szkło" doskonale wpisuje się w ten kontekst, będąc lustrem, choć krzywym, dla pewnych aspektów polskiej rzeczywistości, ukazując je w przerysowany i często wulgarny sposób, co jest cechą charakterystyczną dla ich stylu.