Interpretacja Something blue - Elvis Presley

Piosenka „Something Blue” Elvisa Presleya to niezwykle przejmująca ballada, która w mistrzowski sposób odwraca tradycyjny sens weselnego przesądu „coś starego, coś nowego, coś pożyczonego, coś niebieskiego”. Zamiast przynosić szczęście pannie młodej, te elementy stają się w tekście symbolami złamanego serca i utraconej miłości, malując ponury obraz bólu narratora, który jest świadkiem ślubu ukochanej.

Utwór otwiera się introspekcją, gdzie „Something old, the times gone by” (coś starego, czasy minione) odnosi się do wspólnych wspomnień i przeszłości, która teraz jest jedynie bolesnym echem. „Something new, these tears I cry” (coś nowego, te łzy, które płaczę) natychmiast wprowadza w stan obecnego cierpienia, podkreślając świeżość i intensywność jego żalu. Najbardziej gorzkie jest jednak odniesienie do „Something borrowed were those lips my lips knew” (coś pożyczonego to były te usta, które moje usta znały), co jasno wskazuje na intymność, która została utracona, a teraz należy do kogoś innego. Stąd już tylko krok do konkluzji: „And that’s why I’m something blue” (i dlatego jestem czymś niebieskim), gdzie „niebieski” oznacza smutek i melancholię.

Elvis Presley nagrał „Something Blue” 24 lutego 1961 roku w RCA Studio B w Nashville, podczas sesji nagraniowych, które zaowocowały również innymi klasykami, takimi jak „(Marie's the Name) His Latest Flame” czy „Little Sister”. Piosenka znalazła się na jego albumie Pot Luck, wydanym w czerwcu 1962 roku. Utwór został napisany przez Eda Penneya i Jean Chapel. Jean Chapel była znaną autorką tekstów country, odpowiedzialną za wiele przebojów tamtych lat.

W kolejnej zwrotce narrator kontynuuje motyw złamanych obietnic. „Something old, the vows we made” (coś starego, przysięgi, które złożyliśmy) kontrastuje z „Something new, the price I paid” (coś nowego, cena, którą zapłaciłem), co sugeruje, że jego miłość była jednostronna, a jej zdrada kosztowała go ogromny ból. „Something borrowed, love was tried but not true” (coś pożyczonego, miłość została wypróbowana, ale nie była prawdziwa) wzmacnia poczucie oszustwa i rozczarowania, prowadząc do powtórzenia refrenu: „Now my life is something blue” (teraz moje życie jest czymś niebieskim). To nie tylko kolor smutku, ale wręcz stan egzystencji, który opanował całe jego jestestwo.

Najbardziej dramatyczny moment następuje, gdy narrator opisuje swoją obecność na ślubie: „I guess that I had better smile / Walking behind you down the aisle, / I feel I’m walking to my doom, / I’m really not the best man in this room” (chyba lepiej będzie, jeśli się uśmiechnę / idąc za tobą do ołtarza, / czuję, że idę na swoją zgubę, / naprawdę nie jestem najlepszym mężczyzną w tym pokoju). Ta linia jest szczególnie rozdzierająca. Sugeruje, że narrator jest nie tylko gościem, ale być może nawet pełni rolę drużby lub kogoś bliskiego parze młodej, co czyni jego cierpienie jeszcze bardziej dotkliwym. Paradoks uśmiechu w obliczu wewnętrznej „zguby” doskonale oddaje społeczną presję ukrywania bólu i pokazywania fasady. Zdanie o „najlepszym mężczyźnie” to oczywista ironia, podkreślająca, że choć mógłby nim być, to rola ta została mu odebrana.

Trzecia zwrotka ponownie odwołuje się do przeszłych marzeń: „Something old, the dreams we planned” (coś starego, marzenia, które planowaliśmy) zestawione jest z „Something new, his wedding band” (coś nowego, jego obrączka ślubna), co symbolizuje ostateczne przekreślenie wspólnej przyszłości. Najbardziej raniące jest wyznanie: „Something borrowed was the heart I gave you, / You returned it torn in two” (coś pożyczonego to było serce, które ci dałem, / zwróciłaś je rozdarte na dwie części). To pożyczenie serca jest metaforą całkowitego oddania się w związku, które zostało brutalnie odrzucone i zniszczone.

Elvis Presley, dzięki swojemu charakterystycznemu, emocjonalnemu wokalowi, doskonale oddaje kruchość i wrażliwość tych tekstów. Jego interpretacja sprawia, że słuchacz głęboko współczuje cierpieniu narratora, czując ciężar jego złamanego serca. „Something Blue” to piękny przykład tego, jak Elvis potrafił wnosić głębię i autentyczność nawet do prostych melodii, czyniąc je ponadczasowymi. Cała piosenka kończy się melancholijnym powtórzeniem „And that’s why, / And that’s why I’m something blue”, co cementuje w umyśle słuchacza obraz narratora jako symbolu nieodwzajemnionej miłości i trwałego smutku.