Utwór "Tęsknię" autorstwa Margieli, czyli Michała Remusa, stanowi poruszające świadectwo wewnętrznego zmagania młodego artysty z uczuciem głębokiej straty i osaczenia. Michał Remus, urodzony w 2002 roku w Dobrzycy, jest przedstawicielem młodego pokolenia polskiego rapu podziemnego, który swoją twórczością zdobył uznanie, między innymi dzięki przełomowemu utworowi "zgniła róża". Piosenka "Tęsknię" ukazała się jako część "Recepta EP" w 2020 roku, wydawnictwa, które zgodnie z opisem ma wprowadzać słuchaczy w nastrój wiecznej nostalgii i przemyśleń. To kontekst kluczowy dla zrozumienia emocjonalnego ładunku utworu.

Już sam refren uderza słuchacza swoją bezkompromisową szczerością i poczuciem beznadziei: "Jestem w pułapce bez wyjścia, gdzie nie ma dla mnie miejsca / Tęsknię za tobą, któryś dzień nie mogę przestać". Te słowa malują obraz uwięzienia, nie tylko fizycznego, ale przede wszystkim emocjonalnego. Brak "miejsca" może symbolizować poczucie nieprzystosowania, wyobcowania w świecie, w którym podmiot liryczny nie potrafi odnaleźć swojego azylu bez tej konkretnej osoby. Nieustanna tęsknota, która "któryś dzień nie mogę przestać", podkreśla jej natrętny, paraliżujący charakter – jest to stan permanentny, z którego nie ma ucieczki. Artysta wspomina również: "Kiedyś widziałem połamane serca / Dzisiaj łamię wszelkie żale żeby przetrwać". To przejście od obserwatora cudzego bólu do aktywnego uczestnika własnego, dramatycznego zmagania. "Łamanie wszelkich żali" jest tu metaforycznym aktem determinacji, próbą rozbicia, zniszczenia wewnętrznego cierpienia, by po prostu przetrwać, by utrzymać się na powierzchni w obliczu przytłaczającej rozpaczy.

Zwrotka intensyfikuje ten obraz, wprowadzając jeszcze bardziej surowy i dosadny język: "Dzisiaj kurwa tęsknię ciągle proszę podejdź daj mi wodę bo to życie to jest ogień". Użycie wulgaryzmu podkreśla autentyczność i desperację emocji, brak filtrów, z jakimi Margiela podchodzi do swojej twórczości. Prośba o "wodę" w obliczu "ognia życia" jest silną metaforą palącego, wyniszczającego cierpienia, z którym podmiot liryczny nie jest w stanie sobie poradzić samodzielnie. Woda staje się tu symbolem ulgi, ukojenia, ratunku przed całkowitym wypaleniem. Następnie artysta wyznaje: "Chyba w sobie noszę fobię bo chciałbym cię widzieć ciągle a nie mogę kurwa co jest". Ta "fobia" to nic innego jak paniczny lęk przed brakiem obecności ukochanej osoby, obsesyjne pragnienie bliskości, które staje się niemożliwe do zrealizowania. To zdanie doskonale oddaje intensywność i niemoc, z jaką zmaga się podmiot liryczny, pogrążony w poczuciu bezradności.

Bridge, choć krótki, wnosi głębszy wymiar do tej emocjonalnej opowieści: "To dla ciebie ta recepta / Proszę chodź ze mną do piekła / Nie chcę być tam sam / Chce cię czuć co dnia". Idea "recepty" wiąże się bezpośrednio z tytułem EP-ki, sugerując, że utwór jest swego rodzaju lekarstwem lub propozycją rozwiązania dla adresata. Zaproszenie do "piekła" nie jest tu groźbą, lecz aktem największej intymności i zaufania. Jest to prośba o towarzystwo w najgłębszym cierpieniu, o dzielenie się nawet najciemniejszymi stronami istnienia. "Nie chcę być tam sam" to wyraz fundamentalnej ludzkiej potrzeby bliskości i wsparcia, nawet w obliczu destrukcyjnych emocji. Podmiot liryczny pragnie nieustannego, codziennego kontaktu ("chcę cię czuć co dnia"), co jeszcze raz uwypukla jego głęboką zależność emocjonalną i tęsknotę za obecnością, która nadaje sens jego życiu.

Twórczość Margieli, w tym album "ciężkie brzmienia", często eksploruje tematy takie jak nieszczęśliwa miłość, ból, melancholia i demotywacja, jednocześnie szukając śladów nadziei w przygnębiającej rzeczywistości. "Tęsknię" idealnie wpisuje się w ten nurt, prezentując emocje w sposób surowy, pozbawiony ozdobników, co jest charakterystyczne dla undergroundowego rapu i dodaje piosence autentyczności. Jest to pieśń o nieuleczalnej tęsknocie, o wewnętrznej udręce i desperackim wołaniu o bliskość, która jedyna może ugasić płomienie życia zamieniające się w piekło. Siła utworu tkwi w jego bezkompromisowej szczerości i uniwersalności uczuć, które, choć wyrażone w bardzo osobisty sposób, trafiają do każdego, kto kiedykolwiek doświadczył intensywnego braku drugiej osoby.