"Birds" autorstwa Death Grips, wydany w 2013 roku jako część albumu Government Plates, to utwór, który doskonale oddaje esencję eksperymentalnego hip-hopu zespołu, mieszając lo-fi estetykę z brutalną, oniryczną liryką. Piosenka pojawiła się niespodziewanie, w odpowiedzi na kontrowersje związane z odwołanymi koncertami Death Grips, w tym z występem na Lollapalooza. Zespół, zamiast wydawać oświadczenia, "puścił w obieg" nowy utwór. Jest to typowe dla Death Grips, którzy słyną z nieprzewidywalności i zignorowania oczekiwań branży.

Utwór otwiera się hipnotyzującym, powtarzalnym refrenem: "I got tomorrow coming". Ta fraza może być interpretowana na wiele sposobów – jako groźba, nieuchronność zbliżającej się kary, czy też deklaracja wytrwałości i niepowstrzymanej siły narratora. Repetycja buduje poczucie narastającego napięcia, zanim zostaje brutalnie przerwana okrzykiem "Birds / Fuck you". To zderzenie symboliki ptaków – często kojarzonych z wolnością, lekkością czy niewinnością – z wulgarnym, agresywnym wyrażeniem jest kluczowe dla prowokacyjnej estetyki Death Grips. Ptaki mogą tu symbolizować fanatyków, którzy otaczają zespół, lub być metaforą wrażliwych, irytujących elementów w życiu narratora, które on bezlitośnie odrzuca.

Pierwsza zwrotka pogłębia ten dysonans: "I've got a bluebird / It might die / It got wetted / I stayed dry / I'm not trying to use my mind / I got that attitude at all times". Bluebird, tradycyjnie symbol szczęścia, jest tu ukazany jako kruchy i skazany na śmierć, podczas gdy narrator pozostaje obojętny, "suchy", odcinając się od emocjonalnego zaangażowania. Linia "I'm not trying to use my mind" podkreśla odrzucenie racjonalnego myślenia na rzecz instynktownej, pierwotnej postawy, która definiuje postać liryczną MC Ride'a. Kontrastuje to z czarnym kapeluszem, który "might live" i "goes big", sugerując triumf ciemniejszej, bardziej buntowniczej strony. Śmierć bluebirda potwierdza, że wszelka niewinność czy nadzieja została porzucona.

Drugi refren, z wyliczaniem "One bird, two birds, three birds, four / Five birds, six times, life is war", zmienia ton na bardziej konfrontacyjny i fatalistyczny. "Życie to wojna" staje się deklaracją światopoglądową, a pytanie "Fuck you think I fuck this for?" stanowi bezpośrednie wyzwanie, być może skierowane do słuchacza, krytyków, czy też do samego wszechświata, kwestionując motywację i sens działań w brutalnym świecie. To agresywne pytanie, w kontekście odwołanych koncertów, mogło być również "wiadomością do hejterów".

W drugiej zwrotce Ride przyjmuje postawę absolutnej dominacji i bezwzględności: "I got, you not, in my way / I got right now between my legs / I put right now between your legs". Te prowokacyjne wersy sugerują kontrolę, władzę i wykorzystanie prymitywnych instynktów. Obrazy "I got today shoveling graves / I got tomorrow turning in your grave" malują makabryczny portret narratora jako aktywnego uczestnika w destrukcji, sprawcy śmierci, która rozciąga się w czasie. Zaskakująca fraza "I got Jesus, he got saved" może być interpretowana jako bluźniercza, wskazując na to, że nawet postacie boskie są podległe chaosowi, który narrator uosabia, lub że sam narrator posiada moc zbawczą w swoim nihilistycznym świecie. Wrażenie wszechpotęgi jest wzmocnione przez linia "I got power, it's so cheap", która może cynicznie odnosić się do łatwości, z jaką zdobywa się władzę, lub do jej ostatecznej bezwartościowości. Kulminacją jest brutalne "Fuck this bird, bitch, drink this bleach", co jest bezpośrednim aktem agresji i odrzucenia, być może skierowanym do tych, którzy są postrzegani jako słabi lub irytujący. Niektórzy fani interpretują to jako opis osoby uzależnionej od narkotyków, która odrzuca wszelkie "ptaki" – czyli ludzi i ich oczekiwania – na rzecz kolejnego "benderu", stając się "fałszywą". Jest to jeden z ich najbardziej abstrakcyjnych utworów, co czyni go otwartym na wiele interpretacji. Inna, bardziej mroczna teoria, sugeruje, że narrator jest psychopatycznym zabójcą, a "ptaki" symbolizują jego ofiary, co tłumaczyłoby obojętność i cynizm wobec życia.

Utwór kończy się słowami "I got higher / I got fake / I got / Birds", co może sugerować osiągnięcie zmienionego stanu świadomości, wytworzenie fałszywej tożsamości lub przyjęcie pozycji obserwatorem w nieustannym cyklu dominacji i zniszczenia. "Birds" na końcu utworu jest niczym powracający koszmar lub rezygnacja z walki z wewnętrznymi demonami, które są jak ptaki – raz niewinne, raz drapieżne.

"Birds" to przykład tego, jak Death Grips konsekwentnie łamie konwencje, tworząc muzykę, która jest jednocześnie "harrowing, PCP-laced, dub-punk bad trip" i "relatively soft, lo-fi piece". Unikalna produkcja utworu, z "warped vocals screaming this refrain over and over and over" i "murky synths and dissonant synths and electronic drums", dodaje do ogólnego wrażenia niepokoju i zagadkowości, charakterystycznej dla twórczości zespołu. Brak jednoznacznych interpretacji jest częścią ich uroku, zmuszając słuchaczy do własnego "dekodowania ich dziwacznych tekstów".