Interpretacja Don't Drink The Water - Dave Matthews Band

"Don't Drink The Water" autorstwa Dave Matthews Band to poruszający, pełen gniewu manifest, który zgłębia mroczne zakamarki ludzkiej historii, koncentrując się na motywach kolonizacji, wysiedlenia i ludobójstwa. Tekst utworu jest napisany z perspektywy bezlitosnego kolonizatora, który przybywa na ziemię zamieszkaną przez innych, by ją zawłaszczyć i zniszczyć. To świadomy wybór artystyczny Dave'a Matthewsa, który w ten sposób chciał najlepiej oddać perspektywę "złoczyńcy".

Początkowe wersy, takie jak "Come out, come out, no use in hiding. / Come now, come now, can you not see / There's no place here, what were you expecting? / Not room for both, just room for me", natychmiast wprowadzają w ton bezwzględnego żądania i poczucia wyższości. Kolonizator nie tylko oczekuje ustąpienia, ale wręcz stwierdza brak miejsca dla obu stron, jasno deklarując swoje absolutne roszczenia do ziemi. Jest to odzwierciedlenie historycznych aktów wywłaszczania rdzennych mieszkańców ich ziem.

W miarę rozwoju piosenki, groźby stają się coraz bardziej bezpośrednie i brutalne. Na sprzeciw ("What's this you say, you feel the right to remain?") odpowiedź jest jednoznaczna: "Then stay, I will bury you". Odrzucenie dziedzictwa i pamięci przodków ("your father's spirit still lives in this place?") spotyka się z zapowiedzią "I will silence you". Te fragmenty wyraźnie nawiązują do brutalnego podboju i masowych mordów, których ofiarą padły rdzenne ludy, szczególnie Indianie Ameryki Północnej, co Dave Matthews otwarcie przyznaje jako inspirację. W wywiadach Matthews podkreślał, że choć bezpośrednią inspiracją była kolonizacja Ameryki Północnej, to piosenka dotyczy każdej postawy ludobójczej wobec innych ludzi, niezależnie czy mowa o Afryce, Ameryce Południowej, czy Chinach. Matthews, urodzony w RPA, czerpał z własnych doświadczeń związanych z podziałami i rasizmem, co dało mu "zewnętrzną perspektywę" na historię Ameryki.

Refren "Don't Drink the Water / There's blood in the water" jest centralną metaforą utworu. Woda, źródło życia, zostaje skażona krwią niewinnych, stając się symbolem zbrodni, niemożności oczyszczenia historii i trwałego dziedzictwa przemocy. To ostrzeżenie przed próżnym szukaniem niewinności w ziemi, która nasiąkła cierpieniem i niesprawiedliwością. Niektórzy interpretują to również jako metaforę próby zatajenia prawdy historycznej – nie pij wody, czyli nie akceptuj zafałszowanej wersji wydarzeń.

Ostatnie strofy piosenki, w których narrator "żyje ze swoją sprawiedliwością", "chciwą potrzebą", "bez litości", "z nienawiścią" i "z zazdrością", a także z przekonaniem, że "nie potrzebuje nikogo poza sobą", stanowią wstrząsające podsumowanie psychiki oprawcy. Pokazują, jak łatwo okrucieństwo i samolubstwo są racjonalizowane jako "sprawiedliwość". Kolonizator buduje swoje "niebo" na "biednych duszach", ponieważ "wszyscy są już martwi". To przerażająca wizja świata zbudowanego na zagładzie innych, bez poczucia winy czy odpowiedzialności.

Dave Matthews uważa "Don't Drink The Water" za najlepszą piosenkę, jaką kiedykolwiek napisał, twierdząc, że był w niej tak "jasny, jak tylko mógł być". Skomentował, że najbardziej złości go to, że "wymazaliśmy całą wiedzę, całą kulturę i całą perspektywę z powodu chciwości". W piosence gościnnie zaśpiewała Alanis Morissette, a na banjo zagrał Béla Fleck, co dodaje utworowi głębi i tekstury. Powstała w 1998 roku, jako pierwszy singiel z albumu "Before These Crowded Streets", piosenka stanowi mocne oskarżenie historycznej amnezji i ciągłej tendencji do usprawiedliwiania okrucieństw w imię fałszywych ideałów. Dave Matthews, zainspirowany pracami Noama Chomsky'ego, w tej piosence odniósł się również do tendencji do przepisywania historii poprzez usprawiedliwianie okrucieństw pod pozorem walki o wolność. Współczesne konteksty, takie jak protesty w Standing Rock, tylko potwierdzają jej aktualność i uniwersalność przesłania.