„Kutaisi” autorstwa Papajaka Watykaniaka to utwór, który w swojej treści jest skrajnie kontrowersyjny i prowokacyjny, nasycony grafikami i oskarżeniami, które mają na celu wywołanie szoku. Piosenka, będąca częścią szerzej znanej twórczości artysty silnie związanej z tzw. fenomenem „Wykop obraża papieża” w polskim internecie, wykorzystuje czarny humor i obsceniczność, aby w bezkompromisowy sposób zaatakować postać Jana Pawła II.

Już pierwsze wersy ustanawiają brutalny ton utworu, stwierdzając, że „Papież gwałcił dzieci w tysiącu miast”. Wymieniając znane metropolie jak Berlin, Paryż, Londyn, Łódź czy Belfast, artysta natychmiast uogólnia zarzuty, sugerując globalny zasięg domniemanych zbrodni. Jednak głównym punktem odniesienia staje się gruzińskie miasto Kutaisi, przedstawione jako miejsce jeszcze straszliwsze, gdzie papież miał dopuszczać się ekstremalnych eksperymentów. Porównanie działań Wojtyły do czynów Josefa Mengele, a nawet stwierdzenie, że ten ostatni „rozpłakałby pewnie się”, świadczy o intencji wykreowania obrazu zła przekraczającego wszelkie granice ludzkiego pojmowania.

Refren „Kutaisi, jol Kutaisi / Brzmi prawie jak kutas Kutaisi” jest kluczowy dla zrozumienia prowokacyjnego charakteru utworu. Ta fonetyczna gra słów, łącząca nazwę miasta z wulgarnym określeniem męskiego narządu płciowego, podkreśla nie tylko obsesję na punkcie seksualności w kontekście zarzutów, ale także celowe użycie języka ordynarnego i obraźliwego. Sugestia o „tajnym lochu” Wojtyły, gdzie miał „mielić dzieci na proch”, a także „torturować, gwałcić, męczyć, zjadać”, wprowadza elementy kanibalizmu i niewyobrażalnej przemocy, eskalując poziom obrzydliwości.

W kolejnych zwrotkach brutalność opisów przybiera jeszcze bardziej drastyczne formy. Mowa o „wcieraniu przegnitego kloca” w rany dzieci, rozcinaniu ich „bez narkozy skalpelem” i „wkładaniu uranu”. Te obrazy są nie tylko odrażające, ale również nielogiczne i fantasmagoryczne, co może sugerować, że ich celem nie jest stworzenie wiarygodnej opowieści, lecz maksymalizacja szoku i oburzenia. Scena, w której papież „kazał walczyć do śmierci o zgniły chleb” i dzieci „nawzajem zjadały się”, doprowadza horror do absurdu, rysując apokaliptyczny obraz bezprawia i deprawacji.

Twórczość Papajaka Watykaniaka, w tym utwór „Kutaisi”, jest silnie osadzona w internetowej kulturze antyklerykalnej i satyrycznej, często wykorzystującej postać Jana Pawła II jako obiekt kpin i skrajnych oskarżeń. Artysta ten, podobnie jak w innych swoich piosenkach takich jak „Ali Agca” czy „Pidżej”, konsekwentnie buduje narrację, w której papież jest synonimem zła, pedofilii i okrucieństwa. Brak formalnych wywiadów czy oświadczeń artysty na temat intencji utworu oznacza, że interpretacja musi opierać się na kontekście jego innych dzieł i ogólnej estetyce, jaką reprezentuje. Piosenka nie ma na celu przedstawienia faktów, lecz jest ekstremalną formą artystycznego komentarza, prowokacji czy też ekspresji frustracji i rozczarowania, manifestowanej przez groteskę i obrzydliwość.

Podsumowując, „Kutaisi” to piosenka, która używa niezwykle dosadnego i makabrycznego języka, aby stworzyć wizerunek Jana Pawła II jako potwora dopuszczającego się niewyobrażalnych zbrodni na dzieciach. Wykorzystując skrajne sceny tortur, gwałtów i kanibalizmu, a także wulgarne gry słów, utwór ma za zadanie zaszokować i obrazić. Jest to przykład awangardowej, internetowej twórczości, która poprzez ekstremalną estetykę i brutalność języka komentuje społeczne tabu i kontrowersje, odwołując się do poczucia absurdu i czarnego humoru, często charakterystycznego dla środowisk internetowych niezadowolonych z instytucji kościelnej.