Piosenka „Antwoord” Joosta Kleina to głęboka podróż w głąb siebie, będąca refleksją nad poszukiwaniem odpowiedzi, samoakceptacją i walką o zachowanie autentyczności w świecie pełnym presji i niezrozumienia. Tekst, na pierwszy rzut oka prosty, kryje w sobie warstwy osobistych doświadczeń artysty i uniwersalnych lęków.

Kluczowym motywem utworu jest fraza „Ik moest wachten, wachten, wachten op een antwoord keek in de spiegel zag de vraag en het antwoord” (Musiałem czekać, czekać, czekać na odpowiedź, spojrzałem w lustro, zobaczyłem pytanie i odpowiedź). Odzwierciedla ona introspektywną podróż, w której Joost uświadamia sobie, że wszelkie poszukiwane rozwiązania tkwią w nim samym. To wyraz dojrzałości i zrozumienia, że prawdziwe poznanie i spokój pochodzą z wnętrza, a nie z zewnętrznych źródeł.

Równie istotna jest metafora „dans met de duivel die heeft mij al lang door” (tańczę z diabłem, który już dawno mnie przejrzał). „Taniec z diabłem” może symbolizować zmaganie się z pokusami, wewnętrznymi demonami, trudnościami, a także wyzwaniami związanymi z przemysłem muzycznym czy sławą. W holenderskim powiedzeniu „Als je met de duivel danst, verandert de duivel jou en niet andersom” (Jeśli tańczysz z diabłem, to diabeł zmienia ciebie, a nie na odwrót) tkwi przestroga przed angażowaniem się w ryzykowne, moralnie dwuznaczne działania, które mogą przynieść krótkotrwałe korzyści, ale ostatecznie prowadzą do negatywnych konsekwencji. Joost zdaje się być świadomy tej walki, wiedząc, że „diabeł” już go rozszyfrował, co podkreśla jego gotowość do stawienia czoła tym wyzwaniom.

W tekście pojawia się również gorzka wzmianka: „Ik woonde in Katwijk dat was lijden” (Mieszkałem w Katwijk, to było cierpienie). Joost Klein doświadczył trudnego dzieciństwa – w wieku 12 lat stracił ojca na raka, a niecały rok później matkę z powodu zawału serca, będąc wychowywanym przez starsze rodzeństwo. Chociaż Joost dorastał w Britsum we Fryzji, odniesienie do Katwijk, konserwatywnej, chrześcijańskiej miejscowości, może symbolizować bolesny okres w jego życiu, poczucie wyobcowania lub po prostu trudne doświadczenia z tego miejsca. To zdanie podkreśla jego odporność i zdolność do przetrwania mimo przeciwności losu.

Refren „Maar ik blijf mezelf ten alle tijden begrijp je me? Begrijp je me? Begrijp je me? Of begrijp je me niet?” (Ale zawsze pozostaję sobą, rozumiesz mnie? Rozumiesz mnie? Rozumiesz mnie? Czy mnie nie rozumiesz?) to deklaracja wierności sobie i jednocześnie wyraz frustracji związanej z niezrozumieniem przez innych. To pytanie, powtarzane wielokrotnie, staje się mantrą artysty, który, mimo swojej ekspresyjnej i często absurdalnej twórczości, pragnie być widziany i akceptowany takim, jakim jest. Joost, znany z otwartego mówienia o swoim spektrum autyzmu, często używa słuchawek w miejscach publicznych, aby znaleźć spokój w hałasie. W tym kontekście, poczucie niezrozumienia nabiera dodatkowego znaczenia.

Wspomnienia o „schoenen van de Bristol, Tas van JanSport” (buty z Bristolu, torba JanSport) to ukłon w stronę jego skromnych początków i odrzucenie biurowej kariery („Wil niet werken op een kantoor”). To świadectwo jego drogi, która zaprowadziła go z dala od konwencjonalnych ścieżek, w stronę artystycznej ekspresji i wolności. Fragment, w którym widzi dziecko na ulicy i „mówi goo-ga-ga-ga”, a następnie słucha ludzi mówiących „bla-bla-bla” i zatyka uszy, wydobywając z siebie „la la la”, by na koniec odpowiedzieć „ha ha ha”, można interpretować jako jego reakcję na przeciążenie sensoryczne i powierzchowność ludzkich interakcji. To ironiczne odcięcie się od bezsensownego hałasu i próba zachowania wewnętrznego spokoju.

Utwór kończy się nagłym zwrotem akcji i deklaracją: „Oké dit is Friesland bitch Paling friesland bitch Oeh hoe oeh, Fryslân”. Jest to mocne nawiązanie do jego korzeni i dumy z Fryzji, regionu, z którego pochodzi. Cały album, na którym znalazło się „Antwoord”, nosi tytuł „Fryslân”, co dodatkowo podkreśla tożsamość artysty. „Gladde Paling” (Gładki Węgorz) to również artysta, który występuje gościnnie w tym utworze, co może być dodatkowym kontekstem dla słowa „Paling”. Ten element zaskoczenia i energiczne zakończenie odzwierciedlają unikalny, eklektyczny styl Joosta, który łączy hip-hop, muzykę elektroniczną, hardstyle i gabber, tworząc niepowtarzalne i często surrealistyczne dzieła. W swoich piosenkach i występach Joost Klein tworzy bezpieczną przestrzeń dla swojej publiczności, a jego muzyka często służy mu jako forma terapii i sposobu na dzielenie się swoją, nierzadko bolesną, historią. „Antwoord” to zatem manifest autentyczności, determinacji i nieustannej, choć czasem trudnej, podróży w poszukiwaniu siebie.