Interpretacja Roxanne - The Police

"Roxanne", kultowy utwór brytyjskiego zespołu The Police, to znacznie więcej niż prosta piosenka miłosna. To głęboka, choć rozgrywająca się w nieromantycznej scenerii opowieść o współczuciu, zazdrości i pragnieniu ratowania, inspirowana prawdziwymi wydarzeniami z życia Stinga.

Piosenka powstała w październiku 1977 roku, kiedy zespół The Police zatrzymał się w obskurnym, tanim hotelu w Paryżu, dzieląc jeden pokój. Sting, wokalista i basista zespołu, obserwował wówczas prostytutki pracujące na ulicach w pobliżu hotelu, co go zafascynowało. Jak sam przyznał, były to „naprawdę piękne” kobiety, a on wyobraził sobie, że jest zakochany w jednej z nich. Imię "Roxanne" przyszło mu na myśl, gdy zobaczył stary plakat sztuki Edmonda Rostanda "Cyrano de Bergerac", wiszący w holu hotelu. Roxane, bohaterka tej sztuki, była obiektem nieodwzajemnionej miłości Cyrana.

Tekst utworu to emocjonalny apel mężczyzny do tytułowej Roxanne, prostytutki, by porzuciła swoje zajęcie. Powtarzające się frazy „Roxanne, you don’t have to put on the red light” (Roxanne, nie musisz zapalać czerwonego światła) są centralnym punktem piosenki. „Czerwone światło” to uniwersalny symbol dzielnicy czerwonych latarni i prostytucji. Podmiot liryczny stanowczo nalega: „Those days are over / You don’t have to sell your body to the night” (Te dni już minęły / Nie musisz sprzedawać swojego ciała nocy). Wyraża głęboką troskę i miłość: „I loved you since I knew ya / I wouldn’t talk down to ya / I have to tell you just how I feel” (Kocham cię, odkąd cię poznałem / Nie pogardziłbym tobą / Muszę ci powiedzieć, co czuję). To nie tylko romantyczne wyznanie, ale też wyraz pragnienia odkupienia i wyzwolenia jej z życia, które postrzega jako złe i poniżające. Mężczyzna jest jednak również zazdrosny i posesywny, co podkreśla słowami: „I won’t share you with another boy” (Nie będę się tobą dzielił z innym chłopcem), co sugeruje nie tylko miłość, ale też silną potrzebę wyłączności.

Co ciekawe, Sting początkowo wyobraził sobie piosenkę jako bossa novę. To perkusista Stewart Copeland zasugerował, aby utwór przybrał formę zbliżoną do tanga. Ostatecznie, jak sam Sting po latach mówił, „to jest tak naprawdę tango, a nie żadne cholerne reggae”, choć wielu doszukiwało się w nim wpływów reggae. Podczas nagrywania doszło do słynnego incydentu: Sting przypadkowo usiadł na fortepianie, co spowodowało atonalny akord i śmiech, które zostały zachowane na początku utworu.

Początkowo piosenka nie odniosła sukcesu i była nawet bojkotowana przez BBC ze względu na swoją kontrowersyjną tematykę. Jednak menadżer zespołu, Miles Copeland III (brat Stewarta Copelanda), od razu rozpoznał w "Roxanne" potencjalny hit. To dzięki jego entuzjazmowi The Police zyskało swój pierwszy kontrakt płytowy z A&M Records. Prawdziwą popularność "Roxanne" zyskała w Stanach Zjednoczonych, gdy jedna z rozgłośni radiowych w Teksasie zaczęła ją emitować. Po reedycji w 1979 roku, utwór stał się międzynarodowym przebojem, docierając do 12. miejsca na brytyjskiej liście singli.

"Roxanne" stała się jednym z najbardziej rozpoznawalnych utworów The Police i do dziś jest stałym elementem koncertów Stinga. Jej wpływ na kulturę popularną jest ogromny – została umieszczona na liście 500 największych piosenek wszech czasów magazynu "Rolling Stone" i włączona do Grammy Hall of Fame w 2008 roku. Piosenka doczekała się także wielu reinterpretacji, w tym słynnej wersji w filmie "Moulin Rouge" z 2001 roku, gdzie została przekształcona w dramatyczne tango. To świadczy o ponadczasowości i uniwersalności jej przesłania – o miłości, która próbuje ocalić, ale także o samotności i trudnych wyborach.