„Lhabia” Deftones to utwór, który z pozoru wydaje się być jedynie chaotyczną, intensywną kompozycją, jednak w swej istocie kryje głęboką i często niepokojącą interpretację ludzkich pragnień, autodestrukcji i poszukiwania sensacji. Tekst, typowy dla enigmatycznego stylu Chino Moreno, jest pełen dwuznaczności, co pozwala na wiele odczytań, ale jednocześnie kieruje słuchacza ku mrocznym zakamarkom psychiki.

Ciekawostką jest, że tytuł utworu miał pierwotnie brzmieć „Labia”, co jest odniesieniem do żeńskiego organu płciowego. Perkusista Abe Cunningham wymyślił tę nazwę, lecz Chino Moreno nie był zadowolony z tak jawnego, seksualnego znaczenia, dlatego dodano literę „H”, zmieniając tytuł na „Lhabia”. Mimo tej zmiany, utwór wciąż nasycony jest seksualnymi konotacjami i sugestiami pożądania, co odzwierciedla się w tekście. Sam Moreno wybrał ten utwór do umieszczenia na albumie Around the Fur, choć zagrali go tylko raz, uznając, że brzmiał naprawdę dobrze.

Początkowe wersy, „Somewhere outside there are tricks and evil / Holler downstairs while I drive”, od razu wprowadzają nastrój niepokoju i zagrożenia. Sugerują obecność zewnętrznych sił, które kuszą lub zwodzą, a także wewnętrzny konflikt, gdzie podświadomość (na dole) woła, podczas gdy świadome ja (prowadzące auto) próbuje się temu oprzeć lub działać wbrew. Całość tekstu bywa często interpretowana jako opowieść o prostytucji i uzależnieniu od kokainy, a także o młodej, niedoświadczonej dziewczynie, która wpada w nałóg i, aby go utrzymać, ucieka się do prostytucji.

Kluczowe dla tej interpretacji jest odniesienie „Sixteen olive / Skin bound by a voice”. „Szesnaście, oliwkowa” wskazuje na wiek dziewczyny – szesnaście lat – oraz jej oliwkową karnację. Ta młodość kontrastuje z brudnym światem, w który wkracza, a jej „skóra związana głosem” może symbolizować utratę autonomii, uległość lub to, że jest kontrolowana przez innych, być może sutenera, lub przez własne wewnętrzne pragnienia.

Wers „Dying of boredom, I'll try it all” jest centralnym punktem utworu i wyjaśnia, dlaczego ludzie wpadają w nałogi czy autodestrukcyjne zachowania – z nudy, w poszukiwaniu eksperymentów i chęci urozmaicenia życia. To pragnienie intensywnych doznań, nawet jeśli prowadzą do negatywnych konsekwencji, staje się siłą napędową. Cała piosenka emanuje atmosferą t_ęsknoty za ucieczką od monotonii_, poszukiwaniem dreszczyku emocji, który może prowadzić na manowce.

Refren „It looks and feels great / But look at what it's doing to you / But that's ok, look how it feels” doskonale oddaje dychotomię uzależnienia lub destrukcyjnego pragnienia. Podkreśla chwilową przyjemność i ulgę, jaką przynosi dane zachowanie (czy to narkotyki, czy seks), ale jednocześnie zniuansowane jest świadomością jego zgubnych skutków. Mimo tej świadomości, krótkotrwała satysfakcja przeważa, ukazując mechanizm autodestrukcji, gdzie hedonizm bierze górę nad rozsądkiem. To konflikt między ograniczeniem a poddaniem się, pragnieniem a autosabotażem.

W kontekście tekstu „Lhabia” przedstawia się jako opowieść o zagubieniu i dylematach moralnych, o kruchej granicy między pożądaniem a zniszczeniem. Chino Moreno, poprzez swoje tajemnicze, ale jednocześnie dosadne słowa, maluje obraz osoby uwięzionej w spirali wyborów, które dają chwilową satysfakcję kosztem długotrwałego cierpienia. Utwór ten to sondaż w głąb ciemnej strony ludzkiej natury, gdzie ucieczka od nudy i pragnienie intensywności prowadzą do nieuchronnego upadku, w którym jedynym pocieszeniem jest chwilowe "uczucie". Wielu fanów docenia ten utwór za jego ciężar i intensywność, a także za to, że pomimo swojej skomplikowanej natury, z czasem staje się coraz bardziej wciągający.