Interpretacja Passenger - Deftones

„Passenger” to utwór z albumu „White Pony” z 2000 roku, który stanowi jeden z najbardziej cenionych i rozpoznawalnych utworów Deftones, przede wszystkim dzięki ikonicznej kolaboracji z Maynardem Jamesem Keenanem z Tool i A Perfect Circle. Jest to piosenka, która odzwierciedla dążenie zespołu do rozszerzenia swojego brzmienia i oderwania się od łatki nu-metalu, co „White Pony” skutecznie osiągnął, łącząc wpływy shoegaze, trip hopu i post-rocka.

Tekst utworu jest bogaty w metafory i otwarty na wiele interpretacji, co jest charakterystyczne dla twórczości Deftones. Chino Moreno, wokalista Deftones, opowiadał, że chciał stworzyć scenariusz, w którym jest się w samochodzie i jest się wiezionym bez wiedzy, dokąd się jedzie, czując się jakby było się trzymanym w niewoli, ale jednocześnie czerpiącym przyjemność z tego, co się dzieje. Ta ambiwalencja — połączenie uległości z poczuciem dreszczyku emocji i przyjemności — stanowi rdzeń utworu.

Pierwsze wersy, „Here I lay, still and breathless / Just like always, still I want some more”, wprowadzają nastrój intymności i powtarzalności, niemal rytualnego oddania. Odniesienia do „Mirrors sideways, who cares what's behind?” sugerują odcięcie się od przeszłości lub konsekwencji, skupiając się wyłącznie na teraźniejszym doznaniu. Postać pasażera jest tutaj symbolem utraty kontroli, poddania się woli kierowcy, czy to w kontekście relacji międzyludzkiej, uzależnienia, czy intensywnego doświadczenia. Wielu fanów interpretuje tekst jako opis seksu w samochodzie, gdzie „chrome buttons, buckles, leather surfaces” stają się „lucky witnesses” intymnego aktu, a „cool night air is curious” i „misty windows” dodatkowo podkreślają ten kontekst. Fraza „Drive faster” może symbolizować pragnienie zwiększenia intensywności, ucieczki lub pogłębienia doznania, nie chcąc, by jazda się zakończyła.

Interesująca jest historia powstania tej kolaboracji. Pierwotnie Maynard James Keenan nie miał wcale śpiewać w utworze. Deftones zaprosili go do współpracy przy albumie jako muzycznego mentora, by podzielił się swoim podejściem do pisania piosenek i struktur aranżacyjnych. Maynard spędzał czas w studiu, oferując pomysły i feedback. Jak wspominał Chi Cheng, basista Deftones, Maynard improwizował linie wokalne do „Passenger”, kiedy Chino Moreno wyszedł po piwo. Zespół był pod wrażeniem i poprosił Maynarda o wzięcie udziału w nagraniu. Chino Moreno przyznał, że głos Maynarda utkwił im w głowach i poczuł, że ich głosy dobrze się ze sobą komponują. Maynard napisał większość tekstu do piosenki, zostawiając miejsca dla Chino do wypełnienia. Jego matematyczna precyzja i unikalne podejście do pisania w zestawieniu z atmosferycznym brzmieniem Deftones stworzyły niezwykłą synergię.

Tekst porusza również motywy ekshibicjonizmu i braku troski o opinię innych: „Let the whole world look in / Who cares, who sees anything”. To wyzwanie rzucone publiczności, zaproszenie do obserwacji bez skrępowania, co jest odważnym i intensywnym elementem lirycznym. Powtarzające się „I'm your passenger” podkreśla całkowite oddanie się chwili i roli, jaką się pełni. Końcówka utworu, z narastającym „Go, go, go” i błaganiem „Don't let me go / Take me to the edge”, intensyfikuje poczucie desperacji i pragnienia ciągłego pogłębiania doświadczenia, nawet jeśli prowadzi ono na krawędź. Brak tradycyjnego rozwiązania w strukturze utworu, gdzie piosenka po prostu rozpędza się i znika, pozostawia słuchacza z poczuciem niedosytu i zawieszenia, co doskonale odzwierciedla emocjonalny pęd i brak definitywnego zakończenia opisywanego doświadczenia.

„Passenger” to nie tylko piosenka o seksie czy ucieczce, to głębsza eksploracja tematów kontroli, zmysłowości, uzależnienia – zarówno od osoby, jak i od substancji czy intensywnych doznań – oraz dreszczyku emocji płynącego z poddania się, gdzie bohater jest zarówno ofiarą, jak i świadomym uczestnikiem własnej podróży. To utwór, który z każdym odsłuchem ujawnia nowe warstwy, utrwalając jego status jako ponadczasowego arcydzieła alternatywnego metalu.