Interpretacja utworu "Stripped" w wykonaniu Rammstein to fascynujące zanurzenie w wielowymiarową przestrzeń znaczeń, szczególnie intrygującą ze względu na to, że jest to cover piosenki Depeche Mode. Tekst, choć prosty, w kontekście niemieckiego zespołu nabiera nowych, często mroczniejszych i bardziej prowokacyjnych odcieni.

Piosenka zaczyna się idyllicznym wezwaniem do ucieczki od miejskiego zgiełku: "Come with me / Into the trees / We'll lay on the grass / And let the hours pass". To zaproszenie do natury, do powrotu do korzeni, jest kluczowe. "Take my hand / Come back to the land / Let's get away / Just for one day" podkreśla pragnienie oderwania się od cywilizacji, choćby na chwilę. Oryginalne Depeche Mode w tej części dążyło do uchwycenia ucieczki od technologii i powrotu do podstawowych emocji, do "obnażenia się" do gołych uczuć. Wers "Metropolis / Has nothing on this / You're breathing in fumes / I taste when we kiss" doskonale ilustruje ten kontrast między czystością natury a zanieczyszczeniem miasta, zarówno fizycznym, jak i symbolicznym, gdzie "opary" mogą oznaczać także konsumpcjonizm i powierzchowność.

Centralnym refrenem jest intrygujące "Let me see you / Stripped". W oryginalnym tekście Depeche Mode pojawia się pełniejszy wers: "Let me see you / Stripped down to the bone". Rammstein świadomie go skrócił, ponieważ, jak wyjaśnił Richard Z. Kruspe, Till Lindemann miał trudności z zaśpiewaniem frazy "down to the bone" w sposób pasujący do industrialnego stylu zespołu. To skrócenie dodaje interpretacji Rammstein pewnego rodzaju bezpośredniości i brutalności, zmieniając subtelne wezwanie do emocjonalnej nagości w bardziej fizyczne, a nawet autorytarne żądanie. Niektórzy fani Rammstein zauważyli, że wersja ich zespołu wydaje się bardziej "dzika" i "seksowna" niż melancholijny oryginał.

Dalsze wersy, "Let me hear you / Make decisions / Without your television / Let me hear you speaking / Just for me", rozszerzają temat demaskowania sztuczności. Telewizja, jako symbol masowej kultury i propagandy, jest tu odrzucana na rzecz autentycznego myślenia i wyrażania siebie. Chodzi o pozbycie się zewnętrznych wpływów, które kształtują tożsamość, i odkrycie prawdziwego "ja". To pragnienie intymności i prawdziwego połączenia, wolnego od presji społecznych i technologicznych.

Włączenie tego utworu do repertuaru Rammstein, zespołu znanego z kontrowersji i często prowokacyjnego wizerunku, nadało mu dodatkową warstwę znaczeniową. Zespół został poproszony o stworzenie coveru na tribute album Depeche Mode "For the Masses" w 1998 roku. Sam wybór "Stripped" był interesujący, zważywszy na to, że Richard Z. Kruspe przyznał, że lubił popowe melodie Depeche Mode, ale musiał to ukrywać, będąc fanem cięższej muzyki.

Jednak to teledysk do "Stripped" wywołał prawdziwą burzę i stał się jednym z największych kontrowersji w historii Rammstein. Klip zawierał fragmenty z filmu dokumentalnego Leni Riefenstahl "Olympia" z 1936 roku, przedstawiającego Letnie Igrzyska Olimpijskie w Berlinie. Riefenstahl, reżyserka związana z nazistowską propagandą, sprawiła, że użycie jej materiałów natychmiast wywołało oskarżenia o sympatie prawicowe wobec Rammstein. Zespół konsekwentnie zaprzeczał tym zarzutom, twierdząc, że doceniają jedynie estetykę i umiejętności filmowe Riefenstahl, a nie jej poglądy polityczne. Till Lindemann w jednym z wywiadów przyznał nawet, że jego córka pytała go, czy gra w "nazistowskim zespole" z powodu tego teledysku. Początkowo teledysk był emitowany na MTV tylko przez tydzień, zanim został zdjęty z anteny z powodu obaw. Członkowie Depeche Mode, w tym Dave Gahan, podobno pozytywnie zareagowali na cover Rammstein, doceniając, jak bardzo zmienili i zredefiniowali utwór.

W kontekście Rammstein "Stripped" staje się więc nie tylko wezwaniem do odrzucenia materializmu i sztuczności, ale także symbolicznym aktem dekonstrukcji samej rzeczywistości – zrywania zasłon z tego, co uchodzi za "piękne" czy "neutralne", by pokazać jego potencjalnie mroczne korzenie. To jest kwintesencja ich twórczości: szokować, zmuszać do refleksji i prowokować do zadawania pytań o granice estetyki i moralności. Tym samym utwór staje się manifestem poszukiwania surowej prawdy i autentyczności, niezależnie od tego, jak bolesne czy kontrowersyjne może być jej obnażenie.