"Marsz, marsz" to jeden z najbardziej rozpoznawalnych i przesyconych miejskim, nocnym klimatem utworów Taco Hemingwaya, pochodzący z jego debiutanckiej polskojęzycznej EP-ki Trójkąt Warszawski wydanej 19 grudnia 2014 roku. Album ten, wyprodukowany w większości przez Rumaka (Macieja Ruszeckiego), okazał się przełomem w karierze artysty, a także znaczącym wydarzeniem na polskiej scenie hip-hopowej. Sam Trójkąt Warszawski to koncepcyjna opowieść o bohaterze (utożsamianym z Filipem Szcześniakiem, czyli Taco Hemingwayem), który śledzi swoją byłą dziewczynę i jej nowy związek z Piotrem, krążąc po Warszawie i zmagając się z emocjami zagubienia i nostalgii.

Utwór "Marsz, marsz" doskonale wpisuje się w ten koncept, będąc gorzką opowieścią o miłosnej obsesji i miejskiej dekadencji. Narrator, ewidentnie pod wpływem alkoholu i być może innych używek, wkracza w warszawską noc "z grubej rury", co sugeruje nagłe i intensywne zanurzenie w chaosie imprezowego życia. Początkowe wersy, opisujące pijanego rapera, który mówi "bzdury" i czeka go "mandat, bo warczy ten kundel bury", od razu wprowadzają w atmosferę upojenia i utraty kontroli, a także pewnego rodzaju buntu przeciwko porządkowi ("funkcjonariusza widzę, co łypie ze suczej fury").

Centralnym motywem utworu jest poszukiwanie i tęsknota za enigmatyczną postacią kobiety. To ona jest dla narratora niemalże fatamorganą, która pojawia się i znika, pozostawiając za sobą jedynie ślad tęsknoty. Podkreśla to powracający refren: "Ciebie znowu nie było / Gdybyś nie istniała, miastu by wygodniej się żyło / Jestem tu, byłem tam / Zresztą w sumie, kto nie był? / Jest tu cała WWA, z wyjątkiem Ciebie". Te słowa idealnie oddają poczucie samotności i wyobcowania w tłumie, charakterystyczne dla twórczości Taco Hemingwaya. Warszawa, choć tętniąca życiem i pełna ludzi, wydaje się pusta bez "Ciebie".

W tekście piosenki Taco Hemingway maluje szczegółowy obraz stołecznej nocy, pełnej "dziewek ciągnących kreski", "panów owocowych chcących bananem mango dotykać" oraz wszechobecnych narkotyków i alkoholu. Narrator, sam borykający się z nałogami ("me serce znów za mną tęskni, bo znowu te lufy łykam / i całe od kul dziurawe, i jak Rambo kuśtykam"), obserwuje tę dekadencję z pewną rezygnacją, ale i fascynacją. Porównania, takie jak "biały proch Ci leci na czarne szpilki / Pewnie wciągasz biel, jak kiedyś wciągałaś Big Milki", są zarówno ironiczne, jak i bardzo plastyczne, oddając realia nocnego życia.

Postać "Ciebie" jest przedstawiona z dużą dozą ambiwalencji. Z jednej strony, narrator jest nią zafascynowany – jej "ustami błyszczącymi jak lipcowe czereśnie", jej "nogami, które nazywa karabinami", sugerującymi siłę i niezależność. Z drugiej strony, jest sfrustrowany jej nieobecnością i zachowaniem. Kobieta jest częścią tego dzikiego, miejskiego krajobrazu, porównywana do "Bójki, Bajki, Brawurki" z Atomówek, latająca po mieście z "wódą, szampanem, bibułką". Jej rzęsy są "jak łańcuch dla kundla" wobec mężczyzn, co symbolizuje jej kontrolę i pewność siebie.

W kulminacyjnym momencie utworu, narrator jest świadkiem sceny, która ostatecznie rozwiewa jego nadzieje – kobieta podchodzi do "Piotrka", krzycząc "coś, co sugeruje, że się znacie z przeszłości". To właśnie ten "Piotrek" jest nowym partnerem, którego narrator śledzi na całym albumie Trójkąt Warszawski. Scena ta, pełna frustracji i bezsilnej złości ("Kurwa mać, jestem tak zły. / Rzuciłbym butem w Ciebie, gdyby to nie były Air Maxy"), jest kwintesencją dramatu nieodwzajemnionego uczucia i zazdrości. Ostateczna puenta ("Nie chodzi o to, że się kochasz w jakichś innych panach / ale w tej szui, która miastu znana, dramat") podkreśla nie tylko zazdrość o rywala, ale i rozczarowanie wyborem ukochanej osoby, która w oczach narratora jest z kimś "miastu znanym" z niekoniecznie pozytywnym kontekstem.

Ciekawostką jest, że "Marsz, marsz" doczekał się popularnego remixu, zatytułowanego "Gdybyś nie istniała" autorstwa Szustego, który stał się jednym z najpopularniejszych utworów artysty na YouTube. Podkreśla to uniwersalność i trafność emocji zawartych w oryginalnym tekście. Taco Hemingway jest znany z tego, że rzadko udziela wywiadów przed kamerą, preferując kontakt z fanami poprzez swoje teksty i interakcje na platformach takich jak Genius.com, gdzie sam wyjaśnia konteksty swoich utworów. Dzięki temu jego twórczość, w tym "Marsz, marsz", zyskuje na autentyczności i jest często interpretowana w bardzo osobisty sposób przez słuchaczy. Utwór ten, z jego naturalistycznym obrazem miasta i głęboko ludzkim dramatem, pozostaje jednym z najbardziej charakterystycznych przykładów stylu Taco Hemingwaya.