Piosenka „Martynka” autorstwa Papajaka Watykaniaka to kontrowersyjny i prowokacyjny utwór, który wpisuje się w nurt specyficznego, często obscenicznego, humoru internetowego, znanego w Polsce jako tzw. „papieżak” lub memy oparte na liczbie 2137. Już sam początek, „No siema wykopki”, wyraźnie wskazuje na pochodzenie i docelową publiczność utworu – użytkowników polskiego serwisu Wykop.pl, będącego wylęgarnią tego typu treści. Celem artysty, działającego pod pseudonimem, jest w tym przypadku celowe wywołanie szoku i oburzenia poprzez bezpośrednie atakowanie i dekonstruowanie powszechnie szanowanej w Polsce postaci Jana Pawła II.

Tekst utworu przedstawia fikcyjną, brutalną i skrajnie wulgarną narrację, w której Jan Paweł II jest oskarżany o uprowadzenie pięcioletniej dziewczynki imieniem Martynka podczas jego pielgrzymki do Polski w 1983 roku. Piosenka sugeruje, że Martynka, określona jako „dziecko numer 78335”, była przetrzymywana w watykańskich podziemiach i poddawana „nieludzkim eksperymentom i batowaniu ciemienia”. Punktem kulminacyjnym tej mrocznej opowieści jest opis papieża, który, niezdolny do osiągnięcia erekcji, w akcie frustracji i wściekłości, używa swojego „sflaczałego penisa” do uderzania dziewczynki w skroń, co ostatecznie prowadzi do jej śmierci. Utwór kończy się tragicznym stwierdzeniem, że Martynka „musi umrzeć kurwa mać”, a jej historia ma „pootwierać oczy” na „tysiące ofiar” „watykańskiego raka”. Narracja ta jest potęgowana przez powtarzający się, makabryczny refren, który podkreśla desperację i sadyzm postaci papieża.

Motywacja stojąca za stworzeniem „Martynki” jest złożona i głęboko zakorzeniona w fenomenie internetowej kontrkultury. Papajak Watykaniak, którego twórczość obejmuje również inne utwory o podobnej tematyce, takie jak „Invocatio Papae” czy „Katdymał Wyszyński”, wykorzystuje język szoku i obrazoburstwa do parodiowania i krytykowania instytucji Kościoła Katolickiego oraz jego hierarchów. Piosenka, choć opowiada zmyśloną historię, nawiązuje do rzeczywistych debat i oskarżeń dotyczących tuszowania pedofilii w Kościele, lecz w sposób ekstremalny i przerysowany, przenosząc odpowiedzialność na postać Jana Pawła II. Linijki takie jak „Już nie szuka jej policja, sprawa pod dywanem już, Nikt nic nie wie, każdy milczy, żeby papież ruchać mógł” stanowią karykaturę zarzutów o systemowe ukrywanie przestępstw.

„Martynka” nie ma na celu przedstawienia faktów, lecz jest ekstremalną formą satyry, która dla wielu osób będzie rażąco obraźliwa. Jej „ciekawostka” polega przede wszystkim na tym, że jest reprezentacją pewnego nurtu w polskim internecie, gdzie deifikacja Jana Pawła II jest celowo podważana poprzez groteskę i wulgarność. Sam fakt, że platformy takie jak Tekstowo.pl zamieszczają ostrzeżenie o wulgaryzmach i treściach erotycznych, przeznaczonych wyłącznie dla osób pełnoletnich, świadczy o wyjątkowo kontrowersyjnym charakterze utworu. Dodatkowo, informacja o tym, że kanał artysty bywał zawieszany, podkreśla, jak bardzo jego twórczość testuje granice dopuszczalności w przestrzeni publicznej. W kontekście tego utworu nie istnieją tradycyjne wywiady czy analizy artystyczne; jego życie toczy się w ramach specyficznej niszy internetowej, gdzie odbiór jest zdominowany przez polaryzację – od entuzjastycznego poparcia w subkulturze memów po głębokie oburzenie poza nią. Ostatecznie, „Martynka” jest przykładem agresywnej, czarnej satyry, która, bez względu na zamierzenia twórcy, budzi silne emocje i prowokuje do refleksji nad granicami humoru i wolności słowa w internecie. Treści zawarte w piosence są fikcyjne i nie stanowią udowodnionych faktów.