Interpretacja Drive - Deftones

Utwór "Drive", którego tekst został przedstawiony, jest klasykiem z 1984 roku, pierwotnie wykonywanym przez amerykański zespół new wave The Cars. Choć Deftones nagrali własną, godną uwagi wersję tego utworu, wydaną na ich albumie z coverami w 2011 roku, rdzeń emocjonalny i liryczna głębia piosenki pochodzą z oryginału The Cars, napisanego przez Rica Ocaseka i zaśpiewanego przez basistę Benjamina Orra. Należy podkreślić, że Deftones mają również swój własny, oryginalny utwór o podobnym tytule, "Be Quiet and Drive (Far Away)", który jest zupełnie inną kompozycją i hitem z ich repertuaru.

W swojej istocie, "Drive" to przejmująca ballada, która porusza temat troski i bezsilności wobec bliskiej osoby, która zmaga się z poważnymi problemami lub traci kontrolę nad swoim życiem. Piosenka jest pisana z perspektywy kogoś, kto obserwuje, jak ukochana osoba "stacza się na dno", starając się, by ta osoba spojrzała prawdzie w oczy. Powtarzające się pytania, takie jak "Who's gonna tell you when it's too late?", "Who's gonna pick you up when you fall?" czy centralne "Who's gonna drive you home tonight?", wyrażają głębokie zaniepokojenie i poczucie odpowiedzialności, ale jednocześnie ujawniają frustrację wynikającą z niemożności realnej pomocy. Metafora "odwiezienia do domu" symbolizuje tu przewodnictwo, wsparcie i ratunek, a narrator zastanawia się, kto zajmie się tą osobą, jeśli ta będzie kontynuować destrukcyjną ścieżkę. Można interpretować, że piosenka dotyka tematu współzależności, gdzie jedna osoba niesie ciężar związku, podczas gdy druga jest autodestrukcyjna, narcystyczna lub oderwana od rzeczywistości. Tekst "You can't go on thinking nothing's wrong" podkreśla zaprzeczenie problemom i brak odpowiedzialności, z którym boryka się obserwowana osoba. Niektórzy doszukują się w tekście odniesień do uzależnienia od narkotyków lub alkoholu, sugerując, że brak "napędu" może oznaczać brak woli do poprawy, a pytanie o powrót do domu wskazuje na niemożność samodzielnego funkcjonowania.

Oryginalna wersja The Cars stała się jednym z ich największych hitów, osiągając wysokie pozycje na listach przebojów na całym świecie. Szczególnie wzruszające jest jej skojarzenie z koncertem Live Aid w lipcu 1985 roku, gdzie utwór "Drive" został wykorzystany jako podkład muzyczny do poruszającego montażu klipów przedstawiających głód w Etiopii. To wydarzenie, wprowadzone przez Davida Bowiego, sprawiło, że piosenka ponownie wspięła się na listy przebojów w Wielkiej Brytanii, a wpływy ze sprzedaży zostały przekazane na rzecz Band Aid Trust, zbierając blisko 160 000 funtów. Teledysk do utworu, wyreżyserowany przez aktora Timothy'ego Huttona, przedstawia wówczas 19-letnią modelkę i aktorkę Paulinę Porizkovą, która później została żoną Ric'a Ocaseka. Co ciekawe, Paul McCartney wspominał, że "Drive" miał wpływ na brzmienie jego albumu "Press to Play" z 1986 roku.

Deftones, znani ze swojego cięższego, bardziej atmosferycznego brzmienia, wnieśli do utworu The Cars własną wrażliwość. Chociaż oryginalne wykonanie Benjamina Orra jest melancholijne i pełne subtelności, wersja Deftones, z charakterystycznym wokalem Chino Moreno, może nadać temu poczuciu rozpaczy i bezsilności głębszy, bardziej surowy wymiar. Ich styl, łączący elementy metalu alternatywnego, nu metalu i shoegaze, potrafi z intensywnością oddać emocje, od spokojnej introspekcji po krzyk rozpaczy. Można spekulować, że w ich interpretacji, pytania o to, "kto cię odwiezie do domu", zyskują na sile, brzmiąc nie tylko jako troska, ale i jako pełne bólu zmaganie się z obserwowaną destrukcją, wzmacniając uczucie beznadziejności i pilności. Deftones z powodzeniem zachowali melancholię i emocjonalny rdzeń oryginału, jednocześnie wplatając w nią swój niepowtarzalny ciężar i atmosferę. W rezultacie "Drive" pozostaje uniwersalnym utworem o ludzkiej słabości i trudności w niesieniu pomocy, który rezonuje z odbiorcami niezależnie od epoki czy stylistycznej interpretacji.