„Mgła I” Taco Hemingwaya to utwór, który z albumu „Pocztówka z WWA, Lato ’19” (chociaż jest on również często błędnie przypisywany do wcześniejszego „Marmuru”), przenosi słuchacza w głąb introspekcji i refleksji nad upływem czasu, miłością i procesem twórczym. Choć piosenka jest częścią albumu wydanego w 2019 roku, niektóre źródła podają, że jej data wydania to 2016 rok, co może wynikać z obecności utworu „Mgła II (Mówisz, masz)” z tego okresu. Cały album „Pocztówka z WWA, Lato ’19” został udostępniony najpierw na stronie rapera i YouTube 23 lipca 2019 roku, a wersja fizyczna pojawiła się 9 sierpnia 2019 roku.

Utwór rozpoczyna się od powtórzonego „Zaskoczyłaś mnie...” i natychmiastowego skojarzenia z „pierwszymi siwymi włosami” rodziców, znajomych, a w końcu i własnymi. To niezwykle trafna metafora, która oddaje poczucie nagłej, a jednocześnie nieuchronnej zmiany – tak jak siwizna symbolizuje przemijanie i starzenie się, tak „ona” pojawia się w życiu narratora niespodziewanie, ale z zapowiedzią długiego trwania. Jest to zaskoczenie, które budzi zarówno ciekawość, jak i pewien rodzaj lęku przed tym, co nieuniknione.

Dalsze wersy pogłębiają portret tej relacji. „Wzięłaś się znikąd, ale czuję, że zostaniesz długo, w każdym razie czuj się zaproszona.” świadczy o otwartości na tę nową osobę, pomimo jej niespodziewanego pojawienia się. Następnie pojawia się nuta troski, a nawet pretensji: „Wybacz, że gniewam się, gdy znowu się oddajesz szlugom, Mało na świecie rzeczy smutniejszych niż martwa żona.” Ten mocny, hiperboliczny zwrot podkreśla silne uczucie i obawę o utratę, wykraczającą poza zwykłe zmartwienie o nałóg. To ekstremalne wyrażenie miłości i strachu przed samotnością. Porównanie serca do „dyktatora, a nie sługi” i wzmianka o „opozycyjnej partii, która kona” sugeruje, że uczucia narratora są silne i dominujące, trudne do opanowania, a wszelkie próby sprzeciwu są skazane na porażkę.

Taco Hemingway (prawdziwe imię Filip Szcześniak, znany również jako Fifi, pseudonim, który początkowo powstał na potrzeby gry w FIFĘ) często czerpie inspiracje z osobistych doświadczeń i przekłada je na teksty piosenek. W tej części utworu widzimy jego pragnienie zarówno harmonii („symbiozy, niby papier-pióro”), jak i intensywności w relacji, nawet jeśli wiąże się to z „nagłą awanturą a’la Lazio Roma”. Ta ostatnia fraza to odniesienie do zaciętych derbów rzymskich klubów, symbolizujących burzliwą, ale pełną pasji rywalizację i silne emocje. Wers „Tę wojnę domową, z domu na wyrywki znam, Przez lata całe Fifi sam” ujawnia osobiste tło narratora – doświadczenie konfliktów i samotności, co tłumaczy jego złożony stosunek do bliskości. Wspomnienia o graniu w Vice City i ratowaniu się Monty Pythonem to ucieczka w nostalgię i popkulturę, typowa dla twórczości Taco Hemingwaya, a także symptom odkładania obowiązków, co może świadczyć o wewnętrznym zagubieniu.

Kolejny fragment „Tułam się w tej mgle prawie pół dekady” odnosi się do długiego okresu wewnętrznego chaosu, poszukiwań lub apatii, zanim pojawiła się „ona”. „Mgła” staje się tu metaforą stanu umysłu, niepewności, a być może nawet uzależnienia, o czym świadczy wers „Odbieram palenie, gdzie stoi Novotel” (chociaż hotele Novotel w Polsce, jak np. w Gdańsku, od 2013 roku stosują politykę „100% Smoke Free”, co dodaje wersowi pewnej ironii lub może sugerować starsze wspomnienie lub konkretne, nieoficjalne miejsce). Zaskoczenie tym, że ta osoba „w tym samym czasie żyłaś / W tym samym mieście”, pogłębia poczucie przeznaczenia i cudowności tego spotkania.

Druga część utworu przenosi nas w inny wymiar – w proces twórczy. Narrator, siedząc „do płyty, bo muszę ten album napisać”, staje w obliczu burzy w Trójmieście, która zdaje się odzwierciedlać jego wewnętrzne napięcia. Pojawia się postać recepcjonistki, opisanej jako „samotna wyspa” z „Oceanem Spokojnym” w oczach, której „fryzura akurat jak na złość falista”. Ta szczegółowa obserwacja świadczy o wrażliwości artysty i jego skłonności do dostrzegania głębi w codzienności. Rozmowa o kawie („Kawa? Chętnie.”) otwiera drzwi do intymniejszej wymiany, gdzie Taco liczy na coś więcej niż „small-talk”.

Kluczowym momentem jest, gdy recepcjonistka opowiada o „karciarzu”, któremu „nie ufa chłopcom”, ale o nim „duma non stop”. Informacja, że on „dawno już ma stos żon” (czyli, że jest to notoryczny uwodziciel), zdaje się zafascynować narratora. Taco biegnie do pokoju, by „spisywać sobie obcy love-song”, co jest bezpośrednim nawiązaniem do jego metody twórczej: czerpania inspiracji z otoczenia, zasłyszanych historii i przekształcania ich w osobistą narrację. W tym kontekście „karciarz” z „Mgły I” może być prefiguracją „karciarza z hotelu Marmur”, który jest jednym z alter ego rapera przedstawionym w utworze „Mgła II (Mówisz, masz)”. Mgła w tym momencie znów spowija miasto, symbolizując melancholię, tajemnicę i pewną ulotność inspiracji, która mimo wszystko prowadzi do aktu twórczego.

Zakończenie utworu, powtarzające frazę „Liczne ciosy, Lecą na skroń jak siwe włosy. Liczne ciosy Znikąd jak siwe włosy.” zamyka klamrą główne motywy. „Ciosy” to nic innego jak kolejne zaskoczenia, wyzwania, bolączki życia – równie niespodziewane i nieuchronne, jak pojawiające się z czasem siwe włosy. Podkreśla to cykliczność przemijania, bólu i odkrywania, które Taco Hemingway tak sugestywnie przedstawia w swoim tekście. Jest to pieśń o dojrzałości, o radzeniu sobie z nieoczekiwanymi zwrotami akcji, zarówno w życiu osobistym, jak i w procesie artystycznym, gdzie inspiracja potrafi uderzyć nagle, niczym siwy włos na skroni.