Utwór „Derealizacja” autorstwa MrX to przejmujące, niemalże intymne świadectwo walki z jednym z najbardziej dezorientujących stanów psychicznych – derealizacją. Od pierwszych słów piosenka wprowadza słuchacza w głąb umysłu osoby doświadczającej poczucia odrealnienia, gdzie granice między jawą a snem, prawdą a fałszem, zacierają się w sposób przerażający i wyczerpujący.

Tekst rozpoczyna się od natychmiastowego wyrażenia powtarzalności i intensywności tego stanu: „Znowu to uczucie, znowu wraca tu ten stan. Nic się nie zmienia, potrzebuję wybudzenia.” Ten początkowy lament od razu sygnalizuje chroniczny charakter dolegliwości i rozpaczliwą potrzebę ucieczki z tego mentalnego więzienia. Prośba o „pomocy kurwa, pomocy” jest szczerym i brutalnie bezpośrednim wołaniem o wsparcie, podkreślającym skalę cierpienia i bezradności.

Refren jasno definiuje naturę problemu, używając terminu „Derealizacja” i łącząc go z pojęciami takimi jak „snu manipulacja”, „pełna uczuć degradacja” oraz „pełna myśli degradacja”. Derealizacja, zgodnie z definicją psychologiczną, to stan, w którym pacjent ma poczucie odrealnienia, funkcjonowania w nierealnym i nierzeczywistym świecie, często z wrażeniem życia we śnie. Artysta w mistrzowski sposób oddaje to doświadczenie, opisując rozpad percepcji i procesów poznawczych. Uczucie, że „Nie mam już pojęcia, co jest prawdą, a co nie. Nie mam już pojęcia, czy to jawa, czy ja śnię”, doskonale ilustruje podstawowe objawy tego zaburzenia, w którym świat zewnętrzny wydaje się obcy, sztuczny, nienaturalny, a nawet przypomina grę aktorów.

W kolejnych zwrotkach podmiot liryczny pogłębia opis swojego wewnętrznego chaosu. „Wszystko takie nierealne. Nie wiem, co się dzieje, w głowie obrazy fatalne. To halucynacje, czy ja jestem na coś chory?” Te wersy sugerują nie tylko odrealnienie, ale i lęk przed poważniejszą chorobą psychiczną, co jest częstym towarzyszem stanów derealizacyjnych. Wspomniane „potwory” mogą być metaforą natłoku myśli, paranoicznych lęków, czy po prostu wewnętrznych demonów, które pojawiają się, gdy rzeczywistość traci swoje ustalone kontury.

Wzruszające jest również spostrzeżenie: „Wszystko takie piękne, ale takie nieprawdziwe. Przekłamane informacje i fałszywe obrazy. Mózg mnie okłamuje było tak już wiele razy.” To zdanie ukazuje ironię derealizacji – otaczający świat może wydawać się estetyczny, ale jego brak autentyczności sprawia, że staje się on źródłem udręki. Poczucie bycia oszukiwanym przez własny mózg potęguje poczucie bezsilności i utratę zaufania do własnych zmysłów. Według ekspertów, derealizacja często wiąże się ze spadkiem stężenia dopaminy i wzrostem adrenaliny, pojawiając się w zaburzeniach lękowych, nerwicach czy depresji, lub jako reakcja na silny stres.

Kulminacja bólu następuje w wersach: „To gówno mnie wykańcza, wyżera mnie jak szarańcza. Nie odróżniam coraz bardziej jawy od snu. Pewnie takich jak ja jest ze stu albo tysiące. Już nie liczą się pieniądze chcę wrócić do żywych, Za to jestem żywy trup.” Porównanie derealizacji do szarańczy, która wszystko niszczy i pochłania, doskonale oddaje wyniszczający charakter tego stanu. Poczucie bycia „żywym trupem” jest kwintesencją alienacji i utraty tożsamości, często towarzyszącej zespołowi depersonalizacji-derealizacji. Ten fragment ukazuje także poczucie osamotnienia, choć jednocześnie podmiot liryczny dostrzega, że jego doświadczenie nie jest unikalne.

Piosenka MrX to nie tylko opis osobistego cierpienia, ale także głośny apel o zrozumienie i empatię. Choć nie udało się odnaleźć konkretnych wywiadów czy ciekawostek dotyczących tego utworu ani samego artysty MrX, tekst sam w sobie jest wystarczająco sugestywny i emocjonalny, by oddać głębię tematu. Interpretacja pozostaje więc wierna przekazowi zawartemu w lirykach, które stanowią autentyczny wgląd w mroczne zakamarki ludzkiej psychiki dotkniętej derealizacją. Utwór pozostawia słuchacza z refleksją nad kruchością naszej percepcji i znaczeniem świadomego bycia w rzeczywistości.