Piosenka Joosta „Fok De Blok” to energiczny i buntowniczy hymn, który wykracza poza zwykłe narzekanie na sesję egzaminacyjną. Utwór, co ciekawe, został stworzony na prośbę belgijskiej stacji radiowej Studio Brussel, która zwróciła się do Joosta z pomysłem na piosenkę dla studentów w okresie egzaminów, nazywanych w Belgii „de blok”. Studio Brussel potrzebowało radiowej jingla, a Joost zgodził się, po czym w zaledwie dwa tygodnie wraz z producentami Tantu Beats i Nash Crebula stworzyli ten kompletny utwór. Jest to swego rodzaju prezent Joosta dla stacji, ponieważ Studio Brussel było jedną z niewielu, które „ośmieliły się” puszczać jego muzykę w radiu.

Tekst rozpoczyna się od zaproszenia w języku francuskim i niderlandzkim, które stanowi preludium do głównego przesłania. „Fok de blok ik zit verstopt in me kot” (pieprzyć sesję, siedzę ukryty w swoim pokoju/kryjówce) to esencja utworu – wyrażenie frustracji i zniechęcenia wobec presji akademickiej i odosobnienia, jakie ze sobą niesie. Joost odrzuca obowiązki, wybierając ucieczkę i izolację.

Bunt nie ogranicza się jednak tylko do sfery akademickiej. Artysta śpiewa: „Fok de cops, heb iets verstopt in me sok” (pieprzyć gliny, mam coś schowane w mojej skarpecie), co może symbolizować ogólny sprzeciw wobec autorytetów i systemu, a także lekkomyślne zachowanie lub ukrywanie czegoś zakazanego. Kolejne wersy, takie jak „Fok de klok, zet hem stop, de tijd die is op” (pieprzyć zegar, zatrzymaj go, czas się skończył), oddają poczucie pośpiechu i zmęczenia ciągłymi terminami. Artysta manifestuje pragnienie zatrzymania czasu i ucieczki od nieznośnego tempa życia.

Joost przyznaje się do porażki i emocjonalnego wyczerpania: „Had me examens opgefokt, Ik moest huilen net Charlotte (Meow!)” (zawaliłem egzaminy, musiałem płakać jak Charlotte). To szczere wyznanie ludzkiej słabości i trudności w radzeniu sobie z presją, kontrastujące z agresywnym tonem utworu. Odniesienie do „Charlotte (Meow!)” jest enigmatyczne, ale dodaje osobistego, być może nieco humorystycznego, akcentu do jego cierpienia. Zwroty takie jak „Molotov, korte lont, ik ben zot in me kop” (Mołotow, krótki lont, jestem szalony w głowie) podkreślają jego wewnętrzny chaos i gotowość do wybuchu, co jest charakterystyczne dla jego ekscentrycznej osobowości.

W tekście pojawiają się również nawiązania do jego unikalnej tożsamości i podejścia do życia. Kiedy mówi „Heel me leven geschreven... in een kladblok, Nooit een 7 gekregen via me laptop” (całe moje życie zapisane… w brudnopisie, nigdy nie dostałem siódemki przez laptopa), może to sugerować preferencję dla bardziej analogowych metod twórczych i odejście od cyfrowego świata akademickiego, w którym oceny często nie odzwierciedlają prawdziwej wartości. Uważa się za „legendary pokémon net Zapdos” (legendarnego Pokémona, jak Zapdos), co jest metaforą jego wyjątkowości, siły i niezależności. Co istotne, Joost deklaruje: „Jo-Jo-Joost Klein, ik geef niet om je afkomst” (Joost Klein, nie obchodzi mnie twoje pochodzenie), co jest spójne z późniejszym, bardzo wyraźnym antyrasistowskim przesłaniem w refrenie: „Fok de Blok ik geef racisten geen box” (pieprzyć sesję, nie podaję ręki rasistom). Ta linijka dodaje piosence głębszego wymiaru społecznego, stawiając go po stronie otwartości i tolerancji.

W dalszej części Joost rozszerza swoje niezadowolenie, atakując płytkość współczesnego świata: „fok je blog en fok je vlog” (pieprzyć twojego bloga i pieprzyć twojego vloga), co jest krytyką kultury internetowej i jej powierzchowności. Jednocześnie, w typowym dla siebie, chaotycznym stylu, deklaruje: „Ik lijk op een cracotte, ik voel me Wizzy en Wop (Ja, verder gaat het top!)” (wyglądam jak krakers, czuję się jak Wizzy i Wop (tak, poza tym wszystko super!). To mieszanka autoironii, wskazująca na jego wrażliwość i odniesienia do holenderskich postaci dziecięcych, oraz nagłego, optymistycznego zwrotu, który pokazuje jego zdolność do szybkiej zmiany nastroju.

Wersy takie jak „Ik heb geen punten te kort want ik zie dit als een sport, Ik Heb me toets weer opgeschort, Sta in de keuken met een schort” (nie brakuje mi punktów, bo traktuję to jako sport, znowu odłożyłem test, stoję w kuchni w fartuchu) i „Ik zit thuis ik speel veel liever CoD” (siedzę w domu, wolę grać w CoD-a) dobitnie podkreślają jego wybór priorytetów. Zamiast podążać za akademickimi wymogami, Joost preferuje domowe zacisze i rozrywkę, taką jak gry wideo (Call of Duty). Cały utwór, z powtarzającym się „Fok de Blok op!”, jest manifestem wolności od narzuconych norm, apelem o autentyczność i swobodę bycia sobą, nawet jeśli oznacza to bycie „szalonym w głowie” i odrzucenie konwencjonalnych ścieżek. Zakończenie utworu z wiadomością od Studio Brussel o „najgorętszej muzyce na świecie” zamyka klamrą cały przekaz, przypominając o kontekście jego powstania i ironicznym charakterze piosenki, która z buntowniczego hymnu stała się radiowym hitem.