Interpretacja New London boy - Pet Shop Boys

"New London Boy" Pet Shop Boys to utwór głęboko osobisty, będący retrospekcją Neil'a Tennanta na jego młodość i przeprowadzkę do Londynu na początku lat 70.. Piosenka, którą Tennant opisuje jako most między drugą a trzecią zwrotką klasycznego utworu Pet Shop Boys "Being Boring", maluje obraz młodego człowieka z Newcastle, który po ukończeniu studiów wyrusza do tętniącej życiem stolicy w poszukiwaniu siebie i swojej "zmyślonej" przyszłości. Jest to narracja o ucieczce z prowincji, gdzie "wkrótce będę musiał stąd wyjechać i żyć moim wymyślonym życiem", co już wtedy jawi się jako "dość dziwne" (pretty queer).

Tekst odzwierciedla okres, w którym Tennant, zatrudniony w dziale rękopisów British Museum, dzielił mieszkanie z przyjaciółmi i aktywnie eksplorował swoją seksualność. Londyn z lat 70. jawi się jako miasto możliwości, gdzie zacierają się granice płci, a on sam zastanawia się: "Czy to dziewczyny, czy chłopcy? Czy wszyscy są gejami? Czy tylko oszukuję samego siebie? Czy pójdę na całość?". Wyrażenie "pójść na całość" (going all the way) ma tu dwojakie znaczenie – odnosi się zarówno do eksploracji seksualnej, jak i do jego ambicji, by zostać piosenkarzem. Warto zaznaczyć, że w tamtym czasie Tennant miał dziewczynę, co dodaje warstwę biseksualności do tych wczesnych poszukiwań.

"Nowy londyński chłopak" staje się częścią subkultury "glam rockowych braci", "krzykaczy, którzy ubierają się z przepychem" (screamers who dress for excess), szukających uwagi, wolności i "właściwych ludzi, których można zaimponować". Termin "screamers", dawniej pejoratywne określenie na krzykliwych, "kobiecych" gejów, jest tu używany w kontekście odzyskiwania i defuzji, podobnie jak społeczność LGBTQ+ przyjęła słowo "queer". W tekście padają bezpośrednie odniesienia do ikon glam rocka, takich jak Roxy Music i David Bowie, których muzyka była ścieżką dźwiękową dla tej młodzieży. Sam Tennant wskazał piosenki Bowiego "The London Boys" i "The Buddha of Suburbia" jako inspiracje dla "New London Boy".

Piosenka ma również swoją ciemniejszą stronę, zwłaszcza w sekcji rapowej, gdzie Tennant mierzy się z brutalną rzeczywistością swojej młodości. Wspomina o strachu przed skinheadami i drwinach z powodu bycia "pedałem" (fag). To odzwierciedlenie jego doświadczeń z Newcastle lat 70., gdzie przemoc wobec środowisk gejowskich była powszechna. Tennant opowiadał, że kupił tę paranoję do Londynu. Inspiracją dla wersu "Ostatni śmiech należy do ciebie, masz cegłę w torbie" (Last laugh is yours, there's brick in your bag) była lokalna legenda o drag queen z Newcastle, która odparła atak skinheadów, używając cegły ukrytej w torebce. Tennant podziwiał ideę walki w obronie własnej. Rapowa sekcja jest hołdem dla nowojorskich płyt dance, które połączyły Tennanta i Chrisa Lowe, wykonana w stylu wczesnego Grandmaster Flash.

Utwór jest częścią albumu Nonetheless z 2024 roku. Został wydany jako podwójny singiel A-side wraz z coverem "All the Young Dudes" Davida Bowiego, co podkreśla tematyczne powiązania z erą glam rocka i rokiem 1972, kiedy to Tennant przyjechał do Londynu. Okładka jednego z formatów singla przedstawia zdjęcie młodego Neila z 1972 roku, a drugiego młodego Chrisa Lowe z 1981 roku, roku, w którym Chris przybył do miasta i poznał Neila. "New London Boy" to kwintesencja Pet Shop Boys – elektroniczny pop zakorzeniony w głębokich liniach syntezatorów, z delikatnym, wznoszącym się arpeggio i miękkim wokalem Tennanta, co nadaje utworowi poczucie uniesienia i introspekcji. Piosenka, opowiadająca o skoku wiary w celu odkrycia siebie, jest zarówno głęboko osobista, jak i uniwersalna.

W wywiadach Tennant często podkreślał, że Pet Shop Boys zawsze czuli się trochę jak "outsiderzy", nawet jako dorośli, co może wynikać z ich północnych korzeni i poczucia "nieprzystawania" do otoczenia. "New London Boy" jest świadectwem tego początkowego etapu, dążenia do "pływania z rekinami" i "celowania w gwiazdy", jednocześnie studiując Platona i Marksa – metafora łączenia artystycznych ambicji z intelektualnymi poszukiwaniami w tętniącym życiem, ale i niebezpiecznym Londynie. To hymn o odwadze bycia sobą, poszukiwaniu miejsca w świecie i niezłomnej wierze we własne, choćby "wymyślone", życie.