Interpretacja Miwaku No Rooma - Malice Mizer

„Miwaku No Rooma” (魅惑のローマ), czyli „Urzekający Rzym” lub „Zaczarowany w Rzymie”, to utwór pochodzący z debiutanckiego mini-albumu memoire grupy Malice Mizer, wydanego w 1994 roku. Piosenka ta, z tekstem Tetsu i muzyką Many, jest esencją wczesnej „ery Tetsu” zespołu, która charakteryzowała się gotyckim rockiem i silnymi wpływami francuskiego romantyzmu. To okres, kiedy Malice Mizer dopiero kształtował swój unikalny styl, łączący teatralność, mroczną estetykę i głęboką emocjonalność.

Tekst utworu otwiera się intrygującym, powracającym motywem: „Same guilt same crime / Makin' me dance around for killing time / Tokimeki ni ayatsurare” (Ta sama wina, to samo przestępstwo / Sprawiają, że tańczę, by zabić czas / Manipulowany przez podniecenie/puls). Te słowa natychmiast wprowadzają poczucie winy i bezcelowości, jednocześnie sugerując silne, wręcz przymusowe uleganie pokusie lub gwałtownym emocjom. „Tokimeki” (podniecenie, dreszcz, puls) jest tu siłą, która pociąga, niczym niewidzialny sznur zmuszający do tańca. W tej interpretacji poddanie się chwilowemu impulsowi, pasji, staje się zarówno aktem ucieczki od nudy („killing time”), jak i przewinieniem.

Narracja przenosi nas w świat zagubionych dusz: „Futari tomadoi samayoi nagara aruki tsutsuketeru / Kane no oto to seijaku dake ga oikakete kuru” (Nas dwoje kontynuuje wędrówkę, zdezorientowani, błądzący / Ściga nas tylko dźwięk dzwonu i cisza). Obraz dwojga ludzi, którzy błądzą, niepewni drogi, ścigani przez enigmatyczne dźwięki, buduje atmosferę melancholii i poszukiwania. Dzwony mogą symbolizować przemijanie czasu, ostrzeżenie lub echo przeszłości, natomiast cisza – pustkę i brak kierunku. Są to postacie wyalienowane, szukające czegoś nieuchwytnego.

Nagle, w tej zdezorientowanej wędrówce, pojawia się element transcendentalny: „Totsuzen hitosuji no kisekiiro no senko tsutsumaru you ni suikomarete iku / Soko wa mushoku no wake mo nai kuukan / Ima dake no tame ni aru kimi dake areba subete mugen” (Nagle, niczym owinięci w cudownie kolorowy błysk, zostajemy wchłonięci / Tam jest bezbarwna przestrzeń bez powodu / Tylko dla tej chwili, jeśli jesteś tylko ty, wszystko jest nieskończone). Ten nagły błysk światła, „koloru cudu”, wciąga ich w bezbarwną, bezcelową przestrzeń. To paradoksalne miejsce, gdzie brak barw i sensu zostaje natychmiast wypełniony obecnością drugiej osoby, która czyni wszystko „nieskończonym”. Ta scena jest kluczowa dla zrozumienia istoty więzi opisywanej w utworze – to relacja, która nadaje sens pustce, tworząc własny, autonomiczny świat.

Sekcja „Centenly / Hitomi tojite yubisaki to shita de momoku no ai / Centenly / Itsuka kitto aishiau kotoba togiretogire” wprowadza kolejny tajemniczy element. Słowo „Centenly” jest powszechnie uznawane za zmyślone słowo lub literówkę od „Certainly” (na pewno), interpretowane jako ślepotę lub pomieszanie wywołane miłością. Odnosi się do ślepej miłości na wyciągnięcie ręki i języka, sugerując fizyczną, instynktowną i niemą formę uczucia, gdzie słowa miłości z czasem będą zanikać, przerywane. To może wskazywać na związek, który opiera się bardziej na zmysłowym doświadczeniu i intuicji niż na racjonalnym czy werbalnym wyrażaniu uczuć, a jednocześnie jest on skazany na kruchość i ulotność.

Ciekawostka rzucająca nowe światło na interpretację pochodzi od fanów, którzy sugerują, że tekst może opowiadać o „dwóch zakochanych wampirach, które błądzą po Rzymie, szukając ‘kolacji’ i są opętane potrzebą wysysania krwi, angażując się w ‘wampirzą grę wstępną’ ”. Chociaż Mana i Tetsu nie udzielali szczegółowych wywiadów na temat tego utworu, a nawet sam zespół uznawał, że znaczenie ich wczesnych piosenek bywało celowo niejasne, to dopasowanie do mrocznych, gotyckich motywów, tak charakterystycznych dla Malice Mizer, jest uderzające. Motyw „zabijania czasu” w kontekście wampirów nabiera dodatkowej głębi – istoty nieśmiertelne mają nieskończoność do wypełnienia, a poszukiwanie dreszczyku emocji i uniesień staje się dla nich sposobem na przetrwanie wiecznej nudy.

Powtórzenia fraz „Same guilt same crime / Makin' me dance around for killing time / Tokimeki ni ayatsurare” oraz „Sometime somewhere / Once again kiss around for our ties” potęgują poczucie cykliczności i nieuniknioności tej mrocznej fascynacji. Mimo winy i przestępstwa, a może właśnie dzięki nim, bohaterowie oddają się tej relacji, która jest jednocześnie przekleństwem i jedynym ratunkiem przed pustką. Pocałunki mają „zawiązywać” ich więzi, co sugeruje powtarzający się rytuał potwierdzania ich unikalnego, grzesznego związku.

Pod względem muzycznym, „Miwaku No Rooma” jest przykładem wczesnego stylu Malice Mizer, gdzie rockowe brzmienia były wzbogacane o elementy klasyczne. Utwór ten wyróżnia się „niemal bezczelnym brzmieniem i subtelnymi detalami instrumentalnymi”, co doskonale oddaje jego prowokacyjny, a zarazem uwodzicielski charakter. W kontekście całej dyskografii Malice Mizer, zespół ten słynął z barwnych, historycznych kostiumów i scenicznych spektakli, a ich teksty często eksplorowały tematy zła, tragedii, straty i śmierci. „Miwaku No Rooma” wpisuje się w ten nurt jako opowieść o uwikłaniu w grzeszną, lecz nieodpartą miłość, która w bezbarwnym świecie staje się jedynym źródłem nieskończoności i sensu. To poetycki obraz romansu, który, choć pełen winy i błądzenia, znajduje swoją perwersyjną doskonałość w obecności drugiego, podobnie zagubionego ducha.