Utwór „Tyle dzieci w całym mieście” autorstwa „Papajaka Watykaniaka” to dzieło niezwykle kontrowersyjne i prowokacyjne, którego cały sens opiera się na radykalnej krytyce i oskarżeniu Kościoła katolickiego, a w szczególności postaci Jana Pawła II. Pseudonim artysty – „Papajak Watykaniak” – jest już sam w sobie jawnym nawiązaniem do papieża Polaka, Karola Wojtyły, który urodził się w Wadowicach. Ta bezpośredniość nadaje piosence wymiar ostrej, bezkompromisowej polemiki, celowo mającej na celu wywołanie szoku i oburzenia.

Tekst piosenki, z jego brutalnymi i dosadnymi sformułowaniami, maluje obraz głębokiej traumy i niezmierzonego cierpienia. Już pierwsze wersy, takie jak „Dzień, wspomnienie grozy”, „Pamięć gwałtu ściska jak powrozy” czy „Strach, po prostu strach”, wprowadzają słuchacza w atmosferę udręki i bezsilności. Podmiot liryczny wyraża tu ból ofiar, które borykają się z tysiącami pytań i bezsilnym płaczem. Kluczowe dla zrozumienia kontekstu są wersy „Z Wadowic, bestia”, które jednoznacznie identyfikują oskarżanego. Jest to bolesne zderzenie z wizerunkiem świętości i autorytetu, celowo podważane przez autora.

Refren piosenki jest apogeum brutalności i oskarżeń: „Tyle dzieci w całym mieście, nie zgwałciłeś wszystkich jeszcze”. To bezpośrednie wezwanie, połączone z obrazami uciekających i ukrywających się dzieci („Spierdalają ulicami, próbują też kanałami”), podkreśla wszechobecne zagrożenie i bezskuteczność prób ratunku. Wersy „Zdziwią się gdy ty je porwiesz i umieścisz chuja w mordzie” ukazują skrajną dehumanizację i perwersję przypisywaną oprawcy.

Dalsze części utworu eskalują oskarżenia, wprowadzając motywy kanibalizmu: „Dzień, papieski orgazm”, „Dzień, sprzątanie zwłok”, a następnie najbardziej wstrząsający fragment: „Jadł Jan Paweł drugi dzieci z rożna po tym jak je brał”. Te słowa wykraczają poza granice zwykłej krytyki, wkraczając w obszar symbolicznego znieważenia i budowania absolutnie przerażającego wizerunku. Mają one na celu nie tylko wywołać oburzenie, ale także zmusić do refleksji nad skalą okrucieństwa i hipokryzji, które zdaniem autora miały mieć miejsce.

Ostatnia zwrotka, powtarzająca frazę „Dzień, kurwa mać wspomnienie lata, Papież ruchał cię mocniej niż własny tata”, domyka krąg traumy. Porównanie papieża do oprawcy gorszego niż własny ojciec symbolizuje najgłębsze naruszenie zaufania i bezpieczeństwa. To nie tylko atak na konkretną postać, ale również na instytucję, która ma chronić, a w tej interpretacji staje się źródłem największego zła.

Piosenka "Tyle dzieci w całym mieście" jest przykładem ekstremalnej formy protestu artystycznego, która posługuje się językiem wulgarnym i obrazami przemocy, aby wstrząsnąć opinią publiczną i zwrócić uwagę na problem pedofilii w Kościele katolickim oraz jego tuszowania. Z uwagi na jej treść, utwór ten wywołał oczywiście ogromne kontrowersje i był usuwany z niektórych platform, co w środowisku internetowym określa się jako "spadł z rowerka". Nie istnieją publicznie dostępne wywiady z autorem „Papajakiem Watykaniakiem”, co sugeruje, że jest to pseudonim mający na celu ochronę anonimowości twórcy, a jednocześnie maksymalizację efektu prowokacji. Sam fakt istnienia i rozpowszechniania takiej piosenki jest świadectwem rosnącej frustracji i rozczarowania części społeczeństwa wobec reakcji Kościoła na ujawniane skandale. Jest to bez wątpienia bolesny i bezkompromisowy komentarz do problemów, które wciąż budzą gorące dyskusje.