Utwór „Mała mi” autorstwa Margieli, czyli Michała Remusa, z albumu „Wave” wydanego w 2019 roku, to głęboka i introspektywna podróż w głąb wewnętrznych zmagań młodego artysty. Piosenka rezonuje z uczuciem zagubienia, pragnieniem ucieczki i próbą odnalezienia sensu w otaczającej rzeczywistości, która często jawi się jako chaotyczna i bolesna. Sam Margiela w opisie albumu „Wave” na YouTube odnosi się do motywów takich jak „fala, woda, nicość”, wskazując, że „wszystko się tu zaczyna i kończy” oraz że „każdy czasem tonie w złych myślach, negatywnych, depresyjnych, chaotycznych”. Ta perspektywa stanowi klucz do zrozumienia „Małej mi”.

Początek utworu, z prośbą „Proszę chodźmy wyżej by zobaczyć cały świat, chociaż tą rakietę buduję już od lat”, od razu wprowadza słuchacza w stan dążenia do transcendencji i marzenia o szerszej perspektywie. „Rakieta” symbolizuje tutaj długoterminowy cel, plan ucieczki, a może po prostu wielkie ambicje, nad którymi artysta pracuje od dawna. Następujące zdanie: „Mała mi mówiła spoko mogę zostać, nic tu nie zostało, teren jakby przeszła wojna” kreśli obraz kontrastu. „Mała mi” może być zarówno ukochaną osobą, wewnętrznym głosem pocieszenia, jak i uosobieniem przeszłości, która oferuje fałszywe poczucie bezpieczeństwa w miejscu dotkniętym spustoszeniem. Metafora „terenu jakby przeszła wojna” wskazuje na głębokie rany, traumy czy rozczarowania, które pozostawiły po sobie zniszczenie w sferze emocjonalnej. Nagle pojawiający się „nowy dzień” i widok „smutnej twarzy” adresata, z pytaniem „czy masz problem?” i natychmiastową odpowiedzią „Powiem Ci, że ja teeeeż”, buduje poczucie wspólnoty w cierpieniu. W tej części tekstu pobrzmiewa również wewnętrzny konflikt i zwątpienie, gdy „w uchu coś mi mówi nieeee”.

Druga zwrotka rozwija temat wewnętrznej walki. „Mówi mi mech co raz częściej jestem obojętny, szukam życia w którym będę trzeźwy” to przyznanie się do narastającej apatii i pragnienie odzyskania jasności umysłu, zarówno w sensie dosłownym (trzeźwość od używek), jak i metaforycznym (trzeźwość spojrzenia na świat). Twórczość staje się u Margieli wentylem bezpieczeństwa, formą terapii: „Teraz składam wersy, czuję się nadęty, Daję upust rzeczom, które tworzą zbędne nerwy”. To proces oczyszczania się z negatywnych emocji poprzez ekspresję. Powtórzone trzykrotnie „Mała mi, mała mi, mała mi mówiła stop” może symbolizować moment przełomowy, prośbę o zatrzymanie się, nim będzie za późno, lub granicę wytrzymałości. „Teraz nic, teraz nic kurwa mam już tego dość” to wyraz totalnego wyczerpania i desperackiej potrzeby zakończenia wewnętrznego cierpienia. Zwrot „Patrzę w tył, patrzę w tył, zostawiłem za sobą te uczucia, które były, a dzisiaj są poza głową” świadczy o próbie odcięcia się od bolesnej przeszłości i emocji, które już nie służą. Jest to bolesne, ale konieczne poszukiwanie wolności.

W kolejnej części piosenki Margiela porównuje się do „mgły”, co symbolizuje uczucie ulotności, braku konkretów, nieuchwytności własnej tożsamości. Mimo to nadal towarzyszy mu wielka ambicja: „chciałbym sięgać kiedyś gwiazd”. Tajemnicze zdanie „Nasa aktualny stan(?), prowadzi przeżycie na raz, dwa, trzy no i cztery” może odnosić się do naukowego, metodycznego podejścia do przetrwania w trudnych warunkach emocjonalnych, gdzie każdy kolejny krok to nowa próba, lub do ogromu przedsięwzięcia, jakim jest osiągnięcie marzeń. Kolejne wersy „Tyle prób podjętych, żeby zobaczyć co męczy mnie, nie wiem nie chcę o tym myśleć. Tyle rąk się brudzi by zobaczyć czemu milczę” podkreślają trudność w zrozumieniu własnych demonów i wewnętrznego milczenia. Sugeruje to wielki wysiłek włożony w autoanalizę, a także ciśnienie z zewnątrz, aby wyjaśnić swoje zachowanie, podczas gdy sam artysta nie zawsze potrafi lub nie chce artykułować swojego bólu. Jak zaznacza opis albumu "Wave", każdy człowiek ma „natłok myśli” i „wewnętrzny strach”, z którym stara się walczyć.

Powtarzający się refren utworu cementuje te tematy, pokazując cykliczność myśli i uczuć – od pragnienia wzniesienia się ponad wszystko, przez świadomość zniszczenia i wspólnego smutku, aż po wewnętrzne rozdarcie. „Mała mi” jawi się jako hymn o zmaganiach z własnym wnętrzem, o poszukiwaniu światła pośród ciemności i o tym, jak w obliczu przytłaczającej rzeczywistości twórczość staje się jedyną drogą do przetrwania i wyrażenia niewypowiedzianego bólu. Margiela, jako artysta młodego pokolenia, otwarcie mówi o emocjach, które są typowe dla jego rówieśników, dając im głos i poczucie zrozumienia. Utwór ten to surowy i autentyczny zapis wewnętrznej walki, która, choć osobista, okazuje się niezwykle uniwersalna.