Piosenka „Twój dzidziuś” autorstwa Papajak Watykaniak to utwór, który w sposób bezkompromisowy, wręcz brutalny i wulgarny, wyraża skrajną frustrację i pogardę wobec zjawiska nadmiernego dzielenia się życiem prywatnym, a zwłaszcza macierzyństwem, w mediach społecznościowych. Sam pseudonim artysty – „Papajak Watykaniak” – budzi konsternację ze względu na jego bluźniercze zestawienie z religijnymi konotacjami, co doskonale wpisuje się w prowokacyjny charakter całego utworu. Warto zaznaczyć, że w wynikach wyszukiwania pojawiła się informacja, iż pseudonim ten ma należeć do autora książek dla dzieci Marka Szyszko, jednakże ton i słownictwo piosenki absolutnie przeczą takiej afiliacji, a internauci sami wskazują na ten absurdalny dysonans, sugerując, że to dezinformacja lub żart. Jest to raczej anonimowa persona internetowa, która celowo posługuje się szokującą treścią.

Tekst zaczyna się od cytowania popularnych polskich portali internetowych, takich jak Wykop pe el, Sadistic, komiksy i kwejk, co od razu sytuuje narratora w specyficznej niszy polskiego internetu, często kojarzonej z ironicznym, cynicznym i kontrowersyjnym humorem. Narrator przedstawia się jako użytkownik mediów społecznościowych, który każdego ranka jest bombardowany postami o „dzidziusiu”: o nowej zupce, czystej dupce czy „pierwszej samodzielnej kupce”. To obsesyjne dokumentowanie każdego, nawet najbardziej intymnego aspektu życia dziecka, staje się dla niego nieznośnym natręctwem.

W kolejnych zwrotkach piosenka nie tylko wyśmiewa, ale wręcz okalecza wizerunek młodej matki, określając ją jako osobę, która „nic w życiu nie osiągnęła, tylko cię zapłodnił Seba”. Sugeruje, że małżeństwo było wymuszone („pod przymusem ślub był wzięty, bo by wielki wstyd był we wsi”), a matka, pomimo skrytych marzeń o rodzinie, całe dnie spędza na pisaniu „esejów” o dziecku na Facebooku. Narrator oskarża matkę o egoizm i poczucie wyższości wynikające z posiadania dziecka („Ty za to jedna ratujesz świat i jesteś ważniejsza, bo dziecko już masz”), jednocześnie brutalnie atakując samo dziecko, nazywając je „głupim i ssie” oraz wyśmiewając jego rzekomo opóźniony rozwój („choć ma już 3 lat i to raczej dramat że mówi mama”).

Refren piosenki jest najbardziej szokujący i prowokacyjny, powtarzając zwroty takie jak „Wypierdalaj z tym swoim dzieckiem, uwierz mi, nikt go tu nie chce” oraz „Weź się zabij z tym swym niemowlęciem, przestań pisać o nim wreszcie”. Ta ekstremalna agresja i życzenie śmierci, choć zapewne hiperboliczne, mają na celu wyrażenie absolutnego odrzucenia i obrzydzenia, z jakim narrator postrzega tę formę ekshibicjonizmu rodzicielskiego. Podkreśla również, że dziecko, podobnie jak rodzice, „pewnie będzie tępe jak mama i tata”, co wskazuje na fatalistyczne przekonanie o dziedziczeniu braku inteligencji.

Piosenka krytykuje również naiwność i zacofanie mentalne matki, która wierzy w zabobony i czary („Wierzysz w przelewanie wosku, czary i uroki”), a jednocześnie ma problemy z podstawowymi zasadami ortografii. Najważniejszym punktem tej krytyki jest gorzka refleksja narratora na temat niesprawiedliwości świata: „Bez żadnego zezwolenia mogą mieć dzieci takie c**y, Podczas gdy jak chcesz chociażby móc prowadzić samochody musisz robić długi kurs i na egzaminy wydawać dochody”. To porównanie, choć jaskrawe i obraźliwe, ma na celu zwrócenie uwagi na brak jakichkolwiek wymagań w kwestii rodzicielstwa w kontraście do rygorystycznych procedur w innych dziedzinach życia.

Końcowa część utworu opisuje „dramę na fejsbuku”, w której Seba porzuca matkę, ponieważ „mu nie pasisz, że po ciąży wciąż nie chudniesz”, i znajduje nową partnerkę, Andżelikę, którą również zapładnia. Ta sytuacja prowadzi do publicznego konfliktu i wymiany obelg w mediach społecznościowych, co staje się „pożywką naszej beki” dla narratora i jego internetowej społeczności. Piosenka kończy się pesymistyczną wizją przyszłości dziecka, sugerując, że „z patologii, idiotyzmu, bardzo trudne bywa wyjście” i że „Twoje dziecko czeka ten sam los”. To podkreśla cykliczność problemów społecznych i brak nadziei na lepszą przyszłość dla bohaterów utworu.

Podsumowując, „Twój dzidziuś” to socjologiczna karykatura, przesiąknięta mizoginią i klasizmem, która w skrajnie prowokacyjny sposób komentuje wybrane zjawiska współczesnego internetu i polskiej rzeczywistości społecznej, od nadmiernego ekshibicjonizmu rodzicielskiego, przez stereotypy kulturowe, po frustrację wynikającą z poczucia braku kontroli nad jakością społeczeństwa. To utwór, który z pewnością nie pozostawia nikogo obojętnym, celowo obrażając i szokując, aby wywołać dyskusję na temat pewnych, choć przedstawionych w ekstremalny sposób, problemów społecznych.