"Lekarz Pierwszego Kontaktu" autorstwa zespołu Lej Mi Pół to utwór, który w sposób bezpardonowy i prowokacyjny porusza temat granic w relacji lekarz-pacjent, jednocześnie zanurzając się w charakterystycznym dla zespołu nurcie absurdu, wulgarności i humoru opartego na szoku. Zespół Lej Mi Pół słynie z tego, że ich teksty są kontrowersyjne, zabawne i wulgarne, a muzycznie nawiązują do amerykańskiego pop-punka, grając "powierzchownego punka oraz metal w cienkim cieście". W wywiadach sami przyznają, że ich twórczość "nie jest podparta żadnymi ideami" i jest "odmóżdżeniem na weekend", dla słuchaczy z dystansem. Taka postawa doskonale oddaje ducha omawianej piosenki.

Początek utworu wprowadza pozornie typową sytuację: bohater udaje się do lekarza z banalną dolegliwością – ostrym katarem. Już jednak pierwsze zdania zwiastują, że coś jest nie tak, gdy narrator zaznacza, że "wcześniej nie chorowałem", co może być subtelnym sygnałem jego niewinności lub braku doświadczenia w kontaktach z systemem opieki zdrowotnej. Prosta prośba o opisanie dolegliwości szybko przeradza się w absurd, gdy lekarz każe ściągnąć spodnie i "dziwnie ręce zatarł". Ten moment, choć opisany lapidarnie, buduje napięcie i poczucie zagrożenia. Refren "Dotykał mnie lekarz pierwszego kontaktu (ooo)" powtarza się, stając się mantrą, która podkreśla doznane dotknięcie i jego niepokojący charakter. Okrzyk "O nie, o nie, ała, ała, to nie tak miało być" jest wyrazem szoku, bólu i sprzeciwu wobec naruszenia osobistych granic.

W kolejnej zwrotce dyskomfort narratora narasta, a jego wątpliwości są już wyrażone wprost. Mówi "Panie doktorze, coś mnie tutaj nie pasuje" i ironicznie stwierdza, że "wizyta była fajna, lecz ja się wciąż źle czuję". To jawny sygnał, że pomimo rzekomej "fajności" wizyty, doszło do czegoś głęboko nieodpowiedniego, co pozostawiło trwały ślad. Kulminacja tej części następuje w drastycznym oświadczeniu: "Następnym razem, zamiast płacić Panu szmalec, Sam sobie, królu złoty, włożę do dupy palec!". To zdanie jest esencją prowokacyjnego humoru Lej Mi Pół. Ujawnia ono, że badanie nie tylko było zbędne dla kataru, ale prawdopodobnie miało charakter badania proktologicznego, co w kontekście początkowej dolegliwości jest rażąco absurdalne i nadużywające. Groźba samookaleczenia jest tu hiperbolą, wyrażającą skrajną niechęć do powtórzenia tak traumatycznego doświadczenia, nawet jeśli miałoby być ono "profesjonalne".

Ostatnia część piosenki, dialog w gabinecie, przenosi absurd na jeszcze wyższy poziom. Lekarz, po prośbie o numer karty pacjenta, z teatralnym "Hmmhm-hm-hm", ostatecznie wydaje "diagnozę". W miejsce oczekiwanej informacji o stanie zdrowia, padają słowa: "Jest pan pedauem!". Ta linia jest punktem kulminacyjnym absurdalnego ataku na pacjenta. Piosenka, poprzez tę "diagnozę", uderza w tematykę stereotypów, homofobii i bezpodstawnego osądzania. Badanie medyczne, które już wcześniej było naruszeniem, staje się narzędziem do stygmatyzacji i poniżenia. Ostatnie powtórzenie refrenu, wzbogacone o frazę "Dotykał mnie też ordynator tego szpitalu", sugeruje, że problem nie jest incydentalny, lecz może dotyczyć szerszego kontekstu placówki, a nadużycie władzy rozszerza się na kolejne szczeble hierarchii.

Utwór "Lekarz Pierwszego Kontaktu" z albumu "Wszystkiego Najlepszego Marian" wydanego w 2017 roku, idealnie wpisuje się w twórczość Lej Mi Pół, którzy, jak sami deklarują, tworzą "dla słuchaczy z dystansem", nie dążąc do "wizualno-muzyczno-lirycznej perfekcji". Ich teksty często poruszają chamskie lub genitalne żarty o "pedałach, odbytach i dymaniu w dupę", co jest widoczne również w innych ich utworach, takich jak "Pedofil", "Prętem po jajach" czy "Nakurwiaj salto". Piosenka jest zatem satyrą na nadużycia w medycynie, biurokrację i bezduszność systemu, ale także na powszechną homofobię i łatwość w szufladkowaniu ludzi. Lej Mi Pół wykorzystują agresywny i dosadny język, aby wstrząsnąć słuchaczem i sprowokować do refleksji, choć często pod płaszczykiem czystej rozrywki i kontrowersyjnego humoru.