Interpretacja Akhsan nass - Dalida

Dalida, ikona światowej piosenki, której życie i twórczość splotły się nierozerwalnie z różnymi kulturami, w utworze "Akhsan nass" (arab. "Najlepsi ludzie") z 1979 roku, stworzyła prawdziwy hołd dla swojej ukochanej ojczyzny – Egiptu. Utwór, który stanowi list miłosny do kraju jej urodzenia, ukazał się na albumie "Dalida Sings in Arabic". Dalida, urodzona jako Iolanda Cristina Gigliotti w 1933 roku w Shoubrah, wielokulturowej dzielnicy Kairu, w rodzinie włoskich imigrantów, przez całe życie czuła głęboką więź z Egiptem, mimo że większość dorosłego życia spędziła we Francji. To właśnie ta dualna tożsamość – włoskie korzenie, egipskie wychowanie i francuska kariera – czyni jej interpretację "Akhsan nass" tak autentyczną i poruszającą.

Piosenka to radosna, tętniąca życiem oda do różnych miast i regionów Egiptu, a przede wszystkim do jego mieszkańców. Dalida śpiewa o gościnności, dumie i wspólnocie, które definiują egipską duszę. Refren, "Adina bendardesh... warana eih? Benhakki we nfarfech. Warana eihh. Nehebb netarraf... warana eih? Nehebb netsharraf... warana eih? We menein ya baladina we baladko eihh. Ahsan nass", co oznacza "Gawędzimy sobie... Co nam do tego? Rozmawiamy i bawimy się. Co nam do tego? Chcemy się poznawać... Co nam do tego? Chcemy zaszczycać się nawzajem... Co nam do tego? A skąd jesteś, mój rodaku, i jakie jest twoje miasto? Najlepsi ludzie, najlepsi ludzie", stanowi zaproszenie do dialogu, celebrację lokalnych tożsamości i serdeczności. Fraza "Ahsan nass" to powszechne w Egipcie wyrażenie, używane z szacunkiem dla czyjegoś pochodzenia, podkreślające, że "najlepsi ludzie" są wszędzie.

Tekst piosenki prowadzi nas w podróż przez Egipt, malując barwne obrazy. Zaczyna się od Sohag, miasta określanego jako "kraina mawawil" (tradycyjnych pieśni ludowych) i "wieża gołębi". Sohag jest również nazwane "arouset el nil" – "panną Nilu", a jego mieszkańcy "reggualah gad we homma guebal" – "prawdziwymi mężczyznami, którzy są jak góry", co podkreśla ich siłę i godność. Te fragmenty wyrażają podziw dla tradycji, piękna krajobrazu i charakteru ludzi.

Następnie, piosenka przenosi nas do Banha, gdzie "Ala kobri Banha ya nour eini, Mandil habibi taraf eini" (Na moście Banha, światło mych oczu, chustka mej ukochanej przed moimi oczami) przywołuje obraz romantycznego spotkania po długiej rozłące, gdzie miłość ponownie łączy serca. Ismailia to miejsce marzeń o wspólnym rejsie feluką (tradycyjną łodzią żaglową) i śpiewaniu "ghenoua al semsemeya" (piosenek przy akompaniamencie semsemeyi, instrumentu podobnego do liry). To kwintesencja beztroski i radości życia w otoczeniu ukochanej osoby i piękna egipskiej przyrody.

Kolejny przystanek to Al-Mahalla, miasto będące "ard guedoudi" – "ziemią przodków", co podkreśla głębokie poczucie dziedzictwa i przynależności. Wreszcie, Dalida z miłością opisuje Aleksandrię jako "Ahsan nass, Al bahr mashya tetmakhtar, Men Sidi Beshr Labou El Abbas" – "najlepszych ludzi, przechadzających się dumnie wzdłuż morza, od Sidi Beshr do Abu El Abbas". Morze tętni życiem, a "Ayyouh ya alam al manzar, Wel shok beyetmarguah fina, We tolto mit alf safina" – "och, co za wspaniały widok, tęsknota w nas się kołysze, a trzysta tysięcy statków płynie po morzu". To obraz dynamicznego, pełnego tęsknoty i dumy miasta portowego.

Piosenka kończy się osobistym wyznaniem Dalidy: "Amma ana ana men shoubrah, Fi masr we awladha el teemin. Zay el kamar beouyoun samra, Labsin okoud foll we yasmin. Wel nil beyedhak we yeguanni, Fakerni we beysaal anni. Arouh loh alkah mestanni, We ganb mennoh ahsan nas. Ahsan nas... ahsan nas" – "A ja, ja jestem z Shoubrah, w Egipcie i jej prawych dzieciach. Jak księżyc, z ciemnymi oczami, noszący naszyjniki z jaśminu. A Nil się śmieje i śpiewa, pamięta o mnie i pyta o mnie. Idę do niego, a on czeka, a obok niego są najlepsi ludzie. Najlepsi ludzie... najlepsi ludzie". Ten fragment jest szczególnie wzruszający, ponieważ Shoubrah to dzielnica Kairu, w której Dalida się urodziła i spędziła dzieciństwo. Śpiewając o powrocie nad Nil i o tym, że rzeka na nią czeka, artystka wyraża głęboką nostalgię i niezmienną miłość do swojego miejsca pochodzenia. W wywiadzie dla Arab News w 2022 roku jej brat, Orlando, wspominał, że Dalida "adorowała Egipt, zawsze mu wierna" i często wracała do tego kraju.

"Akhsan nass" jest przykładem, jak Dalida, dzięki swojej wielojęzyczności i otwartości kulturowej, stała się mostem między Wschodem a Zachodem. Piosenka, wydana w późnych latach 70. XX wieku, stała się hitem w Egipcie i regionie, obok innych jej arabskich przebojów, takich jak "Helwa Ya Baladi" i "Salma Ya Salama". Właśnie te utwory sprawiły, że Dalida była postrzegana jako "skarb Egiptu", a jej koncerty w krajach arabskich przyciągały tłumy. Dalida miała unikalny talent do wyrażania emocji i przekazywania autentycznego przesłania, co czyniło jej muzykę uniwersalną. Jak sama wspominała (cyt. za jej bratem w Arab News), życie w Egipcie było "krajem o wyjątkowej słodyczy, z niezwykłą mieszanką kulturową – wszystkie te języki, wszystkie te kultury, wszystkie te religie, wszyscy ci ludzie, którzy się stykali, którzy się spotykali... Nie było dyskomfortu, żadnej agresji. Była taka słodycz życia. Mieliśmy piękne dzieciństwo w Egipcie".

Piosenka została skomponowana przez Baligha Hamdiego, jednego z najbardziej płodnych i popularnych egipskich kompozytorów lat 60. i 70. XX wieku, znanego z czerpania inspiracji z egipskich melodii i rytmów ludowych. Słowa napisał Salah Jahin oraz Samir Habib, choć niektóre źródła podają, że również Jeff Barnel jest autorem muzyki. Ta kompozycja, osadzona w tradycji, a jednocześnie zinterpretowana przez międzynarodową gwiazdę, stała się hymnem miłości do Egiptu, który rezonuje z dumą narodową i nostalgią za idyllicznym obrazem ojczyzny. Utwór Dalidy to nie tylko piosenka, ale także ożywiona opowieść o Egipcie, jego krajobrazach, tradycjach i, co najważniejsze, o jego "najlepszych ludziach".