Interpretacja Changes - David Bowie

„Changes” Davida Bowiego to utwór, który stanowi zarówno osobisty manifest artystyczny, jak i profetyczną refleksję nad naturą życia, ewolucji i konfliktu pokoleń. Napisany w 1971 roku, po powrocie z promocyjnej trasy po Ameryce, kiedy to Bowie, mając 24 lata, podsumowywał swoje wcześniejsze, nieudane próby zdobycia sławy w różnych stylach muzycznych, stał się programowym otwarciem albumu Hunky Dory. Piosenka jest introspekcyjnym spojrzeniem na artystę, który jeszcze nie do końca wie, czego szuka, ale już czuje przymus ciągłej transformacji.

Tekst rozpoczyna się od słów „I still don't know what I was waiting for / And my time was running wild / A million dead-end streets”, które oddają poczucie zagubienia i niespełnionych oczekiwań. Bowie, zmagający się z własną tożsamością i poczuciem bycia „udawaczem” („the faker”), uważał się za „zbyt szybkiego, by przejść ten test” – test zgodności z cudzymi oczekiwaniami. Jak sam przyznał, na tym etapie kariery eksperymentował z różnymi stylami, które nie przyniosły mu jeszcze gwiazdorskiego statusu, a tekst utworu odzwierciedlał ten kompulsywny charakter artystycznej samorefleksji i dystansowania się od głównego nurtu rocka. Po podróży do Ameryki Bowie zyskał nową perspektywę na pisanie piosenek, zrozumiał, że nie musi być wierny jednemu gatunkowi – ani R&B, ani folkowi, ani żadnemu innemu.

Refren „Ch-ch-ch-ch-Changes / (Turn and face the strange)” jest ikonicznym zawołaniem do konfrontacji z nieznanym i nieuchronnym. Stuttering w wokalu, przypominający The Who i ich „My Generation”, podkreśla ekscytację i pewną nerwowość, ale przede wszystkim jest wezwaniem do akcji, by śmiało stawiać czoła przemianom, zamiast uciekać przed niepewnością. To zdanie, zasugerowane Bowie'emu przez jego choreografa Lindsaya Kempta, stało się misją na całą dekadę jego kariery i esencją jego filozofii ciągłej rewolucji. Bowie nie chciał być „bogatszym człowiekiem”, ale po prostu „innym człowiekiem”, co odzwierciedla jego ciągłe poszukiwania i odrzucanie stagnacji.

Druga zwrotka, „And these children that you spit on / As they try to change their worlds / Are immune to your consultations / They're quite aware of what they're going through”, stanowi wyraźny komentarz do konfliktu pokoleniowego. Bowie bronił młodego pokolenia, które próbowało zmieniać świat, mimo krytyki i niezrozumienia ze strony starszych. Sam artysta wielokrotnie wypowiadał się na temat tej luki, wierząc, że pokolenie jego rodziców straciło kontrolę i obawiało się przyszłości. Ta linia stała się tak wymowna, że została użyta jako motto do kultowego filmu dla młodzieży The Breakfast Club.

Piosenka podkreśla również wszechmoc czasu, którego nie da się „śledzić” ani „cofnąć” – „Time may change me / But I can't trace time”. Bowie akceptuje nieuchronność zmian, jednocześnie uznając, że nie można kontrolować czy zaplanować, jak one nastąpią. Ostatni refren skierowany jest do „rock'n'rollerów” z ostrzeżeniem „Pretty soon you're gonna get a little older”, co było proroctwem dotyczącym starzenia się w branży muzycznej, ale także aroganckim wezwaniem do jego własnej publiczności, aby nadążała za jego ewolucją.

Co ciekawe, „Changes” powstało na pianinie – Bowie eksperymentował z instrumentem, a jego gitarzysta Mick Ronson zaaranżował smyczki. Sam Bowie zagrał partię saksofonu, co było jego pierwszym znaczącym występem na tym instrumencie. Pierwotnie utwór miał być „parodią piosenki klubowej, czymś od niechcenia”, ale z czasem stał się jednym z najbardziej rozpoznawalnych i uwielbianych dzieł Bowiego. Nagrany w Trident Studios w Londynie 30 lipca 1971 roku, z Rickiem Wakemanem na pianinie, utwór nie odniósł sukcesu jako singiel, docierając zaledwie do 66. miejsca w USA i nie wchodząc na listy przebojów w Wielkiej Brytanii. Jednak jego wpływ rósł po wydaniu The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spiders from Mars, stając się później „ulubieńcem gramofonów” i zyskując miejsce na liście 500 najlepszych piosenek wszech czasów magazynu Rolling Stone.

„Changes” to nie tylko piosenka, ale filozofia życiowa i artystyczna, która stała się swoistym manifestem całej kariery Davida Bowiego, przewidującą jego stałą zmianę stylów muzycznych i wizerunków. Jest to również symboliczne, że „Changes” było ostatnią piosenką, którą David Bowie wykonał na scenie publicznie w 2006 roku, zanim zmarł w 2016 roku, co tylko potwierdza jego ponadczasowe przesłanie i znaczenie dla samego artysty.