Robbie Williams w utworze "Break America" przedstawia swoistą, ironiczno-agresywną manifestację artysty spoza Stanów Zjednoczonych, który z determinacją, a momentami wręcz zuchwałością, dąży do podbicia amerykańskiego rynku muzycznego. Piosenka, pochodząca z albumu Intensive Care z 2005 roku, uchwyca frustrację i ambicje Williamsa związane z jego karierą w USA, która, pomimo ogromnego sukcesu w Europie, nigdy nie osiągnęła tam podobnego statusu. Album Intensive Care był szczególnie znaczący, gdyż został wydany jednocześnie w Europie i USA, co miało symbolizować kolejną próbę podboju Ameryki.

Tekst rozpoczyna się od prowokacyjnego stwierdzenia: "If I don't kick your back door in, / Then no one will, your buzz is shit / Without some weight and a wonky gate". Te słowa sugerują, że amerykańska scena muzyczna potrzebuje jego "kopnięcia" – świeżej, być może niekonwencjonalnej energii, by zyskać prawdziwą "wagę" i przebić się przez "chwiejną bramę" konwencji. Williams wyraźnie pozycjonuje się jako outsider, obcy, który ma wstrząsnąć establishmentem. W wywiadach Williams często mówił o trudnościach związanych z przełamaniem amerykańskiej bariery kulturowej i muzycznej. Podkreślał różnice w percepcji jego osoby i muzyki między obiema stronami Atlantyku, co było dla niego źródłem zarówno rozczarowania, jak i napędu do dalszych prób.

Artysta nawiązuje do swojej brytyjskiej tożsamości, śpiewając: "Try to decide for my accent is from over Scotia, / I don't think you know it". To zdanie odnosi się do jego akcentu, który Amerykanie mogą mieć trudność z zidentyfikowaniem, podkreślając jego status "obcego". Robbie Williams, znany z dużej pewności siebie, jednocześnie ujawnia swoją wrażliwość, mówiąc: "Now I can't sing, but I could lift heavy things / And when I get nervous I get loaded". W kolejnej zwrotce wersja ta ewoluuje do bardziej aroganckiego "I deserve everything / And when I get nervous I throw shit", co może być odbiciem zarówno jego publicznego wizerunku, jak i wewnętrznych zmagań z tremą czy presją. To połączenie brawury z autodestrukcyjnymi tendencjami było charakterystyczne dla jego publicznej persony. Linia "actual belzebub" (faktyczny Belzebub) w tle podkreśla ten demoniczny, prowokacyjny wizerunek, który Williams lubił przyjmować.

Refren – "Ha ha, we'll break it / Ha ha, we'll break it / Ha ha, we'll break it / Let's break America" – jest okrzykiem triumfu i deklaracją zamiarów. To śmiech, który jest zarówno triumfalny, jak i nieco nerwowy, wyrażający ekscytację i determinację w dążeniu do celu. Piosenka, choć pełna humoru, nie unika kontrowersji, czego przykładem jest linia "All your kids are fat / They sit where they sat / So big you could bounce 'em on the water". To jawna, stereotypowa krytyka amerykańskiej młodzieży, wyrażona w sposób, który jest zarówno obraźliwy, jak i typowy dla prowokacyjnego stylu Williamsa. Podobna krytyka pojawiła się w innych wywiadach, gdzie Williams nie wahał się komentować różnic kulturowych.

Wzmianka o "entropy" w kontekście "My UK's in entropy / And its Dollars fuck" może odnosić się do jego percepcji stagnacji lub upadku w Wielkiej Brytanii, co motywuje go do szukania sukcesu gdzie indziej, jednocześnie wyrażając pewną pogardę dla amerykańskich dolarów lub kapitalizmu. Ostatnie wersy szczegółowo opisują plan: "We're getting on a plane / We gonna do a radio show and they will play this record". To bezpośrednie odniesienie do tradycyjnej strategii promocyjnej w Stanach Zjednoczonych – zdobycie radiowego eteru. Williams wyraża wiarę, że dzięki radiowej ekspozycji jego muzyka w końcu "rozbije" Amerykę, a on sam "rozbije się" (w sensie przebicia się) razem z nią. Utwór jest więc nie tylko wyzwaniem dla Ameryki, ale i introspektywnym komentarzem na temat własnych ambicji i frustracji artysty, który, pomimo globalnej sławy, wciąż poszukuje jednego, niezdobytego terytorium.