Utwór „Pidżej” autorstwa enigmatycznego Papajaka Watykaniaka to bezkompromisowa i niezwykle prowokacyjna oda do tytułowego Pokémona, która jednocześnie stanowi ostry, satyryczny atak na instytucję Kościoła katolickiego i jego hierarchów. Piosenka, utrzymana w wulgarnym i bezpośrednim języku, wykorzystuje postać Pidżeja jako symbolu niewinności, lojalności i niezachwianej siły, przeciwstawiając go przerażającemu wizerunkowi papieża, oskarżanego o pedofilię i inne zbrodnie. Już sam pseudonim artysty – Papajak Watykaniak – silnie sugeruje antyklerykalny charakter jego twórczości, która obfituje w podobnie kontrowersyjne tytuły, takie jak "Cudowny gwaut" czy "Autopederastia".

Głównym motywem utworu jest adoracja Pidżeja, który przedstawiony jest jako istota niezawodna, „urocza i zwinna”. Podmiot liryczny wyraża głębokie poczucie ulgi i bezpieczeństwa w jego obecności, kontrastując to z traumatycznymi skojarzeniami związanymi z papieżem. Kluczowym elementem interpretacji jest odwołanie do kultowego memu internetowego „Bird Jesus” (Ptasi Jezus) z fenomenu Twitch Plays Pokémon. W tej zbiorowej rozgrywce, Pidgey (Pidżej) stał się potężnym Pokémonem, zdolnym „nieść” całą drużynę i uznawanym za quasi-mesjasza w wirtualnym świecie. Tekst piosenki bezpośrednio nawiązuje do tego, mówiąc: „Jak dorośnie to zamieni się w ptasiego Jezusa”. To odniesienie wzmacnia mit Pidżeja jako wybawiciela i symbolu nadziei.

Papajak Watykaniak celowo odrzuca wszelkie konwencjonalne miary wartości, co widać w wersie „Mnie to jebie że staraptor ma od niego wyższy atak”. Dla podmiotu lirycznego liczy się „najlepszy vibe” Pidżeja i jego duch, a nie suche statystyki czy siła bojowa. To wyraz sprzeciwu wobec powierzchownych ocen i uznanie dla głębszych, emocjonalnych więzi. Co więcej, piosenka nie toleruje sprzeciwu; ci, którzy nie wierzą w wielkość Pidżeja, są agresywnie odsyłani i nazywani „cwelami”, co podkreśla fanatyczne oddanie i poczucie wyższości wobec tych, którzy nie podzielają tej nietypowej wiary.

W kontraście do uwielbienia Pidżeja, postać papieża jest nieustannie demonizowana. Jest on przedstawiony jako „który dzieci gwałcić zmierza”, „papież co jadł dzieci” oraz ten, który „łechtał zakazane łechtaczki”. Te drastyczne i wulgarne oskarżenia mają na celu wyrażenie skrajnego oburzenia i potępienia wobec przestępstw pedofilskich w Kościele. Piosenka sugeruje, że podczas gdy „papież łechtał zakazane łechtaczki”, narrator wraz z Pidżejem „chronili świat od dewastacji”, rozprawiając się z innymi Pokémonami (ratatyłidle, nidorany), co symbolizuje walkę ze złem i ochronę niewinności. W tym kontekście, trenowanie z Pidżejem jest ucieczką i źródłem pocieszenia, lepszym niż śledzenie „zbrodni papieża”, które jedynie „zasmuci”, podczas gdy Pidżej „rozweseli”.

„Zrozumieć Pidżeja to zrozumieć życie” – ten wers podsumowuje filozofię utworu. Pidżej jest metaforą złożoności życia – potrafi zarówno zadać ból („raz przyjebie ci skrzydłem raz piaskiem po oczach sypnie”), jak i być źródłem radości i ochrony. W tekście wyraża się ulgę, że podmiot liryczny sam uniknął losu ofiary papieża, co utożsamiane jest z „najsilniejszym huraganem”. Pidżej, jako „dobry ziomek”, atakuje jedynie wrogów, co utwierdza jego pozycję jako strażnika sprawiedliwości.

Końcowe wersy utworu utrwalają wizerunek Pidżeja jako „prawdziwej ptasiej sigmy”, co odnosi się do popularnego w internecie memu „sigma male”, oznaczającego niezależną, silną i samowystarczalną jednostkę. To podsumowanie podkreśla status Pidżeja jako archetypu odporności i niezłomności. Piosenka „Pidżej” to zatem nie tylko wulgarna i kontrowersyjna piosenka, ale także symboliczny manifest sprzeciwu wobec hipokryzji i zbrodni, ukrytych za fasadą instytucji, celebrujący jednocześnie alternatywną, memiczną formę bohaterstwa i duchowości. Brak oficjalnych wywiadów czy szczegółowych informacji o Papajaku Watykaniaku poza listą tytułów piosenek oraz informacjami o zablokowaniu jego kanałów, jedynie potęguje jego undergroundowy i kontrkulturowy wizerunek.