„Boulevard Of Broken Dreams” Green Day to poruszająca ballada, stanowiąca kluczowy element rock-opery American Idiot z 2004 roku, albumu, który odzwierciedlał poczucie wyobcowania i rozczarowania młodego pokolenia w Ameryce po 11 września i wojnie w Iraku. Utwór jest kroniką dalszych losów głównego bohatera płyty, Jezusa z Przedmieścia, który opuścił swoje rodzinne miasto, by szukać wolności w metropolii. Jeśli poprzedzający go singiel „Holiday” symbolizował huraoptymistyczne świętowanie nowo odkrytej swobody, to „Boulevard Of Broken Dreams” jest jej kacem – bolesnym zderzeniem z rzeczywistością i samotnością.

Piosenka zanurza słuchacza w głębokie poczucie izolacji, co podkreślają otwierające wersy: „I walk a lonely road, the only one that I have ever known” („Idę samotną drogą, jedyną, jaką kiedykolwiek znałem”). Tekst opowiada o bohaterze przemierzającym puste ulice „bulwaru złamanych snów”, gdzie miasto śpi, a on jest jedynym, który czuwa i idzie w samotności. To uczucie osamotnienia było autentycznym doświadczeniem wokalisty Billie Joe Armstronga, który napisał ten utwór, spędzając kilka tygodni samotnie w Nowym Jorku w 2003 roku. Próbował wówczas znaleźć nowe pomysły na piosenki, mieszkając w lofcie na East Village i spacerując po mieście. Jak sam przyznał, piosenka opowiadała o „poczuciu osamotnienia” w metropolii i próbie czerpania z tego siły.

Tytuł piosenki, jak ujawnił Armstrong podczas sesji VH1 Storytellers, został „pożyczony” od podpisu pod zdjęciem Jamesa Deana, spacerującego samotnie po Nowym Jorku. Istnieje również słynny obraz Gottfrieda Helnweina pod tym samym tytułem, przedstawiający ikony popkultury takie jak James Dean, Marilyn Monroe, Humphrey Bogart i Elvis Presley, ale Armstrong odniósł się konkretnie do fotografii Deana. To nawiązanie podkreśla motyw gwiazd, które stały się ofiarami własnej sławy i złamanych marzeń.

W dalszych partiach tekstu, szczególnie w wersach „My shadow's the only one that walks beside me / My shallow heart's the only thing that's beating” („Mój cień jest jedynym, który idzie obok mnie / Moje płytkie serce jest jedyną rzeczą, która bije”), bohater pogłębia obraz swojej samotności. Jednocześnie, pojawia się przebłysk nadziei i pragnienia odnalezienia kogoś: „Sometimes I wish someone out there will find me / Till then I walk alone” („Czasami żałuję, że ktoś mnie tam nie znajdzie / Do tego czasu idę sam”). Wskazuje to na wewnętrzną walkę i poszukiwanie sensu w obliczu rozczarowania. Linia „I'm walking down the line / That divides me somewhere in my mind” („Idę wzdłuż linii / Która dzieli mnie gdzieś w moim umyśle”) może również sugerować wewnętrzny konflikt protagonisty, a nawet zwiastować możliwą osobowość borderline.

„Boulevard Of Broken Dreams” szybko stał się jednym z największych sukcesów Green Day, zdobywając nagrodę Grammy w kategorii Płyta Roku w 2006 roku i nagrodę MTV Video Music Award za Teledysk Roku w 2005 roku. Osiągnął drugie miejsce na liście Billboard Hot 100, stając się jednym z najlepiej sprzedających się singli dekady. Teledysk, reżyserowany przez Samuela Bayera, jest bezpośrednio powiązany z klipem do „Holiday”, kontynuując historię zespołu przemierzającego zniszczony, opuszczony krajobraz. Całość została nakręcona w hangarze lotniczym z użyciem tylnych projekcji, co stworzyło surrealistyczny, oniryczny efekt, a członkowie zespołu chodzili po bieżniach, symulując wędrówkę. To artystyczne podejście dodatkowo wzmocniło wrażenie izolacji i błądzenia w nierealnym świecie.

Piosenka, pomimo swojego melancholijnego tonu, rezonuje z młodymi dorosłymi na całym świecie, dotykając uniwersalnych tematów samotności, rozczarowania i poszukiwania własnego miejsca w życiu. Nawet w obliczu pustki, utwór ten, poprzez szczere wyznanie bezsilności i jednoczesne pragnienie bycia odnalezionym, oferuje cichą obietnicę, że nie jest się w tym samemu.