Bracia Figo Fagot, w swojej charakterystycznej dla nich, prześmiewczej konwencji disco polo, prezentują utwór "Prz3pi3rdolił3m kupę siana", który stanowi gorzki monolog rozczarowanego życiem protagonisty. Zespół, założony w 2010 roku przez Bartosza Walaszka i Piotra Połacia, słynie z parodii gatunku disco polo, nasyconej czarnym humorem i wulgaryzmami, które służą jako narzędzie satyry społecznej. Jak podkreśla Piotr Połać w wywiadzie dla Interii, twórczość BFF to „lustro przykładane społeczeństwu, a na pewno mężczyznom głównie”, i w tym aspekcie jest ona „jak najbardziej punkrockowa”. Piosenki Braci Figo Fagot to często „piękne melodie o okropnych rzeczach”.

Tytułowe „przepierdolenie kupy siana” i „całego świata” w refrenie to kwintesencja życiowej porażki i roztrwonionego potencjału. Podmiot liryczny, zza krat, gdzie „świat taki piękny jest”, dokonuje refleksji nad swoimi błędami, wyrażając skruchę wobec matki. Ironia sytuacji polega na tym, że dopiero w odosobnieniu dostrzega piękno świata, co może świadczyć o jego zwichrowanej percepcji lub przykrym spokoju, jaki przynosi mu uwięzienie po latach chaosu. Zespół często wykorzystuje podobne paradoksy i kontrasty w swojej twórczości, by celnie komentować polską rzeczywistość.

Kolejne wersy nawiązują do zaniedbanych rad ojca, który „z pasem w dłoni” nalegał, by syn zdobył fach. Obraz ojca z pasem symbolizuje surowe, tradycyjne wychowanie, mające na celu zapewnienie synowi stabilności i umiejętności przetrwania. Jednak bohater odrzuca tę ścieżkę, wybierając pozorną wolność, która ostatecznie prowadzi go na manowce. To tragiczny motyw, w którym ignorowanie mądrości starszych pokoleń skutkuje autodestrukcją. Zespół, tworząc postacie "cwaniaczków" przypominających Flipa i Flapa, często buduje narracje, w których bohaterowie "ładują się w tarapaty, a wszystkie próby wyjścia z nich tylko pogłębiają jego kryzys".

Marnotrawne lata upłynęły mu „na zabawie”, gdzie nauczył się „przeklinać [i] wódkę pić”. To opis typowego dla tekstów BFF sposobu spędzania czasu, często prowadzącego do zguby. Chociaż nie był w "Ameryce", to "bywał w Las Vegasie", choć "mini", to "długi robi maxi". Ten sarkastyczny obraz odnosi się do aspiracji do luksusu i rozrzutności, które w polskiej, często mniej zamożnej rzeczywistości, przybierają parodystyczną formę, prowadząc jednak do realnych i poważnych konsekwencji finansowych. Las Vegas to symbol hazardu i życia na krawędzi, a jego "mini" wersja jest po prostu tanią imitacją, prowadzącą do jeszcze większych problemów.

Kulminacyjnym punktem upadku jest walka z bandytą, w której bohater zostaje pokonany „jedną ręką”. To ostateczne potwierdzenie jego słabości i przegranej. Najbardziej druzgocące jest jednak przeproszenie matki za to, że „wziął ją w żyrrowanie”. Ten zwrot oznacza zaciągnięcie matki do odpowiedzialności finansowej za swoje długi, co jest największą zniewagą i aktem bezmyślności wobec osoby, która chciała dla niego jak najlepiej. Pokazuje to tragiczny wymiar jego wyborów, które nie tylko niszczą jego własne życie, ale także ciągną w dół bliskich.

Teksty Braci Figo Fagot, w tym "Prz3pi3rdolił3m kupę siana", często prowokują i budzą kontrowersje, zwłaszcza z powodu wulgaryzmów i stereotypów. Jednak jak zauważa Piotr Połać, to nie jest "klasyczne disco polo", lecz raczej "rodzaj muzyki dance, ale przez pryzmat słowiańskiej duszy", coś "bardzo polskiego". Zespół nie naśladuje Zenona Martyniuka, a inspiracji szuka w Slayerze czy Mayhem, co świadczy o ich punkrockowym podejściu do gatunku. Ich twórczość jest odbiciem "narodowego mesjanizmu i cierpiętnictwa", a także "elementem inicjacji na Polaka", gdzie absurd i przesada służą jako krzywe zwierciadło do codziennej polskiej rzeczywistości, jej lęków, słabości i śmiesznostek. Piosenka ta, wydana w 2025 roku przez Warner Music Poland, jest kolejnym przykładem ich konsekwentnej satyrycznej drogi. Mimo krytyki i niezrozumienia ze strony niektórych odbiorców, Bracia Figo Fagot konsekwentnie tworzą muzykę, która, choć dla niektórych żenująca, dla wielu jest celnym komentarzem do polskiej kultury i obyczajowości, bawiąc i zmuszając do refleksji nad tym, co tak naprawdę oznacza „wolność” i „sukces” w polskim wydaniu.