Interpretacja Houkai Jokyoku - Malice Mizer

"Houkai Jokyoku" (崩壊序曲), co można przetłumaczyć jako „Preludium Upadku” lub „Uwertura Zniszczenia”, to utwór pochodzący z singla "Gardenia" wydanego 30 maja 2001 roku, w którym za słowa odpowiada Klaha, a za muzykę Mana. Piosenka ta, osadzona w ostatnim, często nazywanym „erą Klaha” okresie działalności Malice Mizer, idealnie wpisuje się w mroczniejszą i bardziej gotycką estetykę, która zdominowała twórczość zespołu po odejściu Gackta i tragicznej śmierci perkusisty Kami. Malice Mizer często eksplorowało egzystencjalne pytania, a ich naczelne motto brzmiało: "Czym jest istota ludzka?" W kontekście tego utworu, odpowiedź wydaje się być ponura i niepokojąca.

Tekst piosenki rozpoczyna się od surrealistycznego obrazu: „Delusion and dream / A moment when reality fades / Two voices crossing” (Złudzenie i sen / Moment, gdy rzeczywistość zanika / Dwa głosy się krzyżują). To wprowadzenie natychmiast zanurza słuchacza w stan rozmycia granic między jawą a urojeniem, sugerując utratę gruntu pod nogami, początek psychicznego rozpadu. „Memory of red blood / Cells tremble / They tremble in pleasure” (Pamięć czerwonej krwi / Komórki drżą / Drżą z przyjemności) to potężne, niemal visceralne obrazy. „Pamięć czerwonej krwi” może symbolizować zarówno pierwotne instynkty, dziedziczne traumy, jak i fizyczną esencję życia. Fakt, że komórki drżą „z przyjemności” w obliczu tego zanikania, jest szczególnie niepokojący i może wskazywać na masochistyczne przyciąganie do autodestrukcji lub ekstatyczne poddanie się losowi. Szybkie, urywane frazy jak „Fate/shriek/urge/resonance/the end” (Los/krzyk/przymus/rezonans/koniec) podkreślają nieuchronność i gwałtowność nadchodzącego rozpadu, jakby to były ostatnie, chaotyczne myśli przed upadkiem.

Druga zwrotka kontynuuje ten motyw, wprowadzając „Constraining voice / A temptation towards ruin” (Głos krępujący / Pokusa ku ruinie). Sugeruje to wewnętrzną siłę, która zamiast ratować, wabi w otchłań, a może jest to zewnętrzna, fatalistyczna siła, której nie da się oprzeć. „All for destruction / All for bloodshed” (Wszystko dla zniszczenia / Wszystko dla rozlewu krwi) to bezkompromisowe i brutalne oświadczenie. Całe istnienie wydaje się być ukierunkowane na unicestwienie, pozbawione nadziei na odkupienie. Kolejne krótkie hasła „Birth/rule/lust/sequence” (Narodziny/rządy/żądza/sekwencja) tworzą cykl istnienia, który ostatecznie prowadzi do zniszczenia, sugerując, że sama struktura życia zawiera w sobie ziarno upadku.

W miarę rozwoju utworu, narracja staje się coraz bardziej mechaniczna i pozbawiona kontroli: „A runaway playback of memories / A body that has lost its senses / Program crash / Out of control” (Uciekające odtwarzanie wspomnień / Ciało, które straciło zmysły / Awaria programu / Poza kontrolą). To obraz umysłu i ciała, które zawiodły, niczym maszyna ulegająca awarii. Koncepcja „awarii programu” może odnosić się do ludzkiej psychiki jako złożonego systemu, który w pewnym momencie ulega nieodwracalnym uszkodzeniom. Najbardziej złowrogie jest stwierdzenie: „And it repeats all over again” (I to powtarza się w kółko), co podkreśla cykliczność cierpienia i autodestrukcji, pozbawiając nadziei na ucieczkę. Znowu mamy listę kluczowych pojęć: „Mind/life/scenario/lasting/the end” (Umysł/życie/scenariusz/trwanie/koniec), zamykając ten cykl w nieubłaganym finale.

Ostatnia zwrotka pogłębia poczucie nieuchronnego końca: „Collapsing thoughts / Diminishing vision / Resounding heartbeat / Approaching silence” (Rozpadające się myśli / Zanikający wzrok / Rozbrzmiewające bicie serca / Nadchodząca cisza). Obrazy te malują fizyczny i mentalny rozkład, zbliżający się do ostatecznej pustki. Bicie serca, symbol życia, rezonuje coraz mocniej, zanim ustąpi miejsca „nadchodzącej ciszy” – ostatecznemu ustaniu. Ponowne „And it repeats over again / Birth/rule/lust/sequence / Last of the end” (I to powtarza się w kółko / Narodziny/rządy/żądza/sekwencja / Ostatni z końca) wzmacnia ideę uwięzienia w niekończącym się cyklu, gdzie koniec jest tylko zapowiedzią kolejnego, równie daremnego początku.

Kulminacja następuje w ostatnich dwóch wersach: „Man-made memories / Ordained destiny” (Wspomnienia stworzone przez człowieka / Przeznaczenie z góry ustalone). Te słowa rzucają nowe światło na cały utwór. Sugerują, że nasz ból, nasz upadek, a nawet nasza pamięć, mogą być konstruktami, sztucznie stworzonymi lub narzuconymi. Wskazuje to na brak autentyczności ludzkiego doświadczenia lub to, że nasze życie jest jedynie odegranym scenariuszem, z góry ustalonym przeznaczeniem, od którego nie ma ucieczki. To gorzkie, fatalistyczne podsumowanie, które wpisuje się w szersze filozoficzne poszukiwania Malice Mizer dotyczące ludzkiej natury i jej ograniczeń. Zespół często używał symboliki krwi, która w późniejszym okresie ich twórczości, w utworze "Garnet" (również z Klaha na wokalu), została opisana przez Manę jako "kryształ krwi" i element "prowadzący do następnego świata". W "Houkai Jokyoku" "pamięć czerwonej krwi" może być prekursorem tego motywu, łącząc fizyczność i upadek z ideą przejścia lub transformacji, nawet jeśli jest ona gwałtowna i destrukcyjna. Utwór ten to intensywna, introspektywna podróż w głąb ciemności ludzkiej psychiki, gdzie chaos i zniszczenie stają się jedyną rzeczywistością, a każdy koniec jest jedynie preludium do kolejnego.