Utwór "Papież Słowiański" autorstwa Papajaka Watykaniaka to niezwykle kontrowersyjna i prowokacyjna pieśń, wpisująca się w nurt internetowej twórczości krytykującej postać i pontyfikat Jana Pawła II, często określanej jako "cenzopapaj". Tekst piosenki, operujący wulgarnym i brutalnym językiem, jest frontalnym atakiem na zmarłego papieża, oskarżając go o pedofilię i tuszowanie nadużyć seksualnych w Kościele.

Już początkowe wersy – "Objął plugawy, papież pedofil piotrowy tron / U nie zliczonych dzieci zgwałconych, wywoła zgon" – nie pozostawiają wątpliwości co do intencji twórcy. Jan Paweł II jest tu przedstawiony jako "papież pedofil" i "dziecięcy kat", który miał świadomie przyczynić się do cierpienia wielu ofiar. Określenia takie jak "potwór z Wadowic" czy "straszliwy ten degenerat" dodatkowo demonizują postać papieża, całkowicie odzierając go z aureoli świętości i pozytywnego wizerunku. Powtarzające się frazy "A trzeba skurwysyństwa by ten kapłański, popełnić gwałt. / Więc już podwija szaty papież słowiański, dziecięcy kat" stanowią refren, który niczym mantra wzmacnia i utrwala oskarżenie, podkreślając rzekome zepsucie moralne i okrucieństwo.

Istotnym elementem interpretacji jest odniesienie do tytułu "Papież Słowiański". Nazwa ta bezpośrednio nawiązuje do słynnego wiersza Juliusza Słowackiego "Pośród niesnasków Pan Bóg uderza...", który proroczo zapowiadał nadejście "papieża słowiańskiego" – postaci o mesjanistycznym charakterze, mającej odnowić Kościół i zbawić świat. Wiersz Słowackiego zyskał ogromną popularność po wyborze Karola Wojtyły na papieża w 1978 roku, a sam Jan Paweł II wielokrotnie go cytował. Papajak Watykaniak dokonuje tu brutalnej subwersji tego pozytywnego, mesjanistycznego mitu. Tytułowa figura "papieża słowiańskiego" zostaje całkowicie zdegradowana i przeobrażona z symbolu nadziei w ucieleśnienie zła i hipokryzji. Jest to świadome odwrócenie znaczeń, mające na celu zszokowanie i zburzenie ugruntowanego wizerunku Jana Pawła II.

Piosenka nie ogranicza się jedynie do personalnych oskarżeń wobec Jana Pawła II, ale rozciąga swoją krytykę na cały Kościół katolicki. Fragment "Raj pedofilów, wszyscy bezkarni, tak papież chce. / Kolejny kapłan uniewinniony okazał się. / Szczęścia spróbuje w innej parafi, zboczony ksiądz. / Idąc za wzorem swojego papieża daleko stąd" wyraźnie wskazuje na systemowe tuszowanie przestępstw i bezkarność duchownych. Tekst sugeruje, że mechanizmy w Kościele, z samym papieżem na czele, sprzyjają ochronie sprawców kosztem ofiar, pozwalając im kontynuować swoją działalność w innych miejscach.

W końcowej części utworu pojawia się postać "Nieustraszony herold wykopu". To odniesienie jest kluczowe dla zrozumienia kontekstu powstania i odbioru utworu. "Wykop" to popularny polski serwis społecznościowy, będący inkubatorem wielu internetowych memów i subkultur, w tym wspomnianego nurtu "cenzopapaj". "Herold wykopu" symbolizuje internetową społeczność, która odważa się "ujawniać prawdę o bestii", działając poza oficjalnym obiegiem mediów i Kościoła, często posługując się językiem dosadnym i obrazoburczym, by przebić się przez społeczne tabu i milczenie. Słowa "Słuchajcie młodzi i powtarzajcie te smutną treść. / Jan Paweł II trzylatkom lubił odbierać cześć" są bezpośrednim apelem do młodszych pokoleń o przyjęcie tej radykalnej, krytycznej narracji i jej dalsze rozpowszechnianie.

Piosenka Papajaka Watykaniaka jest ekstremalnym przykładem artystycznego (choć dla wielu obscenicznego) sprzeciwu i wyrazem głębokiego rozczarowania, a nawet nienawiści, wobec instytucji Kościoła i jej przywódców, w kontekście ujawnianych skandali pedofilskich. Artysta, operujący pod pseudonimem, działa w przestrzeni internetowej, gdzie granice wolności słowa są często przesuwane, a anonimowość umożliwia tworzenie treści wykraczających poza tradycyjne ramy publicznej debaty. Choć jego konto na YouTube było w pewnym momencie zawieszone, twórca zapewniał o powrocie, co świadczy o jego aktywności w tej specyficznej niszy internetowej. Utwór ten, mimo swojej szorstkości i celowej wulgarności, jest znaczącym głosem w szerszej dyskusji o odpowiedzialności Kościoła katolickiego i dziedzictwie Jana Pawła II, rezonującym wśród części społeczeństwa, która czuje się zawiedziona i oszukana.