Interpretacja House Of Mirrors - Hollywood Undead

Utwór "House Of Mirrors" zespołu Hollywood Undead, wydany jako singiel 25 kwietnia 2023 roku i umieszczony na rozszerzonej wersji ich ósmego albumu studyjnego, Hotel Kalifornia Deluxe, której premiera odbyła się 28 kwietnia 2023 roku, jest głęboko osobistą refleksją nad tożsamością, przeszłością i dążeniem do odkupienia. Metafora domu luster, użyta już w intro przez gościa w piosence, Jelly Rolla, a potem powtarzana w refrenie, staje się kluczem do zrozumienia wewnętrznego konfliktu opisywanego przez artystów. To miejsce, gdzie nie da się uciec przed własnym odbiciem, a każdy fragment potłuczonego szkła symbolizuje fragmenty złamanej tożsamości i trudnych doświadczeń.

Johnny 3 Tears, jeden z wokalistów Hollywood Undead, w swojej zwrotce śpiewa: "Broken Mirrors, broken glass / I'm picking up the pieces of my broken past". Te słowa od razu wprowadzają słuchacza w świat poszukiwania sensu w rozsypanych fragmentach życia. Szczególnie poruszający jest wers: "And I'm standing at the grave of my father's name cause / I pray to God no I don't wanna be the same son". Ta linia silnie sugeruje walkę z dziedzictwem, z chęcią zerwania z błędami przeszłych pokoleń, z lękiem przed powielaniem niechcianych wzorców. Johnny 3 Tears często porusza w swojej twórczości głębsze, osobiste aspekty życia, a ten fragment doskonale wpisuje się w ten kontekst. W wywiadzie dla serwisu Rock Sound z 26 kwietnia 2023 roku wyjaśnił, że "House of Mirrors" to "piosenka o autorefleksji i odkupieniu", dodając: "Bez względu na to, jak daleko uciekasz, nie możesz uciec przed osobą wpatrującą się w ciebie w lustrze. Pewnego dnia wszyscy musimy zmierzyć się ze sobą... i, miejmy nadzieję, będziemy mogli spojrzeć wstecz i nie odwracać wzroku od tego, co widzimy". Ten cytat idealnie oddaje esencję jego wersów, w których pomimo bólu ("Through the heartache I find redemption") dąży do zmiany swojego przeznaczenia i odbicia.

W przedrefrenie Charlie Scene i Jelly Roll wykrzykują: "It's 3 in the morning, and I don't know where I'm going! / I think my minds been stolen!". To uczucie zagubienia, dezorientacji i utraty kontroli nad własnym umysłem, być może w wyniku wewnętrznych zmagań lub presji zewnętrznego świata, rezonuje z powszechnym doświadczeniem kryzysu tożsamości. W drugiej zwrotce Charlie Scene kontynuuje ten motyw, mówiąc: "The person that I used to be is just a memory / One look at me and all you'll see is just the enemy". Wyraża tu głębokie odcięcie od dawnego siebie, traktując tę przeszłą wersję niemal jak antagonistę. Z kolei wers "My dreams, well they could rest in peace, I guess it's just my destiny" może sugerować rezygnację lub bolesne pogodzenie się z utraconymi aspiracjami. W kolejnym przedrefrenie dodaje istotny kontekst: "'Cause the fame is golden / But the glass is broken!". To zestawienie "złotej" sławy z potłuczonym szkłem jest gorzką refleksją nad tym, jak zewnętrzny sukces i blichtr mogą przyczyniać się do wewnętrznej fragmentacji i zniekształconego obrazu samego siebie.

Jelly Roll, artysta multi-gatunkowy, który śpiewa refreny, wnosi do utworu dodatkową warstwę emocji. To on, z pełną wrażliwością, wyznaje: "I like to think I look like a hero / But all I see is a child that's terrified". Ten wers doskonale oddaje rozdźwięk między idealizowanym wizerunkiem a prawdziwym, przerażonym wewnętrznym dzieckiem. Refren jest sercem piosenki, powracając do centralnej metafory: "We all live in the house of mirrors / Running from myself but there's nowhere to hide". Podkreśla to niemożność ucieczki przed samym sobą, konieczność zmierzenia się z własnymi odbiciami, nawet jeśli są przerażające. W wywiadzie opublikowanym 26 kwietnia 2023 roku w serwisie Kerrang!, Jelly Roll wyraził swoje zadowolenie ze współpracy, mówiąc: "Od dawna byłem fanem Hollywood Undead – to było surrealistyczne móc z nimi pracować. Tego dnia w studiu wszystko po prostu zagrało, a nagranie jest idealnym odzwierciedleniem tego, gdzie wszyscy byliśmy w tamtym momencie naszego życia". Utwór, współtworzony z Jelly Rollem podczas sesji studyjnej w 2022 roku, stanowi moment autentycznej, wspólnej introspekcji.

Hotel Kalifornia, oryginalny album, który ukazał się 12 sierpnia 2022 roku, dotykał tematów biedy, trudności życiowych i rosnących nierówności społecznych w ich rodzinnym stanie, Kalifornii. "House Of Mirrors" rozszerza te motywy, przesuwając ciężar z problemów społecznych na osobiste, ukazując wewnętrzne konsekwencje życia w trudnym środowisku. Przejście przez "broken glass" w bridge'u to symboliczne zmagania z resztkami przeszłości, z obawą przed tym, co może ukazać się, gdy spojrzy się wstecz ("I don't wanna see what shadows cast when I look back"). Jest to piosenka, która mówi o odwadze niezbędnej do konfrontacji ze sobą, do rozbicia iluzji, by móc zbudować autentyczną tożsamość.