Interpretacja Oh! You pretty things - David Bowie

"Oh! You Pretty Things" Davida Bowiego, utwór z kultowego albumu Hunky Dory z 1971 roku, to znacznie więcej niż tylko chwytliwa melodia. To futurologiczna wizja, która miesza elementy science fiction, filozofii i społecznej obserwacji, malując obraz nadchodzącej, radykalnej zmiany. Bowie napisał ten utwór w styczniu 1971 roku, budząc się wcześnie rano z melodią i kluczową frazą "Gotta make way for the Homo Superior" w głowie. Ciekawostką jest, że zanim Bowie nagrał swoją wersję, piosenka została wydana jako debiutancki singiel przez Petera Noone'a z Herman's Hermits w kwietniu 1971 roku, a Bowie sam zagrał na fortepianie w jego aranżacji. Wersja Noone'a osiągnęła 12. miejsce na listach przebojów w Wielkiej Brytanii, stając się największym sukcesem Bowiego jako autora piosenek od czasu "Space Oddity".

Początkowe wersy piosenki malują obraz pozornie sielankowej, codziennej sceny – "Wake up you sleepy head / Put on some clothes, get out of bed / Put another log on the fire for me / I've made some breakfast and coffee" – by nagle przerodzić się w apokaliptyczną wizję: "Look out my window and what do I see / A crack in the sky and a hand reaching down to me / All the nightmares came today / And it looks as though they're here to stay". Ten nagły kontrast sugeruje, że pod powierzchnią zwyczajnego życia czai się coś niezwykłego i nieuchronnego, co zakłóci znany porządek świata.

Centralnym punktem interpretacji jest koncepcja "Homo Superior" – rasy nadludzi, która ma zastąpić Homo Sapiens. Inspiracje dla tego pomysłu Bowie czerpał z różnych źródeł. Wśród nich wymienia się filozofię Friedricha Nietzschego i jego ideę Übermensch (nadczłowieka), który transcensuje ludzkie ograniczenia. Inną inspiracją były powieści science fiction, takie jak "Koniec dzieciństwa" (Childhood's End) Arthura C. Clarke'a i "Nadchodząca rasa" (The Coming Race) Edwarda Bulwer-Lyttona. Co ciekawe, na Bowie'ego wpłynęła również rozmowa z producentem telewizyjnym Rogerem Damonem Price'em, który opowiedział mu o planowanym serialu sci-fi dla dzieci "The Tomorrow People" (Ludzie jutra), o nowym etapie ewolucji ludzi, nazywanych Homo Novis lub Homo superior.

Refren "Oh you Pretty Things / Don't you know you're driving your / Mamas and Papas insane" odzwierciedla konflikt pokoleń, ale w głębszym sensie jest to coś więcej niż tylko bunt młodzieży. "Ślicznotki" to w tej interpretacji nowa generacja, która swoją innością i ewolucyjnym skokiem zwiastuje koniec dotychczasowego porządku. Mamy tu do czynienia z symbolicznym "szaleństwem" starszego pokolenia, które nie potrafi zrozumieć ani zaakceptować nadchodzącej zmiany. Jest to wezwanie do ustąpienia miejsca dla Homo Superior.

W drugiej zwrotce tekst staje się jeszcze bardziej bezpośredni: "Look at your children / See their faces in golden rays / Don't kid yourself they belong to you / They're the start of a coming race". Obraz dzieci, które "nie należą" do swoich rodziców, podkreśla alienację i nieuchronność ewolucji. To oni są zwiastunami "nadchodzącej rasy", która ma przejąć pałeczkę. Wers "The earth is a bitch / We've finished our news / Homo Sapiens have outgrown their use" jest brutalną diagnozą upadku ludzkości, która przestała być użyteczna, a Ziemia – "suką" – staje się areną tej transformacji. To jedno z najbardziej przejmujących i chłodzących stwierdzeń w twórczości Bowiego.

Piosenka doskonale oddaje fascynację Bowiego tematami transformacji, ewolucji i zmian generacyjnych, które później rozwinął w postaci Ziggy'ego Stardusta – androgynicznej, kosmicznej gwiazdy rocka, która przybywa na Ziemię jako zbawca. Utwór "Oh! You Pretty Things" jest uważany przez krytyków muzycznych za jedną z najlepszych kompozycji na albumie Hunky Dory i jedną z najlepszych piosenek Bowiego w ogóle. To utwór, który z pozornie prostego popowego sznytu, budowanego jedynie na fortepianie (na którym Bowie sam zagrał w swojej wersji), tworzy złożoną i intrygującą narrację o końcu pewnej epoki i nadejściu nowej. Wizja ta, mimo upływu lat, pozostaje aktualna w obliczu współczesnych wyzwań i ciągłego poszukiwania tego, co dalej.