Tekst piosenki "Nadal Cię Kocham" autorstwa Margieli to intymny portret rozpaczy i tęsknoty, ukazujący młodego człowieka zmagającego się z utratą i głęboką samotnością. Artysta, właściwie Michał Remus, urodzony w 2002 roku, jest jednym z najmłodszych, ale szybko zyskujących na popularności, przedstawicieli polskiego podziemia rapowego, którego twórczość często porusza tematykę nieszczęśliwej miłości, tęsknoty i bólu. "Nadal Cię Kocham" idealnie wpisuje się w ten nurt, będąc jednym z tych utworów, które mocno rezonują z młodym słuchaczem, odczuwającym podobne emocje.

Utwór rozpoczyna się od wyznania: „samotny przez zycie ciagle / szukam czekam az zwolnie / zajebany caly film / nie ma ciebie ze mna dzis”. Te słowa od razu wprowadzają słuchacza w stan głębokiego przygnębienia i poczucia osamotnienia. Metafora "zajebany caly film" może odnosić się do poczucia zrujnowanej, bezsensownej rzeczywistości bez obecności ukochanej osoby. To nie tylko fizyczna nieobecność, ale wręcz jej wszechobecny brak, który paraliżuje codzienne funkcjonowanie.

Refren jest emocjonalnym epicentrum utworu i wielokrotnie powracającym echem wewnętrznego bólu. „Nie ma ciebie w moich snach / nie ma ciebie nawet tam / ciagle szukam w zyciu nas / pamietaj ze cie kocham”. Utrata jest tak wszechogarniająca, że dotyka nawet sfery podświadomości – ukochana osoba zniknęła nawet ze snów, co podkreśla beznadzieję i niemożność ucieczki od cierpienia. Pomimo tego absolutnego braku, podmiot liryczny kurczowo trzyma się uczucia, które w nim pozostaje, powtarzając jak mantrę: „pamietaj ze cie kocham”. To deklaracja trwałej miłości, która jest jednocześnie wyrazem bezsilności i jedynym, co mu pozostało.

Druga zwrotka pogłębia poczucie wewnętrznego konfliktu i izolacji. „Nie umiem sobie poradzic / wiem co czuje ciagle stoje / za tym murem ktory mocno mnie blokuje”. Ten "mur" to symbol mentalnej blokady, emocjonalnego paraliżu, który uniemożliwia dalsze działanie. Przyznaje, że "wiem to kurwa bardzo glupie, ale co mam zrobic", co świadczy o świadomości własnego położenia, ale jednocześnie o całkowitym braku pomysłu na wyjście z tej sytuacji. Brak zrozumienia ze strony otoczenia, a nawet „wlasnych tworow” (co można interpretować jako własne myśli, uczucia, a może nawet bliskie osoby, które nie potrafią go pocieszyć) potęguje jego alienację.

Nagle, w środkowej części utworu, następuje gwałtowna zmiana nastroju. Powtarzające się „niech to kazdy dzisiaj krzyknie / jebac wrogow jebac ich / niech sie licza nasze dni” to wybuch agresji, manifestacja buntu. Może to być próba odepchnięcia bólu poprzez skierowanie złości na zewnętrznych "wrogów", którymi mogą być osoby, które przyczyniły się do jego cierpienia, lub wewnętrzne demony, które go dręczą. Ten krzyk buntu jest jednocześnie wezwaniem do życia, do docenienia "naszych dni", co sugeruje, że mimo rozpaczy, tlą się w nim iskierki nadziei na przyszłość lub chęć walki o swoje.

Ostatnia zwrotka wraca do tonu rozważań nad egzystencją. „Nie moge stracic swojej szansy / nie moge stracic swoich bliskich”. To wyraz lęku przed kolejnymi stratami, przed całkowitym upadkiem. Mimo deklaracji „nie mam rak do modlitwy”, artysta przyznaje, że „ale sie modle tak jak nigdy / zeby to przeszlo”. To pokazuje desperacką walkę z beznadzieją i poszukiwanie ukojenia w duchowości, nawet jeśli brakuje mu wiary czy siły. Obserwacja świata, gdzie „ludzie wciaz biegna za ta forsa”, a on sam siedzi i „placze jak dziecko”, wskazuje na kontrast między materialistycznym pędem a jego wewnętrznym, emocjonalnym kryzysem. Podmiot liryczny czuje się zagubiony w świecie, który ceni inne wartości, podczas gdy on sam zapomniał, jak to jest, żyć bez bólu, jak to jest, być szczęśliwym. Końcowe powtórzenie „zapomnialem jak to jest” jest gorzkim podsumowaniem jego stanu, podkreślającym przejmujące poczucie utraty radości i sensu życia.

Piosenka "Nadal Cię Kocham" jest przykładem głęboko osobistego, emocjonalnego rapu, który jest charakterystyczny dla młodego artysty Margieli. Jego twórczość, jak zauważają recenzenci, często cechuje się surowością i szczerością w wyrażaniu trudnych emocji, takich jak melancholia, ból i demotywacja, ale też nadzieja. Utwór, mimo swojej pozornie prostej struktury, jest wielowymiarowym zapisem wewnętrznych zmagań z samotnością, utratą miłości i poszukiwaniem sensu w obliczu osobistej tragedii. Popularność utworu, widoczna między innymi na platformach takich jak YouTube, gdzie oryginał ma miliony wyświetleń, oraz TikTok, gdzie tekst jest szeroko udostępniany, świadczy o tym, że jego przekaz rezonuje z liczną publicznością, która utożsamia się z opisanymi emocjami. W ten sposób Margiela, poprzez swoją muzykę, tworzy przestrzeń do wspólnego przeżywania i uzewnętrzniania bólu, co jest nieocenione dla jego słuchaczy.