Interpretacja Etyzer z kosmosu feat. Stachursky - Bracia Figo Fagot

Interpretacja utworu „Etyzer z kosmosu feat. Stachursky” Braci Figo Fagot to podróż w głąb groteskowego i przesiąkniętego alkoholem świata, charakterystycznego dla twórczości Bartosza Walaszka i Piotra Połacia. Piosenka, wydana w 2019 roku jako singiel promujący album „Bez popity i bez gumy”, stanowi fenomenalne połączenie pastiszu disco polo z legendą polskiej sceny dance – Jackiem Stachurskym. Gościnny udział Stachursky'ego, znanego również jako Etyzer, dodaje utworowi zupełnie nowego, kosmicznego wymiaru, stwarzając wrażenie szalonej podróży przez taneczną galaktykę.

Centralnym motywem utworu jest spotkanie z tajemniczą postacią Etyzera, który objawia się po "wychlaniu wódy Wisły" przez Figo i Fagota. Ten nadnaturalny incydent jest typowym elementem narracji BFF, gdzie alkohol staje się katalizatorem do niezwykłych, często absurdalnych wydarzeń. Stachursky, jako Etyzer, wita "szacownych korbiarzy", co sugeruje znajomość środowiska, w którym poruszają się bohaterowie Braci Figo Fagot – pełnego zabawy, tańca i oczywiście, „korbozzy”, terminu luźno nawiązującego do stanu upojenia i radosnego szaleństwa. Tekstowo, Stachursky wciela się w postać „typu niepokornego”, który jednocześnie jest „nieśmiertelny jak alkohol” i „niebezpieczny jak maszyna”. To autoironiczne odniesienie do jego własnego wizerunku i muzycznej spuścizny, którą Bracia Figo Fagot, mistrzowie pastiszu, zgrabnie wplatają w swoją konwencję.

Refren z powtarzającym się „Nieśmiertelny jak alkohol, niebezpieczny jak maszyna, 444 – tnie powietrze jak leszczyna” to esencja estetyki BFF i Stachursky'ego. Liczba „444” może być odniesieniem do numerologii, ale w kontekście utworu Braci Figo Fagot prawdopodobnie pełni funkcję głównie dźwiękonaśladowczą lub po prostu absurdalną, wpisującą się w ich nonsensowny humor. Etyzer z kosmosu, nazwany „Disco commando i disco komandos”, a także Diskochłosta i Doskozza, to hołd dla muzycznych korzeni Stachursky’ego, który jest często kojarzony ze swoimi hitami z gatunku dance, w tym właśnie z utworem „Dosko”. Pytanie „Czy Polska jest na to gotowa?” powtarzające się w refrenie, doskonale podsumowuje mieszankę stylistyczną i kulturową, jaką prezentuje utwór – połączenie swojskiego disco polo z kosmiczną aurą i elektronicznymi brzmieniami. To retoryczne pytanie, które jednocześnie bawi i zmusza do refleksji nad tym, ile absurdu i pastiszu jest w stanie przyjąć polska publiczność.

W scenie, w której Figo prosi Fagota o zwolnienie tempa, a ten odpowiada „zamknij się – nie chcę, żeby zniknął”, doskonale widać uzależnienie bohaterów od tego specyficznego, imprezowego transu. Wódka i ogórki, wymienione jako „substancje czyniące cuda”, to ikoniczne elementy polskiej biesiady, które w twórczości Braci Figo Fagot stają się niemalże mistycznymi eliksirami. Całość zamyka filozoficzne spostrzeżenie o potężnej wichurze, która „łamiąc duże drzewa, trzciną zaledwie tylko kołysze”, co może być metaforą na to, że w obliczu życiowych zawirowań (wichura) to właśnie te z pozoru najsłabsze, najbardziej elastyczne elementy (trzcina – czyli prawdopodobnie mentalność Figo i Fagota, ich upodobanie do imprez i alkoholu) najlepiej sobie radzą, są w stanie przetrwać, wręcz „obronić się” przed korbozzą. Sam termin „korbozza” w języku Braci Figo Fagot jest nieodłącznym elementem imprezowej terminologii, oznaczającym stan intensywnej zabawy i zniekształconej percepcji rzeczywistości.

Warto wspomnieć, że teledysk do utworu, stworzony przez Bartosza Walaszka, znanego z animacji takich jak „Kapitan Bomba” czy „Blok Ekipa”, utrzymany jest w tej samej, charakterystycznej dla jego twórczości stylistyce, co dodatkowo pogłębia absurdalny i kultowy charakter „Etyzera z kosmosu”. Współpraca ze Stachurskym, która była jednym z najbardziej oczekiwanych wydarzeń w muzyce rozrywkowej, udowadnia, że Bracia Figo Fagot doskonale poruszają się w przestrzeni, gdzie granice między pastiszem a hołdem zacierają się, tworząc unikalne i rozpoznawalne brzmienie, które choć bywa krytykowane za „niepoprawność”, to jednocześnie zyskuje rzesze oddanych fanów. Jak sami twórcy często podkreślają w wywiadach, ich muzyka to lustro przykładane społeczeństwu, a na pewno mężczyznom głównie, pełne ironii i komentarza kulturowego, opakowanego w chwytliwe, discopolowe rytmy.