Interpretacja Sportowiec - Baciary

Piosenka „Sportowiec” zespołu Baciary, znana ze swojego żywiołowego, góralskiego brzmienia, to barwna opowieść o młodzieńczym wigorze, miłości do kobiet i pewnej dozie przekory, wpisująca się w charakterystyczny dla zespołu nurt łączący nowoczesne brzmienie z folklorem Podhala. Tekst utworu, pisany w gwarze góralskiej, od samego początku wprowadza słuchacza w świat beztroskich wspomnień i pragnień głównego bohatera.

Rozpoczynając od retrospekcji, podmiot liryczny wspomina swoje najwcześniejsze lata: „Kiej jo se był mały, tata mnie kołysał, jo mu nie chcioł usnońć bok ło dziewkach myśloł”. Już jako dziecko, zamiast zasnąć w objęciach ojca, bohater oddawał się marzeniom o dziewczętach, co od razu zarysowuje jego naturę – to postać o romantycznym, choć nieco swawolnym usposobieniu, która od zawsze miała głowę pełną miłosnych fantazji. To dziecięce wspomnienie stanowi fundament dla dalszej opowieści, ukazując nieprzemijającą cechę jego charakteru.

Kluczowym elementem utworu jest deklaracja: „Dziewcynko spręzynko, dej sie pocałować, jo chłopiec sportowiec, nie bydziesz żałować”. Tytułowy sportowiec w kontekście góralskiej gwary i bandyckiego etosu zespołu Baciary nie odnosi się do literalnej sprawności fizycznej czy osiągnięć sportowych. Jest to raczej metafora młodzieńczej, nieposkromionej energii, pewności siebie i męskiego uroku, który ma zdolność uwodzenia i porywania kobiet. Chłopiec sportowiec to symbol mężczyzny przebojowego, który bez wahania dąży do celu, a w przypadku miłości – odważnie i z gracją zabiega o względy wybranki. Obietnica „nie bydziesz żałować” to wyraz tej brawurowej pewności siebie, która cechuje góralskich baciów.

Dalsze zwrotki piosenki odkrywają konsekwencje tak beztroskiego podejścia do życia i miłości. Bohater trafia w tarapaty, co oddają słowa: „Sukali sukali, ziandaradobrego, co by se mnie łodwiózł, do Sąca Nowego. Siedziałek w areście, w Nowym Sącu mieście za jaką przycyne za śwarną dziewcyne”. Aresztowanie w Nowym Sączu za „śwarną dziewczynę” (czyli piękną, zgrabną dziewczynę) nie jest przedstawione jako powód do wstydu czy smutku, lecz jako integralna część jego przygód. To wydarzenie doskonale wpisuje się w wizerunek baciara – młodego, często nieco lekkomyślnego mężczyzny, który dla miłości czy zuchwałości potrafi narazić się na kłopoty z prawem. Jest to raczej znak romantycznej brawury niż przestępczego zachowania, dodający postaci bohatera ikry i legendarności.

Ostatnia zwrotka utworu stanowi deklarację tożsamości i przynależności do społeczności: „Chłopcy muzykańci, corno ziem pod wami, syćkaście baciary, a jo między wami”. Tutaj podmiot liryczny utożsamia się z muzykami, z którymi stoi na scenie, i z szerszą grupą baciów – co można rozumieć jako towarzystwo podobnych sobie, wolnych duchów. „Corno ziem pod wami” (czarna ziemia pod wami) to metaforyczne określenie miejsca, w którym grają i żyją, a jednocześnie podkreślenie ich zakorzenienia w góralskiej ziemi i tradycji. Baciary, jako zespół folklorystyczny, który czerpie z góralskich korzeni, jednocześnie dostosowując je do nowoczesnych, tanecznych rytmów, idealnie odzwierciedlają ducha tej piosenki. Janusz Body, lider Baciary, wspominał w wywiadach o zamiłowaniu zespołu do łączenia góralszczyzny z nowoczesnością, co jest kluczowe dla ich stylu.

Podsumowując, „Sportowiec” to hymn na cześć młodzieńczego życia – pełnego pasji, miłości, ale też odrobiny szaleństwa i niesforności. To opowieść o mężczyźnie, który z dumą niesie swoje "baciarowe" dziedzictwo, nie bojąc się konsekwencji swoich czynów, zwłaszcza gdy w grę wchodzą uczucia do śwarnych dziewczyn. Piosenka Baciary to esencja góralskiej swady, ubranej w wpadającą w ucho melodię, która celebruje wolność, miłość i życie chwilą.