Interpretacja Angry - The Rolling Stones

„Angry” to singiel przewodni z albumu The Rolling Stones Hackney Diamonds, wydany 6 września 2023 roku. Jest to pierwszy oryginalny utwór zespołu od 2020 roku i pierwszy pełnowymiarowy album z nowym materiałem od A Bigger Bang z 2005 roku. Utwór stanowi klasyczną kompozycję The Stones, opartą na porywających riffach gitarowych Keitha Richardsa i przenikającym groove. Tytuł albumu, Hackney Diamonds, jest slangowym określeniem na potłuczone szkło, często znajdowane na ulicach londyńskiej dzielnicy Hackney po nocy pełnej zabawy. Jak wyjaśnił Mick Jagger, to tak, jakby „dostajesz rozbitą przednią szybę w sobotnią noc w Hackney, a wszystkie kawałki lądują na ulicy”.

Lirycznie „Angry” maluje obraz romansu wiszącego na krawędzi. Narrator, w którego rolę wciela się Mick Jagger, uwikłany jest w burzę emocji, walcząc z własnym gniewem i udręką, próbując jednocześnie załagodzić złość swojej partnerki. Powtarzające się błaganie „Don't get angry with me, I never caused you no pain” (Nie złość się na mnie, nigdy nie sprawiłem ci bólu) oraz „I won't be angry with you, but I can't see straight” (Nie będę się na ciebie złościł, ale nie widzę prosto) oddaje poczucie głębokiego emocjonalnego zamętu i dezorientacji w napiętym związku.

Tekst piosenki ukazuje związek na skraju rozpadu, z brakiem komunikacji, zanikającą intymnością i frustracją. Linijki takie jak „It hasn't rained in a month, the river's run dry / We haven't made love, and I wanna know why” (Nie padało od miesiąca, rzeka wyschła / Nie kochaliśmy się, i chcę wiedzieć dlaczego) nie tylko symbolizują brak intymności, ale mogą również odnosić się do twórczego zastoju w zespole, gdzie „nie robienie miłości” mogło oznaczać brak tworzenia nowej muzyki. Mick Jagger był siłą napędową, która zmobilizowała zespół, zwłaszcza Keitha Richardsa, do nagrania tego albumu pod presją czasu.

W miarę rozwoju utworu, desperacja narratora narasta: „Please just forget about me, cancel out my name / Please never write to me, I love you just the same” (Proszę, zapomnij o mnie, wykreśl moje imię / Proszę, nigdy do mnie nie pisz, kocham cię tak samo). To odzwierciedla pragnienie zrozumienia i pogodzenia, pomimo zbliżającej się separacji. Wyrażenie „I hear a melody ringing in my brain” (Słyszę melodię dzwoniącą mi w głowie) można interpretować jako Micka, który ma nowe pomysły muzyczne, ale napotyka na opór w ich realizacji.

Obrazy chaosu, takie jak „The wolf's at the door with the teeth and the claws / My mouth's getting sore, I can't take anymore” (Wilk jest u drzwi z zębami i pazurami / Bolą mnie usta, nie mogę już znieść) oraz „Hear the rain keep beating on my window pane” (Słyszę deszcz bijący o szybę mojego okna), doskonale ilustrują intensywne ciśnienie wewnętrzne i zewnętrzne, pod jakim znajduje się narrator, odzwierciedlając nieustanny zamęt. W końcowych wersach, wzmianka o „I'm still taking the pills, and I'm off to Brazil” (Nadal biorę tabletki i wyjeżdżam do Brazylii) sugeruje osobiste zmagania i potrzebę ucieczki, być może aby zacząć wszystko od nowa, nawet w samotności. Linia „let's go out in a blaze” (zakończmy to w blasku) wskazuje na gotowość do zakończenia związku w sposób spektakularny i ostateczny, zamiast pozwolić mu zanikać w bólu.

Warto dodać, że utwór jest wspólnym dziełem Micka Jaggera i Keitha Richardsa, a także producenta Andrew Watta, który otrzymał współautorstwo, co jest rzadkością w przypadku piosenek The Rolling Stones. Teledysk do „Angry” wyreżyserował François Rousselet i wystąpiła w nim aktorka Sydney Sweeney, tańcząca w czerwonym kabriolecie na Sunset Strip w Los Angeles, mijając bilbordy, na których ożywają archiwalne nagrania The Stones. Teledysk, choć spotkał się z pewną krytyką, został obroniony przez Sweeney jako „wzmocnienie poprzez akceptację swojego ciała”. Hackney Diamonds jest pierwszym albumem The Rolling Stones z nowym materiałem od 18 lat, co czyni „Angry” symbolicznym powrotem zespołu, który, mimo swojego wieku, wciąż wykazuje niezwykłą energię i kreatywność.