Utwór "1000 Dni Freestyle" autorstwa Taco Hemingwaya, wydany 22 września 2023 roku na albumie "1-800-OŚWIECENIE", to intymne rozliczenie się rapera z minionym czasem, a także swoista autobiograficzna podróż przez jego karierę i inspiracje. Tytułowe "1000 dni" odnosi się do trzyletniej przerwy w wydawaniu solowej muzyki, podczas której Taco "zniknął tak jak Harry Houdini". W tym czasie artysta udzielał się gościnnie na kilku projektach, między innymi na płytach CatchUpa, Okiego i 2115, a także w supergrupie club2020, gdzie było go słychać "dużo i często". Jednak dopiero "1000 Dni Freestyle" stało się jego bezpośrednim komentarzem do tej ciszy.

Początek utworu to retrospekcja do młodzieńczych lat rapera. Wspomina rok '03, kiedy z Kazyy'em wypalał tracki na CD z braku pieniędzy na zakup płyt, co świadczy o wczesnym i autentycznym kontakcie z hip-hopem. Następnie przenosi się do '06, gdzie mowa o paleniu "krzaków jak w Biblii" i "mózgu wtedy raczej jak pinky", co może sugerować czas beztroskich eksperymentów i młodzieńczego buntu, a także niedojrzałości, która jednak nie przeszkadzała w rozwijaniu "geekowych" punchline'ów. W tym fragmencie Filip Szcześniak (prawdziwe imię Taco Hemingwaya) otwarcie deklaruje, że "żaden ksiądz, nauczyciel, mama, papa nikt bliski / Nie miał na mnie wpływu, jakie miały rapy na TV", co podkreśla fundamentalną rolę hip-hopu w kształtowaniu jego tożsamości i wartości.

Artysta z nostalgią odwołuje się do początków polskiego rapu, wspominając "prawdziwych MCs" w "DC shoes, baggy jeans", co było wówczas symbolem przynależności do kultury hip-hopowej. Jego młodzieńcze aspiracje były proste, choć dla wielu niekonwencjonalne: "Chcę nie mieć pracy jak inni", "Jebać dyplom, chcę mieć papier", "Chcę mieć kasę jak inni". To marzenie o niezależności finansowej poprzez muzykę, wbrew akademickim ścieżkom, stało się motorem jego działań.

W dalszej części utworu Taco Hemingway wchodzi w styl wywiadu, dialogu z anonimowym prowadzącym, co jest charakterystycznym elementem jego twórczości i buduje narrację albumu "1-800-OŚWIECENIE", opartego na koncepcji audycji radiowej. Wyznaje, że chciał być "znany jako majster od wersów" od momentu, gdy po raz pierwszy zobaczył film "Blokersi". To kluczowa inspiracja, która uświadomiła mu potencjał polskiego hip-hopu. Opowiada o swoich pierwszych, "nieudolnych" próbach rapowania po angielsku (warto wspomnieć, że jego debiutancki minialbum "Young Hems" był w całości anglojęzyczny), które często spotykały się z niezrozumieniem. Jednak jego determinacja była niezachwiana: "Robiłbym je nawet gdybym nie miał wcale fanbase'u". To świadectwo głębokiej pasji i autentyczności, cech, które Taco podkreśla w swojej twórczości.

Taco otwarcie przyznaje, że pochodzi ze "STM" (Saskiej Kępy), a nie "z bloku", co odróżnia go od stereotypowego wizerunku rapera. Mimo to, jego muzycznymi mentorami byli giganci polskiego rapu: Eldo, Joka, Pezet, Sokół, Fisz, Emade, Łona i Webber. Wdzięczność za możliwość bycia częścią tej sceny jest wyraźnie słyszalna w wersie "będę na zawsze wdzięczny, że mi przyszło zostać częścią hiphopu". Świadomy przemijalności sławy, raper deklaruje pragnienie pozostawienia trwałego śladu: "Kiedyś kariera minie, przynajmniej miałem parę razy japę na telebimie" oraz "Tak, żeby każdy w kraju dobrze wiedział jak mi na imię". To nie tylko dążenie do rozpoznawalności, ale do zapamiętania go jako "majstra od wersów".

Utwór kończy się dżinglem "Radio Marmur" i przedstawieniem innych artystów (Schafter, Daria Zawiałow, 47, Dawid Podsiadło), co symbolizuje otwartość Taco na współpracę i koleżeństwo w branży, a także kontynuuje motyw radiowej audycji, będący osią całego albumu "1-800-OŚWIECENIE". "Radio Marmur" jest również nawiązaniem do jego wcześniejszego, konceptualnego albumu "Marmur" z 2016 roku, który opowiadał o fikcyjnym hotelu i często wracał w późniejszej twórczości artysty. Wprowadzenie innych znanych postaci na koniec utworu podkreśla ich rolę jako słuchaczy audycji "1-800 oświecenie", co tworzy poczucie wspólnoty i wzajemnego inspirowania się w polskiej muzyce. Ten utwór to nie tylko hołd dla przeszłości i osobista spowiedź, ale również świadome zakotwiczenie Taco Hemingwaya w szerszym kontekście polskiej kultury hip-hopowej i muzycznej.