Interpretacja Myśl - LemON

Piosenka „Myśl” zespołu LemON to głęboka, refleksyjna podróż w głąb współczesnej kondycji człowieka i społeczeństwa, naznaczona charakterystyczną dla Igora Herbuta wrażliwością. Utwór, będący drugim na albumie „TU”, otwiera się słowami, które stanowią swoiste credo – „Nie jestem wiesz, przekonany do, do czasów w których żyję, do czasów którymi oddycham” – odzwierciedlając poczucie fundamentalnego dyskonsensusu z otaczającą rzeczywistością. Herbut, jako lider zespołu, wielokrotnie podkreślał, że te słowa mówią o życiu w ferworze i pędzie, w społeczeństwie, gdzie liczą się głównie „projekty”, a „człowieczeństwo, nasza natura zanika przez brak czasu, przez pęd”.

Obraz miasta, gdzie „Zakochani się kryli w ciemnych zaułkach ulic, w ciemnych zakątkach wstydu”, maluje wizję społeczeństwa, które straciło spontaniczność i otwartość, chowając nawet najbardziej naturalne uczucia. Podmiot liryczny zauważa wszechobecne zmęczenie – „Cokolwiek dziś robimy, jesteśmy tym zmęczeni” – i konstatuje, że współcześnie musimy „trenować sztukę posiadania nadziei”. Nadzieja nie jest już naturalnym odruchem, lecz umiejętnością, wymagającą wysiłku i pielęgnacji w obliczu przytłaczającej rzeczywistości.

Refren „Szukamy i uzależniamy się od wygód, I niech ktoś cierpi za nas, Przyzwyczaimy się” to gorzka diagnoza konsumpcyjnego i obojętnego społeczeństwa. To wyraz alarmującego zjawiska delegowania cierpienia i odpowiedzialności, a także obawy przed zatraceniem empatii, gdzie wygoda staje się nadrzędną wartością, a ból innych spychany jest na margines świadomości, by nie zakłócać komfortu. Powtórzenie tego fragmentu – „I niech ktoś cierpi za nas, Przyzwyczailiśmy się” – podkreśla utrwalenie tego mechanizmu i jego niepokojącą naturalność.

W tekście pojawia się również konkretne odniesienie do wywiadu z Gustawem Holoubkiem, który „Mówił o człowieczeństwie, a nie o projektach”. Ta wzmianka stanowi klucz do interpretacji całego utworu. Jest to wyraźny sprzeciw wobec dehumanizacji życia, gdzie miarą wartości staje się efektywność i osiągnięcia, a nie głębia i autentyczność ludzkich relacji czy przeżyć. Igor Herbut często wraca do tematu swojej wrażliwej, łemkowskiej natury i trudności w odnalezieniu się w pędzącym świecie, co potwierdza w wywiadach.

Dalsze wersy to introspekcja podmiotu lirycznego, który ujawnia własne wewnętrzne zmagania: „Nie mam pełnej kontroli nad swoimi słowami, Jak młody tancerz nad ciałem, Zapominam o przeprostach”. To poczucie zagubienia i braku panowania nad własną ekspresją, porównane do niezdarności początkującego artysty. Obraz „Chodzę w dwie strony naraz, Jak na pierwszym spacerze szczeniak” symbolizuje dezorientację, wewnętrzny konflikt, szukanie kierunku, a może nawet dwoistość natury, typową dla osoby wrażliwej. Mimo świadomości („Wiem co robię, Gdzie jestem”), towarzyszy mu nieustanny niepokój. Igor Herbut przyznawał, że jest introwertykiem i często zamyka oczy na scenie, by głębiej czuć muzykę, co może być metaforą szukania prawdy wewnątrz, ucieczki od chaosu zewnętrznego. Artysta podkreśla, że choć od momentu napisania utworu „Myśl” minęło wiele lat, nadal nie jest bardziej przekonany do czasów, w których żyje, lecz nauczył się tworzyć w nich swój własny świat. „Myśl” to utwór, w którym Herbut po raz pierwszy miał ciarki, tworząc własny tekst, co świadczy o jego głębokiej osobistej wadze. Cały album „TU”, z którego pochodzi „Myśl”, jest dla Herbuta "wyrzuceniem z siebie emocji, wręcz ekshibicjonizmem emocjonalnym". Piosenka, mimo melancholijnego wydźwięku, zawiera w post-punkowej, energicznej części muzycznej pewien rodzaj „puenty”, która stanowi kontrast dla tekstowego „nie”, wskazując na wewnętrzną walkę i dynamikę, a nie pasywną rezygnację. W ten sposób „Myśl” staje się emocjonalnym rollercoasterem, który zaprasza do refleksji nad własnym miejscem w pędzącym świecie.