Interpretacja Never Fade Away - P.T. Adamczyk & Olga Jankowska

„Never Fade Away” autorstwa P.T. Adamczyka i Olgi Jankowskiej to utwór, który wykracza poza ramy typowej piosenki, stając się emocjonalnym jądrem cyberpunkowej opowieści. Choć technicznie jest to kompozycja P.T. Adamczyka, z wokalem Olgi Jankowskiej oraz Dennisa Lyxzéna z zespołu Refused (który w grze Cyberpunk 2077 użycza głosu i stylu fikcyjnemu zespołowi Samurai, w którego skład wchodzi Johnny Silverhand), to jej głębia tkwi w narracji i kontekście, w jakim funkcjonuje. Piosenka, wydana w ramach ścieżki dźwiękowej do gry Cyberpunk 2077 w 2020 roku, jest nierozerwalnie związana z postaciami Johnny'ego Silverhanda i Alt Cunningham, a także z osobistymi doświadczeniami głównego bohatera gry, V.

Głównym przesłaniem utworu jest idea, że prawdziwe piękno – czy to miłość, ideały, czy intensywne przeżycia – nigdy nie przemija, nawet w obliczu straty, zdrady czy fizycznej destrukcji. Już w intro słyszymy słowa: „We lost everything / We had to pay the price” („Straciliśmy wszystko / Musieliśmy zapłacić cenę”). Te linijki natychmiast wprowadzają nas w świat naznaczony bolesnymi konsekwencjami. W kontekście Cyberpunk 2077, odwołują się one do tragicznej historii Johnny'ego Silverhanda i Alt Cunningham, ich rewolucji, która zakończyła się katastrofą w wieży Arasaki, oraz do ceny, jaką oboje zapłacili – Johnny stracił życie, a Alt stała się cyfrowym duchem.

W pierwszej zwrotce podmiot liryczny wyraża głębokie uczucie: „I saw in you what life was missing / You lit a flame that consumed my hate” („Zobaczyłem w tobie to, czego brakowało życiu / Zapaliłaś płomień, który pochłonął moją nienawiść”). To sugestywne wyznanie miłości, która miała moc transformującą, zdolną ugasić wewnętrzny gniew. Johnny Silverhand, jako ikona buntu w Night City, napędzany nienawiścią do korporacji, znalazł w Alt nie tylko miłość, ale i chwilowe ukojenie. Linia „I'm not one for reminiscing but / I'd trade it all for your sweet embrace” („Nie jestem typem, który wspomina, ale / Oddałbym wszystko za twój słodki uścisk”) podkreśla nostalgię i głęboki żal za utraconymi chwilami, ukazując, że pomimo cynizmu i twardej fasady, Johnny nosił w sobie tęsknotę za utraconą bliskością.

Pojawiające się dwukrotnie: „Cause we lost everything / We had to pay the price” służy jako refren bólu i przypomnienie o nieodwracalnych konsekwencjach ich działań. W drugiej zwrotce obraz „There's a canvas with two faces / Of fallen angels who loved and lost” („Jest płótno z dwoma twarzami / Upadłych aniołów, którzy kochali i stracili”) doskonale oddaje skomplikowaną relację Johnny'ego i Alt. Są to dwie dusze, które, choć upadłe w świecie Night City, połączyła intensywna miłość i wspólne dążenia. „Płótno” może symbolizować ich wspólne życie, ich historię, a w szerszym kontekście gry – nawet ciało V, które staje się areną dla ich dwóch świadomości. To była „a passion for the ages” („pasja na wieki”), co z perspektywy uniwersum Cyberpunka nabiera dodatkowego znaczenia, biorąc pod uwagę technologiczne możliwości zachowania świadomości.

Centralnym punktem piosenki jest refren: „A thing of beauty - I know / Will never fade away” („Rzecz piękna – wiem / Nigdy nie przeminie”). To uniwersalne przesłanie o trwałości prawdziwych uczuć, wspomnień i wartości, które opierają się zniszczeniu czasu i okoliczności. Nawet jeśli wszystko wokół upada, a świat spływa krwią i cybernetycznym dymem, esencja tego, co piękne i ważne, pozostaje. Olga Jankowska swoim wokalem dodaje tej frazie delikatności i melancholii, kontrastując z rockową dynamiką utworu, co podkreśla dualizm tej miłości i straty.

W wywiadzie dla Loudwire, Dennis Lyxzén, wokalista Refused, który wcielił się w Johnny'ego Silverhanda, podkreślił, że twórcy gry mieli jasną wizję tego, czym ma być muzyka Samurai – futurystyczną wersją Refused. Mówił także o wyzwaniu, jakim było pisanie tekstów z perspektywy kogoś innego, zanurzając się w mitologii Cyberpunka, zamiast opierać się na własnych doświadczeniach. Przyznał, że niektóre utwory Samurai były nawet przeróbkami niewykorzystanych wcześniej dem Refused, co świadczy o głębokim wtopieniu się zespołu w charakterystyczny styl i przesłanie Cyberpunk 2077.

Trzecia zwrotka wprowadza element niemalże oniryczny lub nawiedzający: „I see your eyes, i know you see me / You're like a ghost how you're everywhere” („Widzę twoje oczy, wiem, że ty widzisz mnie / Jesteś jak duch, jesteś wszędzie”). Te słowa oddają wrażenie wszechobecnej, choć eterycznej, obecności utraconej osoby, co idealnie pasuje do Alt Cunningham, która po śmierci stała się potężną sztuczną inteligencją w sieci. Odpowiedzią na to jest: „I am your demon never leaving / A metal soul of rage and fear” („Jestem twoim demonem, nigdy nie odejdę / Metalową duszą gniewu i strachu”). To niemalże autoportret Johnny'ego Silverhanda – nie tylko jako zbuntowanego rockmana, ale także jako engramu, cyfrowego bytu, który nawiedza umysł V, pełen gniewu i lęku, ale jednocześnie nierozłączny.

Końcowe linijki „That one thing that changed it all / That one sin that caused the fall” („Ta jedna rzecz, która zmieniła wszystko / Ten jeden grzech, który spowodował upadek”) mogą odnosić się do konkretnego momentu w historii Johnny'ego i Alt – np. do próby ratowania Alt z rąk Arasaki, która doprowadziła do jego śmierci i jej transformacji w SI, a także do zniszczeń w Night City. W kontekście V, może to być sam „Heist” – akcja, która uruchomiła śmiertelną chorobę i wprowadziła świadomość Johnny'ego do umysłu protagonisty.

Piosenka zamyka się powtórzeniem refrenu o nieprzemijającym pięknie oraz dodaniem: „And I'll do my duty - I know / Somehow I'll find a way” („I spełnię swój obowiązek – wiem / Jakoś znajdę sposób”). To dodaje nuty determinacji i nadziei, sugerując, że pomimo straty i bólu, podmiot liryczny (czy to Johnny, czy V) jest zdeterminowany, by walczyć o to, co uważa za słuszne, ocalić resztki tego piękna, które nigdy nie przeminie. P.T. Adamczyk, jako główny kompozytor Cyberpunk 2077, w wywiadzie dla Inlingo (opublikowanym w 2021 roku), mówił o dążeniu do stworzenia muzyki, która będzie jednocześnie „ostra, niebezpieczna i zabawna”, czerpiąc z estetyki lat 90.. „Never Fade Away” doskonale wpisuje się w tę wizję, będąc utworem pełnym pasji, buntu i głębokich emocji, które są esencją świata Cyberpunk 2077. Utwór, choć opowiada o przeszłości, jest jednocześnie odbiciem dylematów i walki toczącej się w teraźniejszości bohaterów.