„Bodies” Robbiego Williamsa to utwór, który zadebiutował 12 października 2009 roku jako pierwszy singiel z jego ósmego albumu studyjnego, Reality Killed the Video Star. Piosenka, wyprodukowana przez weterana branży Trevora Horna, miała być powrotem Williamsa na scenę po niemal trzyletniej przerwie w wydawaniu solowych singli. Singiel spotkał się z mieszanymi recenzjami; niektórzy krytycy chwalili go za „pewny, dostojny powrotny singiel z dużym refrenem”, inni jednak odczuwali, że Williams „rozczarował siebie”. Warto dodać, że utwór osiągnął drugie miejsce na brytyjskiej liście przebojów, sprzedając 89 000 kopii w pierwszym tygodniu.

Tekst utworu jest głęboko enigmatyczny i pełen wieloznacznych odniesień, co sam Williams skomentował w wywiadzie dla Q Magazine w 2010 roku, nazywając go „pieprzonym bełkotem” i przyznając, że był „na haju”, pisząc go. Mimo to, wielu interpretatorów próbowało odnaleźć w nim sens, widząc w nim refleksję nad poszukiwaniem perfekcji, duchowością i ulotnością ludzkiego ciała.

Początek piosenki, „God gave me the sunshine, / Then showed me my lifeline / I was told it was all mine, / Then I got laid on a ley line”, zdaje się sugerować moment objawienia lub jasności, która jednak szybko zostaje zakłócona przez coś bardziej przyziemnego, a wręcz dosłownego, jak „laid on a ley line” (co można interpretować jako ułożenie na linii mocy, związanej z ezoteryką i New Age, ale też w potocznym sensie – odbycie stosunku). To wprowadza pierwszą warstwę dualizmu – między boskim przeznaczeniem a ziemskimi doświadczeniami.

W refrenie pojawia się motyw „Bodies in the Bodhi tree, / Bodies making chemistry, / Bodies on my family, / Bodies in the way of me, / Bodies in the cemetery, / And that's the way it's gonna be”. Odniesienie do „Drzewa Bodhi” – świętego drzewa buddyzmu, pod którym Budda osiągnął oświecenie – w kontraście z „ciałami na drzewie Bodhi” i „ciałami na cmentarzu” tworzy niepokojący obraz i sugeruje wszechobecność śmierci, kruchość życia i być może, trudność w osiągnięciu duchowego spokoju w obliczu fizycznej egzystencji. Metafora „Bodies making chemistry” może odnosić się zarówno do relacji międzyludzkich, jak i czysto fizjologicznych procesów. Całość zdaje się podkreślać nieuchronność losu: „And that's the way it's gonna be”.

Jednym z najbardziej uderzających i powtarzających się motywów jest kwestionowanie roli Jezusa: „And your Jesus really died for me / Then Jesus really tried for me”. Williams, wychowany jako katolik, odwołuje się do chrześcijańskiej koncepcji poświęcenia, ale jego ton wydaje się być pełen wątpliwości lub nawet ironii. Ten duchowy rozterka jest kulminowana w końcówce utworu, gdzie chóralnie powtarzane jest „Jesus didn't die for you, what do you want? / (I want perfection) / Jesus didn't die for you, what are you on?”. Niektórzy sugerują, że ten fragment może być krytyką prezydenta George’a W. Busha i wojny w Iraku, którą postrzegano jako „świętą wojnę”, a Robbie Williams w ten sposób kwestionuje wykorzystanie imienia Jezusa do usprawiedliwiania konfliktu.

Centralnym punktem interpretacji piosenki jest pragnienie perfekcji i akceptacji: „All we've ever wanted / Is to look good naked / Hope that someone can take it / God save me rejection / From my reflection, / I want perfection”. Ten fragment ukazuje głęboką walkę z własnym wizerunkiem, narcyzmem współczesnego społeczeństwa oraz dążeniem do idealnego „ja”, wolnego od odrzucenia. Williams, jak wielu, pragnie akceptacji i doskonałości, ale zdaje sobie sprawę z niemożności jej osiągnięcia w obliczu rzeczywistości.

Wersy takie jak „Praying for the rapture, / 'Cause it's stranger getting stranger / And everything's contagious / It's the modern middle ages” odzwierciedlają apokaliptyczne nastroje i poczucie chaosu we współczesnym świecie. Obraz „nowoczesnych wieków średnich” sugeruje powrót do czasów chorób, zaraz i niepewności, pomimo technologicznego postępu. Williams wyraża poczucie, że wszystko staje się dziwniejsze i bardziej zaraźliwe, co może odnosić się zarówno do chorób, jak i idei czy zjawisk społecznych.

Mimo że Williams określił swoje teksty jako „bełkot”, „Bodies” pozostaje utworem intrygującym, w którym przeplatają się motywy duchowe, egzystencjalne, społeczne i osobiste, tworząc obraz skomplikowanej podróży w poszukiwaniu sensu i miejsca w świecie, który wydaje się coraz bardziej chaotyczny i powierzchowny. Teledysk do utworu, nakręcony na pustyni Mojave w Kalifornii, z udziałem ówczesnej dziewczyny, a później żony Williamsa, Ayda Field, podkreśla poczucie izolacji i poszukiwania w rozległym, surowym krajobrazie, bez bezpośredniego wizualnego odzwierciedlenia bogatej ikonografii religijnej tekstu. Jest to piosenka, która, pomimo autoironicznych komentarzy artysty, skłania do głębszej refleksji nad kondycją ludzką.