Interpretacja Pollock - LemON

Piosenka "Pollock" zespołu LemON to utwór głęboko osadzony w estetyce i filozofii abstrakcyjnego ekspresjonizmu, czerpiący inspirację bezpośrednio z twórczości amerykańskiego malarza Jacksona Pollocka. Igor Herbut, wokalista i autor tekstów zespołu, przyznał w wywiadach, że do napisania tej piosenki natchnął go obraz Pollocka "Number 1", w który wpatrywał się przez pół godziny podczas wizyty w Museum of Modern Art w USA. To właśnie to intensywne spotkanie ze sztuką, a także historia o tym, że Pollock "stał na tym płótnie i był jego częścią", zaważyły na koncepcji utworu.

Tekst rozpoczyna się od obrazowego wyobrażenia artystycznego aktu: "Tańczyć będę na tym płótnie / I rozleję te farby, wokół / domem będzie część obrazu / To najwięcej i mało, stoję". Te słowa idealnie oddają technikę drip painting, gdzie malarz porusza się nad płótnem, gestem i ruchem tworząc kompozycję z rozlewających się farb. Metafora płótna jako "domu" sugeruje, że sztuka staje się dla podmiotu lirycznego miejscem istnienia, tożsamości, a może nawet schronienia. Paradox "To najwięcej i mało" może odnosić się do ambiwalencji aktu twórczego – jest on zarówno kulminacją emocji i wysiłku, najważniejszym wyrazem siebie, jak i jednocześnie tylko niewielką, ulotną chwilą w szerszym kontekście życia. Oddaje to poczucie, że choć artysta wkłada w dzieło całe swoje jestestwo, efekt końcowy może wydawać się niewystarczający lub znikomy wobec ogromu wewnętrznych przeżyć.

Kolejna zwrotka wprowadza bogatą symbolikę kolorów: "Karmi duszę moją ta czerń / A twój smutek jest w bieli, popatrz / my to chyba jest ta szarość / Ty wiedziałabyś lepiej, radość". Czerń, tradycyjnie kojarzona z melancholią, tajemnicą lub siłą, tutaj "karmi duszę", co wskazuje na to, że mrok, trudne emocje czy nawet pustka są dla podmiotu lirycznego źródłem inspiracji lub wewnętrznej siły. Biel, zamiast symbolizować czystość, staje się odzwierciedleniem cudzego smutku – być może braku, pustki lub subtelnego cierpienia. Połączenie tych dwóch skrajności tworzy "szarość", która zdaje się być wspólnym mianownikiem dla relacji lub stanu emocjonalnego między podmiotem lirycznym a adresatem. Linia "Ty wiedziałabyś lepiej, radość" sugeruje, że osoba, do której zwraca się podmiot liryczny, posiada głębsze zrozumienie radości lub wręcz ją uosabia, stanowiąc dla niego kontrast lub niedościgniony ideał. Jest to wołanie o zrozumienie i odnalezienie światła w dominującej szarości.

Ostatnia zwrotka, "Zieleń jest tu przez przypadek / Nie da się już tego zmazać, klęczę / Wybacz, chciałbym Ci znów służyć / Może ukryć to pod brązem?", wprowadza element nieprzewidzianego. "Zieleń przez przypadek" może symbolizować nagłe, niekontrolowane wydarzenie, błąd, niechciane uczucie (np. zazdrość) lub niespodziewaną nadzieję, która zakłóca dotychczasowy porządek. Fakt, że "nie da się już tego zmazać", podkreśla trwałość tego zdarzenia lub emocji i niemożność cofnięcia. Gest "klęczę / Wybacz, chciałbym Ci znów służyć" jest wyrazem pokory, skruchy i pragnienia odkupienia lub ponownego zaufania. Propozycja "Może ukryć to pod brązem?" wskazuje na próbę ukrycia, zamaskowania lub zneutralizowania tego, co "zielone" i przypadkowe. Brąz, często kojarzony z ziemią, stabilnością, ale też z przytłumieniem czy ukryciem, staje się kolorem, który ma za zadanie stłumić niepożądany element, przywrócić pozory harmonii, choćby za cenę prawdy.

Igor Herbut w rozmowach podkreślał, że utwór "Pollock" powstał bardzo szybko, w zaledwie dwadzieścia minut. Jest to o tyle istotne, że odzwierciedla to spontaniczność i intuicję charakterystyczną dla twórczości Pollocka. Herbut wspominał również o próbie oddania brzmieniem, zwłaszcza wykorzystaniem lap steela, "obrazu tego, jak te farby są na pozór chaotycznie rozlewane wokół", co pozwala "wyobrazić sobie ten taniec szamana, opętanego przez swój własny artyzm, niekontrolowane emocje i przez własne historie". To "opanowany chaos" staje się więc rdzeniem zarówno inspiracji wizualnej, jak i muzycznej piosenki. Utwór, podobnie jak cały album "Tu" (2017), na którym się znalazł, charakteryzuje się głębokim emocjonalnym ekshibicjonizmem, będącym wynikiem dwuletniego okresu intensywnych koncertów po poprzedniej płycie "Scarlett", ale także rozwoju osobistego i muzycznego członków zespołu. Piosenka "Pollock" to artystyczna medytacja nad tworzeniem, emocjami i relacjami, gdzie płótno i farby stają się metaforą duszy i życia.