Tekst piosenki "Cudowny gwałt" autorstwa Papajaka Watykaniaka to utwór o niezwykle prowokacyjnej i kontrowersyjnej treści, który w bezkompromisowy sposób odnosi się do problemu pedofilii i nadużyć seksualnych w Kościele katolickim, jednocześnie cynicznie wykorzystując religijną symbolikę. Sam tytuł, "Cudowny gwałt", jest zderzeniem sacrum z profanum, brutalnie eksponującym hipokryzję i zakłamanie, które, zdaniem autora, przenikają instytucje kościelne.

Utwór rozpoczyna się od opisania sceny w bazylice, gdzie "powoli, leniwie upływa czas, porozumiewawczych spojrzeń gra". Ten obraz sugeruje atmosferę przyzwolenia, cichej zmowy i rutyny, w której dokonują się haniebne czyny. Słowa "Na guzik już ostatni wszystko dopięte tam, rutyny za dość musi się stać" wzmacniają poczucie systemowego charakteru problemu, gdzie wszystko jest zorganizowane i przewidywalne, a "rutyna" staje się synonimem powtarzalności i obojętności na zło.

Centralną postacią jest "Papież", który "potrafi bardzo drażliwy być", jeśli "nie dostanie swej codziennej ofiary". To makabryczne sformułowanie dehumanizuje ofiarę, sprowadzając ją do roli przedmiotu zaspokajającego dewiacyjne potrzeby. Pojawienie się postaci "Dziwisza i podwładnych", którzy "robią robotę swoją", jest wyraźnym odniesieniem do kardynała Stanisława Dziwisza, wieloletniego sekretarza papieża Jana Pawła II. To bezpośrednie nawiązanie do konkretnej postaci historycznej i hierarchii kościelnej jasno wskazuje na krytyczny, wręcz oskarżycielski ton utworu wobec realnych wydarzeń i osób związanych z tuszowaniem lub bagatelizowaniem skandali pedofilskich. Papież sadzający "ją" na kolanach to bezpośrednie przedstawienie aktu nadużycia, które ma miejsce pod osłoną świętych murów.

Refren "Nie płacz kurwa już, osusz swe łzy, tok taki cudowny gwałt" to kwintesencja cynizmu i perwersji. Użycie wulgaryzmu ("kurwa") w połączeniu z wezwaniem do zaprzestania płaczu i określeniem gwałtu jako "cudownego" (mogącego oznaczać zarówno "wspaniały", jak i "cudowny" w sensie "sprawiony cudem") jest szokującym zabiegiem, mającym na celu wywołanie oburzenia i podkreślenie absurdu sytuacji, w której ofiara jest jednocześnie pocieszana i zmuszana do akceptacji swojego losu przez oprawcę. To zdanie obnaża manipulację i próbę znormalizowania zbrodni.

Druga zwrotka opisuje Papieża "kończąc w pocie czoła swe plugawe dzieło", co świadczy o fizycznym wysiłku i niemoralnym charakterze czynu. Jego początkowa obojętność – "słowem nie zaszczycił jej", wierząc, że "zrobiło się jej trochę niezręcznie i nonszalancko oddalił się" – ukazuje brak empatii i poczucie bezkarności. Jednak płacz ofiary, "tak pełny rozpaczy", wywołuje u niego chwilowe zaskoczenie, sprawiając, że "wąski uśmiech z twarzy mu znikł". Powrót Papieża i ponowne "pocieszenie" słowami "Nie płacz już, osusz swe łzy, to taki cudowny gwałt" utwierdza w przekonaniu o jego fałszywej trosce i próbie narzucenia własnej, skrzywionej interpretacji zdarzeń, gdzie traumatyczne doświadczenie jest prezentowane jako coś pozytywnego, a nawet boskiego.

Fakt, że Papajak Watykaniak jest artystą działającym głównie w internecie, z ograniczonymi oficjalnymi informacjami na swój temat, jest sam w sobie wymowną "ciekawostką". Brak tradycyjnego aparatu promocyjnego czy wywiadów pozwala na większą anonimowość i swobodę w poruszaniu tak drażliwych tematów, jednocześnie chroniąc artystę przed potencjalnymi konsekwencjami. Utwór "Cudowny gwałt" pojawił się w serwisie YouTube, a komentujący w 2018 roku odsyłali do kanału Discord wykonawcy, co wskazuje na jego obecność w kulturze internetowej i alternatywnych obiegach muzycznych. Anonimowość artysty i jego nazwa "Papajak Watykaniak" (która sama w sobie jest połączeniem słowa "Papajak" sugerującego papieża i "Watykaniak" wskazującego na związek z Watykanem) dodatkowo potęguje wrażenie satyrycznego i gorzkiego komentarza, operującego na granicy demaskacji i bluźnierstwa. Celowo prowokacyjny charakter nazwy artysty i tytułu piosenki nie pozostawia wątpliwości co do intencji twórcy – jest to bezkompromisowa krytyka, mająca na celu wstrząsnąć odbiorcą i zwrócić uwagę na problem systemowego ukrywania i minimalizowania skandali pedofilskich w Kościele. Powtarzanie frazy "cudowny gwałt" pod koniec utworu niczym mantra, staje się bolesnym echem i oskarżeniem, utrwalającym w świadomości słuchacza skalę i brutalność zjawiska.